automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱
ویرایش
عدم منافات عزاداری برای امام حسین(ع) با اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها
عدم منافات عزاداری برای امام حسین(ع) با اسلام (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۴
، ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۳←تیتر
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (←منابع) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (←تیتر) |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
همچنین عزاداری برای امام حسین(علیه السلام) مصداق تعظیم شعائر الهی و نوعی ابراز مودّت نسبت به خاندان پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله) است.<ref>«[https://makarem.ir/maaref/fa/article/index/407539/%d9%85%d9%86%d8%a7%d9%81%d8%a7%d8%aa-%d8%b9%d8%b2%d8%a7%d8%af%d8%a7%d8%b1%db%8c-%d8%a8%d8%a7-%d9%be%d8%b0%db%8c%d8%b1%d8%b4-%d9%82%d8%b6%d8%a7-%d9%88-%d9%82%d8%af%d8%b1-%d8%a7%d9%84%d9%87%db%8c! منافات عزاداری با پذیرش قضا و قدر الهی]»، آیین رحمت (سایت دفتر آیت الله مکارم شیرازی)، تاریخ بازدید: ۸ مرداد ۱۴۰۲ش.</ref> | همچنین عزاداری برای امام حسین(علیه السلام) مصداق تعظیم شعائر الهی و نوعی ابراز مودّت نسبت به خاندان پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله) است.<ref>«[https://makarem.ir/maaref/fa/article/index/407539/%d9%85%d9%86%d8%a7%d9%81%d8%a7%d8%aa-%d8%b9%d8%b2%d8%a7%d8%af%d8%a7%d8%b1%db%8c-%d8%a8%d8%a7-%d9%be%d8%b0%db%8c%d8%b1%d8%b4-%d9%82%d8%b6%d8%a7-%d9%88-%d9%82%d8%af%d8%b1-%d8%a7%d9%84%d9%87%db%8c! منافات عزاداری با پذیرش قضا و قدر الهی]»، آیین رحمت (سایت دفتر آیت الله مکارم شیرازی)، تاریخ بازدید: ۸ مرداد ۱۴۰۲ش.</ref> | ||
== تیتر == | |||
عزادارى، تاريخى طولانى دارد و اهل بيت - عليهم السلام - اولين عزاداران امام حسين بودند كه شيعيان را نيز به اين امر سفارش فراوان مى‌كردند تا براى زنده نگه داشتن ياد امام حسين و عاشورا هر سال به عزادارى بپردازند. <sup>(11)</sup> به همين دليل به تدريج اين عزادارى‌ها در بين شيعيان به سنتى پايدار تبديل شد و با گذشت زمان، هم ابعاد گسترده‌اى پيدا كرد. اين عزادارى‌ها در دوره‌هاى مختلف و با توجه به شرايط سياسى - اجتماعى حاكم، كاركرد متفاوت و جداگانه‌اى را ايفاء داشتند. گاه اين عزادارى‌ها صرفا آيينى مذهبى بوده است; يعنى كه شيعيان براى دلسوزى نسبت‌به امام حسين و فرزندانش به سوگوارى مى‌پرداختند و تا حد زيادى اين مراسم تهى از كاركرد سياسى اجرا مى‌شد. گاه نيز از اين مراسم، روايتى سياسى و انقلابى مطرح مى‌شد كه بر اساس آن عزاداران امام حسين (ع) در راه مبارزه با ظلم و حكومت جور بايد به تبع شهداى كربلا حركت كنند. | |||
عزادارى‌هاى عاشورا را به عنوان عامل سازنده، حركت‌ساز و بالنده در انديشه تشيع معرفى كردند كه با گفتمان غالب در آن دوره هيچ قرابتى نداشت. شريعتى به نقد اجتماعى و سياسى و مذهبى مراسم عزادارى عاشورا از لحاظ فلسفه وجودى و روش عزادارى پرداخت و گفتمانى انقلابى را از عزادارى‌ها ارايه كرد كه در جريان انقلاب اسلامى مؤثر بود. شريعتى اصل سوگوارى را يك سنت انقلابى مى‌داند كه از نظر روحى و اعتقادى در پرورش و ايمان و تلطيف روح اخلاقى و عاطفى فرد، اثر عميق و آموزنده دارد و اين سنت‌به يك مبارزه دائمى با دستگاه حاكم و نامشروع مى‌انجاميد. شريعتى در آثار خود به اين بعد مبارزه‌جويى و ستم ستيزى عزادارى امام حسين توجه بيشترى كرده، و به دنبال احياى آثار سياسى و مذهبى عزدارى امام حسين (ع) بود تا آن را از سكون و آرامش، خارج ساخته، وسيله‌اى براى اعتراض و انقلاب و تداوم راه حسين (ع) در دوران‌هاى مختلف تبديل كند و نماد دائمى مبارزه با دستگاه‌هاى حكومتى. <sup>(14)</sup> | |||
همچنين شهيد مطهرى روايت جديدى را از عزادارى براى امام حسين (ع) مطرح كرد كه در آن فلسفه عزادارى كاملا متفاوت بود. در گام اول از ديدگاه شهيد مطهرى هدف سوگوارى و عزادارى دريافت‌شفاعت امام حسين (ع) نيست، حتى اين فكر، انديشه‌اى كاملا خطرناك است: «اين فكر، امام حسين (ع) را به كلى مسخ مى‌كند و او را به صورت سنگر گنهكاران درمى آورد و قيام او را كفاره عمل ديگران قرار مى‌دهد.»<ref>رنجبر مقصود، با كاروان هدايت گفتمان عاشورايى و انقلاب اسلامى، پگاه حوزه، شماره ۹۱، ص۴.</ref> | |||