مراد از «ثار» در زیارت عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها

مراد از «ثار» در زیارت عاشورا (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۶

۲٬۲۴۳ بایت حذف‌شده ، ‏۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۳

خنثی‌سازی نسخهٔ 58720 از Rezapour (بحث)

Rezapour

automoderated، دیوان‌سالاران، مدیران رابط کاربری، moderator، مدیران

۱۱٬۹۱۳

ویرایش

@@ خط ۲۷: / خط ۲۷: @@
 این خون‌خواهی که توسط خداوند انجام می‌شود، مطابق برخی روایات و نیز تفسیر و توضیح فرازهایی از زیارت عاشورا و سایر زیارات و ادعیه، به زمان [[ظهور امام زمان(ع)]] موکول شده است و آن حضرت از طرف خداوند مأمور به خون‌خواهی جد خویش می‌شود؛ بنابراین در [[دعای ندبه]] از [[امام زمان(ع)]] به عنوان {{متن عربی|اَیْنَ الطّالِبُ بِدَمِ المَقتوُلِ بِکربلا|ترجمه=کجاست طلب کننده خون کشته در کربلا}} تعبیر شده‌است. در نتیجه معنای {{متن عربی|ثارَاللَّهِ}} این است که خداوند، ولی دم آن حضرت است و خون آن بزرگوار را از دشمنانش طلب می‌کند.
+{{پایان پاسخ}}
+{{مطالعه بیشتر}}
-== کشته اشک ==
+==مطالعه بیشتر==
-– رواي مي گويد  محضر مبارك امام صادق(ع) بوديم، پس نام‏ امام‏ حسين(عليه السلام) و قاتلش برده شد، حضرت گريستند و ما نيز گريستيم.  امام(ع) سر مبارك شان را بلند كرده و فرمودند: ''«حضرت امام حسين(ع) فرمودند: من كشته اشك هستم، هيچ مؤمنى مرا ياد نمى‏كند مگر آنكه مى‏گريد».''<ref>ابن قولويه، جعفر ؛  كامل الزيارات، ترجمه :‌ محمد جواد ذهنى تهرانى ، انتشارات پيام حق - تهران، چاپ  اول، 1377 ه . ش ،‌ ص355</ref>
+* پیامهای عاشورا. اثر جواد محدثی، انتشارات پژوهشکده تحقیقات اسلامی.
+* شرح زیارت عاشورا، اثر علی اصغر عزیزی تهرانی، انتشارات دارالثقلین.
-- در پیش ائمه(ع) همین که نامی از امام حسین(ع) به میان میآمد گریه میکردند: چنانکه هرگز در هيچ روزى نام‏ امام‏ حسين(ع) نزد امام جعفر صادق(ع) برده نميشد كه آن حضرت تا شب تبسمى نمايد.<ref>مجلسى، محمد باقر؛‌ زندگانى حضرت امام حسن مجتبى عليه السلام (ترجمه جلد 44 بحار الأنوار) ،‌  ترجمه :‌محمد جواد نجفى، اسلاميه، تهران، چاپ دوم، 1362 ه . ش ، ص301</ref>
+* زیارت عاشورا و آثار معجزه‌آسای آن، اثر ناصر رستمی لاهیجانی، انتشارات مجمع ذخائر اسلامی.
+{{پایان مطالعه بیشتر}}
-آن بزرگوار ميفرمود: ''«امام حسين سبب اشك هر مؤمنى ميباشد».[2]''
--  امام رضا(ع) میفرماید: ''«فَعَلَى‏ مِثْلِ‏ الْحُسَيْنِ‏ فَلْيَبْكِ‏ الْبَاكُونَ‏ فَإِنَّ الْبُكَاءَ عَلَيْهِ يَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظَام»''<ref>مجلسي ، محمد باقر ؛ بحار الأنوار،، دار إحياء التراث العربي، بيروت، چاپ دوم، 1403 ه . ق،‌ ج‏44 ، ص284</ref>''‏ ؛‌ »پس گريه‏كنندگان‏ بايد بر شخ            صى مثل حسين(ع)‏ گريه كنند، زيرا گريه براى آن حضرت باعث آمرزش گناهان بزرگ خواهد شد».''
-چنین نیست که هنگام ذکر نام امام حسین(ع) حتماً باید گریه کرد، بلکه منظور این است که نکند کسی گریه کردن بر امام حسین را کاملاً کنار بگذارد، چنانکه برخی که به ظاهر ادّعای روشنفکری دارند، گریه بر امام حسین را کاری  بیهوده تلقّی میکنند، غافل از آن که، گریه بر امام حسین آثار و برکات روحی و معنوی، دنیوی و اُخروی فراوانی دارد که خود را از آن محروم کرده‌اند.
 == منابع ==