۱۱٬۹۱۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
کتاب مفاتیح الجنان دارای ملحقاتی است که برخی از سوی مؤلف و برخی دیگر، برخلاف خواست او، توسط افراد دیگر از جمله ناشران به این کتاب اضافه شده است. یکی از ملحقات مفاتیح الجنان [[رساله باقیات الصالحات]] است که توسط نویسنده به مفاتیح اضافه شده است. شیخ عباس قمی در کتاب خود از منابع مختلفی استفاده کرده است. [[کامل الزیارات]]، احتجاج، [[اقبال الاعمال]]، [[مصباح کفعمی]] و [[اعتبار کتاب بحارالانوار|بحارالانوار]] از جمله این منابع هستند. | کتاب مفاتیح الجنان دارای ملحقاتی است که برخی از سوی مؤلف و برخی دیگر، برخلاف خواست او، توسط افراد دیگر از جمله ناشران به این کتاب اضافه شده است. یکی از ملحقات مفاتیح الجنان [[رساله باقیات الصالحات]] است که توسط نویسنده به مفاتیح اضافه شده است. شیخ عباس قمی در کتاب خود از منابع مختلفی استفاده کرده است. [[کامل الزیارات]]، احتجاج، [[اقبال الاعمال]]، [[مصباح کفعمی]] و [[اعتبار کتاب بحارالانوار|بحارالانوار]] از جمله این منابع هستند. | ||
[[ناصر مکارم شیرازی]] از مراجع تقلید شیعه، کاستیهای محتوایی، عدم تناسب برخی مطالب مفاتیح با شرایط زمانی جدید و وجود برخی مطالب که مایه ایراد بدخواهان میشود را از جمله ضعفهای مفاتیح دانسته است. از اولین منتقدان مفاتیح الجنان [[احمد کسروی]] (۱۲۶۹-۱۳۲۴ش) بوده که در مراسم کتابسوزان خود مفاتیح را در کنار [[دیوان حافظ]] و سعدی، بهعنوان کتابهای مخل رشد حقیقی انسان، سوزانده است. | |||
== ویژگیها == | == ویژگیها == | ||
خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
کتاب مفاتیح الجنان (کلیدهای بهشت) از مشهورترین و مقبولترین کتابهای ادعیه، زیارات و اعمال در دوره معاصر دانسته شده که نزد شیعیان جایگاهی قابل توجه پیدا کرده است.<ref>خرمشاهی، بهاءالدین، در خاطره شط، بهکوشش روزبه صدرآرا، تهران، انتشارات جاویدان، ۱۳۷۶ش، ص۱۹۴. </ref> از ابتدای انتشار آن سالانه تعداد قابل توجهی از آن توسط ناشران مختلف و در اندازههای متفاوت بهچاپ رسیده و از آن نسخهای در خانه هر ایرانی دیده میشود.<ref>خرمشاهی، در خاطره شط، ص۱۹۴.</ref> | کتاب مفاتیح الجنان (کلیدهای بهشت) از مشهورترین و مقبولترین کتابهای ادعیه، زیارات و اعمال در دوره معاصر دانسته شده که نزد شیعیان جایگاهی قابل توجه پیدا کرده است.<ref>خرمشاهی، بهاءالدین، در خاطره شط، بهکوشش روزبه صدرآرا، تهران، انتشارات جاویدان، ۱۳۷۶ش، ص۱۹۴. </ref> از ابتدای انتشار آن سالانه تعداد قابل توجهی از آن توسط ناشران مختلف و در اندازههای متفاوت بهچاپ رسیده و از آن نسخهای در خانه هر ایرانی دیده میشود.<ref>خرمشاهی، در خاطره شط، ص۱۹۴.</ref> | ||
شیخ عباس قمی انگیزه خود از تألیف مفاتیح را اجابت درخواست برادرانی | شیخ عباس قمی انگیزه خود از تألیف مفاتیح را اجابت درخواست برادرانی مؤمن برمیشمرده که از او درخواست کردند تا كتاب مفتاح الجنان (کتابی بازاری و غیر معتبر از مؤلفی ناشناس) را، که کتاب دعای متداول در بين مردم بود، تهذیب کند. آنان از شیخ عباس قمی خواسته بودند که دعاهای معتبر این کتاب را حفظ کند و دعاهای غیرمعتبر را حذف نماید و ساير دعاها و زیارات معتبری که در این کتاب نیامده را به آن اضافه کند.<ref>شیخ عباس قمی، عباس بن محمدرضا، کلیات مفاتیح الجنان، ترجمه مهدی الهی قمشهای، قم، انتشارات اسوه، ۱۳۸۶ش، ص۴۵.</ref> | ||
یکی از مشکلات کتابهای دعای رایج پیش از مفاتیح الجنان دستکاریشدن توسط مردم و ناشران مختلف بود که موجب رواج [[خرافات]] و ادعیه غیرمأثور میشده است.<ref>برای اطلاع از انتقادات شیخ عباس قمی به این وضع ن.ک: شیخ عباس قمی، کلیات مفاتیح الجنان، ص۷۲۶-۷۲۷.</ref> شیخ عباس قمی با تألیف مفاتیح الجنان سعی کرد که از رواج خرافات و مطالب غیرصحیح جلوگیری کند.<ref>رضوی، سید مسعود، «مفاتیح الجنان به مثابه یک فرهنگ (زمینهها، زیباییها و ارزشهای مفاتیح الجنان)»، کتاب ماه دین، شماره ۱۵۵، شهریور ۱۳۸۹ش، ص۲۳.</ref> شیخ عباس قمی خود از بیم این تحریفها، در ابتدای ملحقات مفاتیح، تحریفکنندگان این کتاب را نفرین کرده است.<ref>شیخ عباس قمی، کلیات مفاتیح الجنان، ص۹۴۰.</ref> | یکی از مشکلات کتابهای دعای رایج پیش از مفاتیح الجنان دستکاریشدن توسط مردم و ناشران مختلف بود که موجب رواج [[خرافات]] و ادعیه غیرمأثور میشده است.<ref>برای اطلاع از انتقادات شیخ عباس قمی به این وضع ن.ک: شیخ عباس قمی، کلیات مفاتیح الجنان، ص۷۲۶-۷۲۷.</ref> شیخ عباس قمی با تألیف مفاتیح الجنان سعی کرد که از رواج خرافات و مطالب غیرصحیح جلوگیری کند.<ref>رضوی، سید مسعود، «مفاتیح الجنان به مثابه یک فرهنگ (زمینهها، زیباییها و ارزشهای مفاتیح الجنان)»، کتاب ماه دین، شماره ۱۵۵، شهریور ۱۳۸۹ش، ص۲۳.</ref> شیخ عباس قمی خود از بیم این تحریفها، در ابتدای ملحقات مفاتیح، تحریفکنندگان این کتاب را نفرین کرده است.<ref>شیخ عباس قمی، کلیات مفاتیح الجنان، ص۹۴۰.</ref> |