حق‌الله و حق‌الناس و حق‌النفس در رساله حقوق امام سجاد(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

اولین حق که در آن رساله بیان شد و در منابع دیگر اسلامی مطرح گردیده است حق الله است، در واقع اساس دین داری است. و این حق یعنی حق الله مطلق است و در ازای ادای این حقوق بندگان هیچ حقی نسبت به خداوند ندارند. اما در سایر حقوق مناسبات و ادای تکلیف کاملاً متقابل و دو سویه است حق الله خاستگاه و منشأ سایر حقوق است.<ref>دائره المعارف تشیع، ج۶، ص۴۰۴.</ref> خداوند حقوق فراوان بر بندگانش دارد که اعتقاد و ایمان آوردن به او و عمل به دستورات او و انجام بندگی، بخشی از حقوق الهی بر انسان است. امام سجاد(ع) درباره حق الله می‌فرماید: (بزرگترین حق خداوند این است که او را بپرستی و چیزی را شریکش ندانی، و چون از روی اخلاص این کار را کردی خدا بر عهده گرفته است که کار دنیا و آخرت تو را کفایت کند و آنچه از آن بخواهی برایت نگاهدارد)<ref>ابن شعبه حرانی، حسن، تحف المعقول، ترجمه علی اکبر غفاری، تهران، نشر کتاب‌خانه اسلامیه، ص۲۶۱.</ref> پس به‌طور کلی «حق الله» آن امور و تکالیفی هستند که فقط مربوط به خود انسان و خدای خویش است و پای هیچ‌کس دیگر در میان نباشد. مانند انجام عبادات واجبی که خدا دستور داده یا اجتناب از نجاسات و محرماتی که خدا آن‌ها را نهی کرده مثل خوردن چیزهای حرام یا دروغ گفتن یا ریا و …