فواید آیات علمی قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

الف) فواید اصلی؛ ب) فواید فرعی. هدایت را جنبهٔ اصلی بیان نموده‌اند، در حالی که می‌توان آن را به موضوعات فرعی تقسیم کرد. شاید بتوان سه فایده را در مورد آیات بیان کرد:

آیات علمی در قرآن که با سایر آیات علمی مشترک‌اند، مانند آیات فقهی و اخلاقی، در پی اثبات وجود خدا و توحید است.<ref>عبدالله شحاته، تفسیر الایات الکونیه، ص۳۰.</ref> بسیاری از مباحث علمی که در قرآن مطرح شده است، در پایان این نکته‌ها را تذکر می‌دهند که پس آفرینندهٔ این‌ها کیست؟ ببینید که بوجود آورنده این‌ها کیست؟ آیا بشر می‌تواند در آن دخالت کند؟ به عنوان مثال، در سورهٔ آل‌عمران می‌فرماید: {{قرآن|إِنَّ فِی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّیْلِ وَ النَّهارِ لَآیاتٍ لِأُولِی الْأَلْبابِ| سوره = آل عمران| آیه = ۱۹۰}} نقل شده است که رسول خدا این آیات را، مخصوصاً در شب، زیاد می‌خواند و گاهی هم می‌فرمود: «وَیْلٌ لِمَنْ قَرَءَها و لَم یَتَفَکَّر فیها؛ وای بر کسانی که این پنج آیه را بخوانند (۹۱ تا ۹۵ آل عمران) و در آن تفکر نکنند.» میثم تمار نیز نقل می‌کند: «می‌دیدم مولایم علی(ع) شب‌هایی به آسمان نگاه می‌کرد و این پنج آیه را می‌خواند و اشک می‌ریخت.»

قرآن بعد از این‌که به آسمان‌ها و زمین و اختلاف شب و روز اشاره می‌کند، می‌فرماید: {{قرآن|رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً| سوره = آل عمران| آیه = ۱۹۱}} این برای پی بردن به باطل نبودن آفرینش است؛ و از آیهٔ {{قرآن|سُبْحانَکَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ| سوره = آل عمران| آیه = ۱۹۱}} پی‌می‌بریم که چه کسی آفرینش را ایجاد کرده است. سوره‌ای در قرآن یافت نمی‌شود مگر این‌که در آن به عالم هستی و تأمل در نظم و خلقت اشاره یا تصریحی شده است، تا عقل بشر را برای تفکر در خلقت الهی تحریک کند؛ آن‌گاه از مخلوق به خالق، از طبیعت به ایجادکنندهٔ آن، از مسبب به سبب و از مصنوع به صانع پی‌ببرد. خداوند فکر بشر را به سوی دقیق‌ترین، عظیم‌ترین، کوچک‌ترین و بزرگ‌ترین امور هستی فرا می‌خواند و این چیزی بود که اعراب صدر اسلام به فطرت سلیم اعتراف کردند.<ref>. عبدالله شحاته، همان، ص۳۰.</ref>

آیات علمی برای اثبات معاد و هدف‌دار بودن خلقت آمده‌اند؛ این نیز یکی از فواید اصلی این آیات است؛ مانند آیه: {{قرآن|فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسانُ مِمَّ خُلِقَ|۵|خُلِقَ مِنْ ماءٍ دافِقٍ|۶|یَخْرُجُ مِنْ بَیْنِ الصُّلْبِ وَ التَّرائِبِ|۷|إِنَّهُ عَلی رَجْعِهِ لَقادِرٌ|۸