automoderated، ناظمان (CommentStreams)
۱۵٬۲۵۶
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
امام صادق(ع) مى فرمايد: امام زين العابدين روزى كه روزه مى گرفت دستور مى داد گوسفندى را سر بريده و آن را قطعه قطعه كرده و طبخ كنند. پس آن گاه كه شب فرا مى رسيد, در حالى كه روزه بود…, دستور مى داد كسانى كه گوشت را قطعه قطعه مى كنند حاضر شوند و آن را تقسيم كرده درب خانه ها بفرستند. اين كار را ادامه مى دادند تا آخرين ديگ نيز تمام شود. آن گاه شام حضرت را كه نان و خرما بود, مى آوردند.<ref>صالحى، ناد على، «روزه در اسلام»، فصلنامه معارف اسلامی، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، شماره ۵۵.</ref> | امام صادق(ع) مى فرمايد: امام زين العابدين روزى كه روزه مى گرفت دستور مى داد گوسفندى را سر بريده و آن را قطعه قطعه كرده و طبخ كنند. پس آن گاه كه شب فرا مى رسيد, در حالى كه روزه بود…, دستور مى داد كسانى كه گوشت را قطعه قطعه مى كنند حاضر شوند و آن را تقسيم كرده درب خانه ها بفرستند. اين كار را ادامه مى دادند تا آخرين ديگ نيز تمام شود. آن گاه شام حضرت را كه نان و خرما بود, مى آوردند.<ref>صالحى، ناد على، «روزه در اسلام»، فصلنامه معارف اسلامی، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، شماره ۵۵.</ref> | ||
هر كسى در راه خدا , در ماه مبارك رمضان افطارى به روزه دار بدهد مثل آن است كه بنده اى آزاد كرده است و گناهان گذشته او هم بخشيده مى شود . آيا ثواب بنده آزاد كردن را خداوند به او مى دهد , يا نه اصلا روزه دار خودش را آزاد كرده است عرض كردند يا رسول الله : اين كه براى افطار دادن اينقدر فضيلت است همه ما كه قدرت افطار دادن نداريم چگونه ما به اين فيض برسيم ؟ فرمود : شما كه مى توانيد با يك خرما يا نيمى از خرما افطار بدهيد , اين كار را بكنيد . آن روز خيلى سخت بود , آن روز يك نصف خرما هم افطارى دادن محسوب مى شد.<ref>جوادی آملی، عبدالله، اسرار عبادات، الزهرا، ۱۳۷۲، بیجا، ص۱۶۵.</ref> | |||
== سنت افطاری دادن == | == سنت افطاری دادن == |