تفاوت بین کافر و مشرک از منظر قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

«شرک» و شرکت و مشارکت به معنای شریک شدن است: {{قرآن|وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ|ترجمه=و براى او شريكى در فرمانروايى نبوده است.|سوره=فرقان|آیه=۲}} در حکومت و تدبیر عالم شریکی نداشته است و «شرک» اسم است، یعنی عمل شرک و به معنی شریک و نصیب آمده است. {{قرآن|أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّمَاوَاتِ|ترجمه=يا آنان در [كار] آسمانها همكارى داشته‌اند؟|سوره=فاطر|آیه=۴۰}}<ref>فاطر/ ۴۰.</ref> و مشرک کسی است که برای خدا شریک قرار بدهد و چنین شخصی قابل آمرزش نیست مگر آنکه در دنیا توبه کند: {{قرآن|إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ ۚ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَىٰ إِثْمًا عَظِيمًا|ترجمه=مسلماً خدا، اين را كه به او شرك ورزيده شود نمى‌بخشايد و غير از آن را براى هر كه بخواهد مى‌بخشايد، و هر كس به خدا شرك ورزد، به يقين گناهى بزرگ بربافته است.|سوره=نساء|آیه=۴۸}} کسانی که به خدا شرک می‌ورزند خداوند آن‌ها را نمی‌بخشد.

۱. شرک در خلقت: مانند: عقیده ایرانیان قدیم که خیرات را از یزدان و شرور را از اهریمن می‌دانسته‌اند. {{قرآن|وَ جَعَلُو اللهِ شرکاءَ الجنّ|ترجمه=و براى خدا شريكانى از جن قرار دادند|سوره=انعام|آیه=۱۰۰}}