ذکر یونسیه: تفاوت میان نسخه‌ها

حضرت یونس سال‌ها در میان قومش به دعوت و تبلیغ مشغول بود. پس از کوشش بسیار، و تأثیر نداشتن بر قوم، خشمگین، آن‌جا را ترک کرد و از راه دریا به سفر رفت. در میانه راه دریا طوفانی گشت و با قرعه او را در دریا انداختند. نهنگ عظیمی او را در خود فرو برد. خداوند او را به صورت اعجازآمیز زنده نگه داشت. سرانجام یونس متوجه [[ترک اولی|ترک اولایی]] انجام داده، شد. به درگاه خدا روی آورد و به تقصیر خود اعتراف نمود.<ref>تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ج۱۳، ص: ۴۸۶</ref> قرآن از زبان [[حضرت یونس(ع)]] در زمانی که در شکم نهنگ بود، چنین نقل می‌کند: {{قرآن|لَا إِلٰهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ|ترجمه=هیچ خدایی جز تو نیست، تو منزه هستی و من از ستمکاران هستم.|سوره=انبیاء|آیه=۸۷}} این کلام یونس به ذکر یونسیه معروف شد. این اعترافِ خالصانه و این تسبیحِ توأم با پشیمانی را سبب نجات یونس خوانده‌اند.<ref>انوار هدایت، مجموعه مباحث اخلاقی، ناصر مکارم شیرازی، ج۱، ص۲۷۲</ref>  

در آیه بعد، خداوند استجابت دعای یونس و رهایی او از غم و گرفتاری را متذکر شده است.<ref>سوره انبیاء آیه ۸۸</ref> در [[سوره صافات]] آمده است که اگر یونس از تسبیح‌کنندگان نبود تا ابد در شکم ماهی می‌ماند.<ref>سوره صافات، آیات ۱۳۹ تا ۱۴۸</ref>

{{نقل قول|آیت‌الله مظاهری استاد اخلاق حوزه علمیه:

ذکر یونسیه به هر تعدادی گفته شود مفید است، ولی بزرگان سیر و سلوک سفارش کرده‌اند در چهل روز به تعداد ۲۳۸۶ بار تکرار شود.<ref>طباطبایی، سید مهدی، رساله سیر و سلوک، منسوب به بحر العلوم، با مقدمه سید محمد حسین تهرانی، چاپ اول، ۱۳۶۰، ص۲۰۴.</ref> در تأثیر این ذکر [[علامه حسن‌زاده آملی]] گفته است با توجه به تعبیر «کَذٰلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ؛ و اين‌گونه مؤمنان را نجات می‌دهیم» در آیه بعد، مفاد آن عام است که وعده فرموده است شامل همه مؤمنین می‌باشد. [[علامه طباطبائی]] از [[مرحوم قاضی]] نقل می‌کند که اول دستوری که می‌دادند ذکر یونسی بود که در مدت یک سال در وقت خاص به حالت سجده خوانده شود.<ref>رساله نور علی نور در ذکر و ذاکر و مذکور، حسن‌زاده آملی، حسن، ج۱، ص۱۴</ref>