|
|
خط ۲۶: |
خط ۲۶: |
|
| |
|
| ==دلیل نقلی اثبات عصمت== | | ==دلیل نقلی اثبات عصمت== |
| در این باره آیات و روایات زیادی وارد شده مبنی بر این که عصمت موهوبی و از فضل خداوند است:
| | عصمت موهبتی از طرف خداوند، با آیات و روایات متعددی اثبات شده است: |
| | * خداوند در آیه ۱۱۳ سوره نساء به پیامبر فرموده است: و اگر فضل و رحمت خدا بر تو نبود، گروهی از عشیره و قبیله خائنان تصمیم داشتند تو را [از داوری عادلانه] منحرف کنند، [این سبک مغزانِ خیالباف] جز خودشان را منحرف نمی کنند، و هیچ زیانی به تو نمی رسانند. و خدا کتاب و حکمت را بر تو نازل کرد، و آنچه را نمی دانستی به تو آموخت؛ و همواره فضل خدا بر تو بزرگ است.<ref>(سوره نساء: ۱۱۴).</ref> |
|
| |
|
| ۱. ولولا فضل الله علیک… اگر فضل و رحمت خدا بر تو نبود عده از آنان در صدد شده بودند که تو را گمراه کنند ولی به لطف خدا جز خودشان را گمراه نتوانند و هرگز ضرر و زیانی نمیرسانند در حالی که خدا بر تو کتاب و حکمت فرستاده، و آنچه را قادر به فراگیری نبودی بتو آموخت، به راستی فضل خدا بر تو بیاندازه است»<ref>سوره نساء/ ۱۱۴.</ref>
| | * امام رضا(ع) فرمود: وقتی خدا کسی را برای اداره امور مردم برگزید سینهاش را توسعه میدهد، قلبش را منبع حکمت میگرداند… پس او از گناه معصوم؛ از خطا و لغزش مصون است… و این فضیلتی است از طرف خدا به هر کس که خواسته باشد عطا میکند<ref>کلینی، کافی، ج۱، ص ۲۰۲.</ref> |
|
| |
|
| ۲. «و ما من نعمه فمن الله»<ref>نحل/ ۵۳.</ref> هر نعمتی که به شما رسیده از جانب خدا است. بی تردید مقام عصمت از بزرگترین نعمتهایی است که انسان با داشتن آن به درجه اعلای از اخلاص علمی و شهود عینی میرسد چنانکه خود اعتراف مینماید: ما شککت فی الحق مذاریته»<ref>نهج البلاغه.</ref> از هنگامی که حق (نیروی عصمت) را به من ارائه دادند تردیدی پیدا نکردم و مصداق «لاریب فیه» شدم.
| | منظور از خدادادی بودن عصمت، جبری بودن آن نیست که اختیار و اراده را از انسان معصوم سلب کند و وی را در برابر تمامی گناهان بسان مصونیت بعضی از واکسنها در مقابل بعضی از بیماریها، واکسینه و بیمه نماید؛ بلکه منشأ مصونیت در برابر گناه معرفت والا و شهود عینی معصوم نسبت به حقایق امور است که واقعیتها و آلودگیهای عینی گناهان را چون شعله جهنم سوزان مشاهده میکنند. معصومین(ع) نیز دارای امیال و کششهای مختلف انسانی هستند و در این گیر و دار با اراده و اختیار خود، راه حق و صواب را برمیگزینند. |
| | |
| ۳. امام رضا(ع) فرمود: وقتی خدا کسی را برای اداره امور مردم برگزید سینه اش توسعه میدهد، قلبش را منبع حکمت میگرداند… پس او از گناه معصوم؛ از خطا و لغزش مصون است… و این فضیلتی است از طرف خدا به هر کس که خواسته باشد عطا میکند»<ref>کافی، ج۱، ۲۰۲.</ref>
| |
| | |
| البته باید توجه داشت که منظور از خدادادی بودن عصمت، جبری بودن آن نیست که اختیار و اراده را از انسان معصوم سلب کند و وی را در برابر تمامی گناهان بسان مصونیت بعضی از واکسنها در مقابل بعضی از بیماریها، واکسینه و بیمه نماید؛ بلکه منشأ مصونیت در برابر گناه معرفت والا و شهود عینی معصوم نسبت به حقایق امور است که واقعیتها و آلودگیهای عینی گناهان را چون شعله جهنم سوزان مشاهده میکنند «کلا لو تعلمون علم الیقین لترون الجحیم»<ref>تکاثر/ ۵–۶.</ref> و لذا عادتاً (نه عقلا) محال است به آن نزدیک شوند.
| |
| | |
| بنابراین روشن میشود که معصومین(ع) نیز دارای امیال و کششهای مختلف انسانی هستند و در این گیر و دار با اراده و اختیار خود، راه حق و صواب را برمیگزینند چه آن که خداوند خطاب به پیامبر فرموده: «بگو من نیز مانند شما بشری هستم و لذا در قرآن کریم از پیشوایان دین تمجید و تعریف و بعنوان الگوی جهان بشریت معرفی شدهاند و الا اگر این کمالات برای آنان قهری و خارج از اراده شان بود دیگر معنا نداشت که تکلیف، تمجید و هشدارها متوجه آنان بشود.
| |
|
| |
|
| عدالت در افاضهٔ عصمت: | | عدالت در افاضهٔ عصمت: |