۱۱٬۸۷۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
ابنجهم در مورد [[حضرت آدم]] به آیه {{قرآن|ترجمه=آدم پروردگارش را نافرمانی کرد و ناکام ماند.|سوره=طه|آیه=۱۲۱}} استدلال کرد.<ref name=":0">شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹۲.</ref> | ابنجهم در مورد [[حضرت آدم]] به آیه {{قرآن|ترجمه=آدم پروردگارش را نافرمانی کرد و ناکام ماند.|سوره=طه|آیه=۱۲۱}} استدلال کرد.<ref name=":0">شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹۲.</ref> | ||
امام رضا(ع) درباره حضرت آدم(ع) میگوید که او حجت و خلیفه خدا در زمین بود و واجب بود که او در زمین معصوم باشد. اما معصیت آدم که در قرآن نقل شده، در بهشت بود و این نقضی برای عصمت او در زمین ندارد. خداوند پس از هبوط آدم به زمین، او را خلیفه قرار داد و او دارای مقام عصمت گردید.<ref>شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹۳.</ref> | امام رضا(ع) درباره حضرت آدم(ع) میگوید که او حجت و خلیفه خدا در زمین بود و واجب بود که او در زمین معصوم باشد. اما معصیت آدم که در قرآن نقل شده، در بهشت بود و این نقضی برای عصمت او در زمین ندارد. خداوند پس از [[هبوط آدم]] به زمین، او را خلیفه قرار داد و او دارای مقام عصمت گردید.<ref>شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹۳.</ref> | ||
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان نوشته است که داستان حضرت آدم(ع) قبل از تشریع اصل دین اتفاق افتاده، و بهشتی که آن حضرت در آن ساکن بود، بهشت برزخی بوده که در زندگی غیر دنیوی و مادی وجود داشته است. همچنین نهی خدا از خوردن میوه | [[علامه طباطبایی]] در [[تفسیر المیزان]] نوشته است که داستان حضرت آدم(ع) قبل از تشریع اصل دین اتفاق افتاده، و بهشتی که آن حضرت در آن ساکن بود، [[بهشت برزخی]] بوده که در زندگی غیر دنیوی و مادی وجود داشته است. همچنین نهی خدا از خوردن [[میوه ممنوعه]]، [[امر ارشادی|ارشادی]] بوده و مخالفت با نهی ارشادی، گناه شمرده نمیشود.<ref>علامه طباطبائی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۴، ص۲۲۲، قم، دفتر انتشارات اسلامی،۱۴۱۷ق.</ref> | ||
==یوسف(ع)== | ==یوسف(ع)== | ||
پیرامون حضرت یوسف، ابنجهم به آیه {{قرآن|ترجمه=آن زن قصد او کرد؛ و او نیز اگر برهان پروردگار را نمیدید، قصد وی مینمود|سوره=یوسف|آیه=۲۴}} | پیرامون [[حضرت یوسف،]] ابنجهم به آیه {{قرآن|ترجمه=آن زن قصد او کرد؛ و او نیز اگر برهان پروردگار را نمیدید، قصد وی مینمود|سوره=یوسف|آیه=۲۴}} | ||
براساس این روایت، امام رضا(ع) قصد یوسف را نه در کامجویی از آن زن، بلکه قتل او دانسته است. از امام رضا(ع) در این روایت آمده که یوسف اگر برهان الهی را نمیدید، تصمیم داشت آن زن را بکشد.<ref>شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹۳.</ref> | براساس این روایت، امام رضا(ع) قصد یوسف را نه در کامجویی از آن زن، بلکه قتل او دانسته است. از امام رضا(ع) در این روایت آمده که یوسف اگر برهان الهی را نمیدید، تصمیم داشت آن زن را بکشد.<ref>شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹۳.</ref> | ||
== داوود(ع) == | == داوود(ع) == | ||
ابنجهم در مورد حضرت داوود به داستانی از تورات استناد کرد که داود دلبسته زنی شوهردار شده و اسباب کشته شدن آن | ابنجهم در مورد [[حضرت داوود]] به داستانی از [[تورات]] استناد کرد که داود دلبسته زنی شوهردار شده و اسباب کشته شدن شوهر آن زن را فراهم کرده و سپس با او ازدواج کرد.<ref>شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹3.</ref> امام پس از شنیدن این سخنان، با دست بر پیشانی خود زد و [[آیه «انا لله و انا الیه راجعون»|آیه انا لله و انا الیه راجعون]] را خواند. امام در ادامه از اینگونه نسبتها به پیامبران الهی، اظهار تعجب کرد.<ref name=":1">شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹۴.</ref> | ||
امام داستان ازدواج با زن اوریا را چنین دانست که زنان در آن زمان پس از مرگ شوهر، هرگز ازدواج نمیکردند. داوود این رسم را از بین برد و پس از کشته شدن اوریا در جنگ، همسر اوریا عده وفات نگه داشت و سپس داوود با آن زن ازدواج کرد. این امر بر مردم سخت آمد.<ref name=":1" /> | امام داستان ازدواج داوود با زن اوریا را چنین دانست که زنان در آن زمان پس از مرگ شوهر، هرگز [[ازدواج]] نمیکردند. داوود این رسم را از بین برد و پس از کشته شدن اوریا در جنگ، همسر اوریا [[عده وفات]] نگه داشت و سپس داوود با آن زن ازدواج کرد. این امر بر مردم سخت آمد.<ref name=":1" /> | ||
امام همچنین در مورد حضرت داوود به داستان قضاوت او نیز پرداخته و آن مسئله و آیات<ref>سوره ص، آیات ۲۲-۲۴.</ref> پیرامون آن را توضیح میدهد.<ref name=":1" /> | امام همچنین در مورد حضرت داوود به داستان قضاوت او نیز پرداخته و آن مسئله و آیات<ref>سوره ص، آیات ۲۲-۲۴.</ref> پیرامون آن را توضیح میدهد.<ref name=":1" /> | ||
==پیامبر اسلام(ص)== | ==پیامبر اسلام(ص)== | ||
ابنجهم در مورد پیامبر اسلام به آیه {{قرآن|ترجمه=و آنچه در دل پنهان میداشتی، خدا میخواست آشکار سازد.|سوره=احزاب|آیه=۳۷}} | ابنجهم در مورد [[پیامبر اسلام]] به آیه {{قرآن|ترجمه=و آنچه در دل پنهان میداشتی، خدا میخواست آشکار سازد.|سوره=احزاب|آیه=۳۷}} | ||
امام رضا(ع) علت نزول این آیه را در این میداند که پیامبر، اسامی زنان خود، در دنیا و آخرت را اطلاع یافت. یکی از این زنان زینب دختر جحش بود که در آن زمان همسرِ زید بن حارثه بود. پیامبر از آشکار کردن نام این زن پرهیز داشت تا مبادا منافقان بگویند پیامبر، زن دیگری را همسر خود میخواند. پیامبر از گفتن این مطلب ترس داشت و خداوند به او یادآوری کرد که خدا شایسته ترس است.<ref>شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹۵.</ref> | امام رضا(ع) علت نزول این آیه را در این میداند که پیامبر، اسامی زنان خود، در دنیا و آخرت را اطلاع یافت. یکی از این زنان زینب دختر جحش بود که در آن زمان همسرِ زید بن حارثه بود. پیامبر از آشکار کردن نام این زن پرهیز داشت تا مبادا منافقان بگویند پیامبر، زن دیگری را همسر خود میخواند. پیامبر از گفتن این مطلب ترس داشت و خداوند به او یادآوری کرد که خدا شایسته ترس است.<ref>شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹۵.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | |||
* [[نسبت گناه به پیامبران در قرآن]] | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
== منابع == | == منابع == |