حضرت ابراهیم(ع) در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

{{شروع متن}}

[[حضرت ابراهیم(ع)]] از پیامبران اولوالعزم و پدر [[حضرت اسماعیل (ع)]] و [[حضرت اسحاق (ع)]] است. قرآن فضائل زیادی درباره او به کار برده و جایگاه بزرگی برای او قائل است. خداوند او را دوست(خلیل) خود برگزید و او را از صدیقان و صالحان و نیکان و بردباران و مؤمنان معرفی کرده است.

==زندگی ==

حضرت ابراهیم در زمان [[نمرود]] متولد شد و در [[بابِل]] اقامت داشت. نام پدر او فقط یک بار، در آیۀ ۷۴ [[سوره انعام]]، آمده است که [[آزر]] نام دارد. در این که آیا آزر نام پدر ابراهیم است یا عمویش یا جد مادری‌اش یا آن که مراد رئیس و بزرگ فامیل است، اختلاف نظر وجود دارد. جمعی از مفسران اهل سنّت، همچون مقاتل بن حیان و ابی اسحاق و ضحاک و کلبی، آزر را پدر واقعی او دانسته‌اند؛ اما تمام مفسران و دانشمندان شیعه عقیده دارند که آزر، پدر ابراهیم نبوده بلکه عموی آن حضرت یا جد مادری وی بوده است.<ref>دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص۷۲۳۱</ref>

محل دفن حضرت ابراهیم(ع) در سرزمین [[فلسطین]] است.<ref>تاریخ انبیاء، قصص قرآن از آدم تا خاتم النبیین، سید هاشم رسولی محلاتی، ص۱۶۵</ref>