|
|
خط ۲۴: |
خط ۲۴: |
|
| |
|
| همچنین اگر ما به جهان طبیعت که پایینترین عالم از عوالم وجود است، بنگریم، آنرا در نهایت زیبایی، و تناسب میبینیم. میان اجزای تک تک موجودات طبیعی و میان اشیا و مولفههای عالم طبیعت یک نوع تناسب و توازن خاص حاکم است که این توازن و تناسب را آفریدگار جهان عطا کرده است. | | همچنین اگر ما به جهان طبیعت که پایینترین عالم از عوالم وجود است، بنگریم، آنرا در نهایت زیبایی، و تناسب میبینیم. میان اجزای تک تک موجودات طبیعی و میان اشیا و مولفههای عالم طبیعت یک نوع تناسب و توازن خاص حاکم است که این توازن و تناسب را آفریدگار جهان عطا کرده است. |
| | |
| | === عدالت در پاداش و مجازات === |
| | خداوند نیز در مقام پاداش و کیفر عادل است لذا در مقابل اعمال نیک، نیکوکاران را پاداش میدهد و بدکاران به سبب کارهای زشتشان مستحق کیفر متناسب با جرمشان است و اگر خداوند عفو نماید منافات با عدل او ندارد، بلکه کار مستحسنی است.<ref>ر. ک. سعیدی مهر، کلام اسلامی، قم، مؤسسه فرهنگی طه، چاپ اول، ۱۳۷۷، ج۱، ص۳۲۸.</ref> این قسم از عدالت در واقع به عدالت در نظام آفرینش بازگشت مینماید. |
|
| |
|
| == عدالت در حوزه تشریع و قانون گذاری == | | == عدالت در حوزه تشریع و قانون گذاری == |
خط ۲۹: |
خط ۳۲: |
|
| |
|
| منشأ ظلم یکی از دو امر است: یا جهل به حق و صاحبان آن یا نیاز و منتفع شدن ظالم از کار خویشتن. هر دو احتمال در مورد خداوند منتفی است. خداوند نه جهل به احکام و حقوق و صاحبان آن دارد و نه نیاز و انتفاعی از ظلم میبرد.<ref>همان، ص۳۲۹.</ref> | | منشأ ظلم یکی از دو امر است: یا جهل به حق و صاحبان آن یا نیاز و منتفع شدن ظالم از کار خویشتن. هر دو احتمال در مورد خداوند منتفی است. خداوند نه جهل به احکام و حقوق و صاحبان آن دارد و نه نیاز و انتفاعی از ظلم میبرد.<ref>همان، ص۳۲۹.</ref> |
|
| |
| به هر حال ما به عدالت خداوند در حوزه آفرینش و قانونگذاری ایمان داریم، نه از آن رو که با عقل خودمان تک تک موارد آفرینش و قوانین الهی را محک بزنیم، چون عقل ما ضعیفتر از آن است که به همه جهان آفرینش و خصوصیات آن و رمز و راز قوانین آگاهی داشته باشد، هر چند موارد جزئی را ادراک میکند، بلکه از آن جهت خداوند را متصف به عدالت میدانیم که او حکیم و رؤوف به بندگان خود میباشد و هر آنچه از آفرینش و قانون جعل میکند از سر حکمت و رأفت است.
| |
|
| |
| == عدالت در جزا و پاداش ==
| |
| عدالت در حوزه سومی نیز به کار میرود و آن عدالت در جزا است. قبل از توضیح این قسم به این مثال توجه کنید: اگر نهادی یا مقام مسئولی اعلام نماید: هر کسی در مسابقه مقالهنویسی در موضوع خاص یا شعر و داستان حایز رتبه شود، مثلاً یک میلیون تومان به او پادش داده خواهد شد، بعد چنانچه کسی یا کسانی واجد شرایط دریافت پاداش شود و مقام یا نهاد مسئول، پاداش را نپردازد، آیا این کار عادلانه است؟ واضح است هیچکسی این عمل را عادلانه ارزیابی نمینماید.
| |
|
| |
| مثال دیگر: اگر انسان کریمی، جمعی را چند روزی میهمان خود قرار دهد و بخشی از اموال خود را در اختیار آنان قرار دهد و از تعدی و تجاوز نسبت به بخشی دیگر، آنان را برحذر دارد و در صورت تعدی مجازات خاصی را بر آنان ابلاغ نماید، تردیدی نیست صاحب خانه چنین حقی را دارد و در صورت افراط میهمانان حق دارد آنان را بر اساس اعلام و قراردادی که کرده است مجازات نماید و اگر نکند از روی بزرگواری و تفضل است، البته لازم است میان کیفر و جرم تناسبی باشد.
| |
|
| |
| خداوند نیز در مقام پاداش و کیفر عادل است لذا در مقابل اعمال نیک، نیکوکاران آنان را پاداش میدهد و بدکاران به سبب کارهای زشتشان مستحق کیفر متناسب با جرمشان است و اگر خداوند عفو نماید منافات با عدل او ندارد، بلکه کار مستحسنی است.<ref>ر. ک. سعیدی مهر، کلام اسلامی، قم، مؤسسه فرهنگی طه، چاپ اول، ۱۳۷۷، ج۱، ص۳۲۸.</ref> این قسم از عدالت در واقع به عدالت در نظام آفرینش بازگشت مینماید.
| |
|
| |
|
| {{مطالعه بیشتر}} | | {{مطالعه بیشتر}} |