automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
==تعداد درهای بهشت و جهنم== | ==تعداد درهای بهشت و جهنم== | ||
بر اساس آیه ۴۴ سوره | بر اساس آیه ۴۴ [[سوره حجر]]، تعداد درهای [[جهنم]] هفت در است. از [[پیامبر(ص)]] روایت شده که تعداد درهای [[بهشت]] هشت و تعداد درهای جهنم هفت است.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه المیزان، نشر بنیاد علمی و فکری علامه، ج۱۲، ص۲۵۹.</ref> از [[امام علی(ع)]] نیز روایت شده که جهنم هفت در یعنی هفت طبقه دارد، که روی یکدیگر قرار دارند.<ref>طباطبایی، ترجمه المیزان، ج۱۳، ص۱۹۱.</ref> در روایتی از [[امام باقر(ع)]] نیز، تعداد درهای بهشت هشت در دانسته شده است.<ref>خصال صدوق، ابواب ثمانیه، به نقل از تفسیر نمونه، ج۱۱، ص۷۷.</ref> | ||
از پیامبر(ص) روایت شده که | |||
==دلیل تعداد درها و دلیل تفاوت تعداد== | ==دلیل تعداد درها و دلیل تفاوت تعداد== | ||
برخی احتمال دادهاند تعداد درهای بهشت و جهنم اشاره به عوامل گوناگونی باشد که انسان را به بهشت و جهنم میبرد؛ زیرا هر نوع از گناهان و هر نوع از اعمال نیک، دری محسوب میشود.{{مدرک|date=ژوئن ۲۰۲۲}} [[علامه طباطبایی]]، مفسر شیعه، هفت در داشتنِ جهنم را به معنای هفت نوع عذاب جهنم دانسته است. لازمه این مطلب این است که گناهانی که باعث ورود به جهنم میشوند هفت نوع باشند.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، بیروت، ناشر مؤسسه الاعلمی، چاپ دوّم، ج۱۲، ص۱۷۰.</ref> | |||
این که درهای بهشت بیشتر از تعداد درهای جهنم است | [[ناصر مکارم شیرازی|آیتالله مکارم شیرازی]]، [[مرجع تقلید]]، درباره این که درهای بهشت بیشتر از تعداد درهای جهنم است احتمال داده اشاره به بیشتر بودن راههای رسیدن به بهشت نسبت به راههای جهنم باشد<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، چاپ نهم، نشر دار الکتب الاسلامیه، ج۱۱، ص۷۷–۷۸.</ref> و این که رحمت خدا بر غضب او پیشی گرفته، چنانکه در فرازی از [[دعای جوشن کبیر]] آمده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۰، ص۱۹.</ref> | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
== مطالعه بیشتر == | == مطالعه بیشتر == | ||
* معاد در قرآن، حسین مظاهری، | * معاد در قرآن، حسین مظاهری، چاپ هفتم، انتشارات شفق، ص۲۰۹. | ||
* فروغ تجلی (حدیث معراج)، | * فروغ تجلی (حدیث معراج)، ترجمه سید امیر معصومی، چاپ اول، انتشارات حدیث، ۱۳۷۶ش، ص۱۰۹. | ||
{{پایان مطالعه بیشتر}} | {{پایان مطالعه بیشتر}} | ||