۱۱٬۹۱۳
ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
== تسبیح همه موجودات عالم == | == تسبیح همه موجودات عالم == | ||
براساس آیات قرآن، تمامی موجودات عالم،<ref>آیه ۴۴ سوره اسراء</ref> زمین و آسمانهای هفتگانه<ref>سوره اسراء، آیه۴۴.</ref>، کسانی که نزد خداوند هستند<ref>آیه ۲۰۶ سوره اعراف</ref> و هر شخصی که در آسمان و زمین وجود دارد<ref>آیه ۴۱ سوره نور</ref> مشغول تسبیح خداوند هستند. در قرآن از تسبیح فرشتگان<ref>آیه ۳۰ سوره بقره</ref> کوهها و پرندگان<ref>آیه ۷۹ سوره انبیاء</ref> و رعد<ref>آیه ۱۳ سوره رعد</ref> نیز سخن گفته شده است. | |||
'''معنای تسبیح موجودات عالم''' | '''معنای تسبیح موجودات عالم''' | ||
مفسران در معنای تسبیح همه موجودات عالم، اختلاف دارند. برخی میگویند همه اشیا و موجودات عالم، ذیشعور هستند و به راستی ذکر و تسبیح میگویند. [[ملاصدرا]] فیلسوف بزرگ اسلامی قائل به چنین نظری است و میگوید همه موجودات به اندازه رتبه خودشان، سهمی از شعور و علم را دارند.<ref>منشور جاويد، سبحانى، شیخ جعفر، ج۱، ص۱۰۴</ref> | |||
در مقابل عدهای این تسبیح را تکوینی میدانند و برای همه موجودات شعور قائل نیستند.<ref>معارف قرآن، مصباح یزدی، محمد تقی، ج۱، ص۲۶۲</ref> اینان معتقدند تسبیح همان خضوع تكوينى هر موجودى در برابر اراده الهى است و سراسر هستى در برابر اراده و مشيت خداوند، خاضع بوده و در پذيرش وجود و پيروى از قوانينى كه خداوند براى آنها تعيين نموده، تسليم مىباشند. تسبیح در اینجا، فعلی تکوینی، فطری و واکنش هستی در مقابل جلال الهی است.<ref>دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱۵، ص۵۹۱۵</ref> | |||
== تسبیح در ادب فارسی == | == تسبیح در ادب فارسی == |