حدیث «من مات»: تفاوت میان نسخه‌ها

حدیث «من مات» (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۴ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۱۰

۱٬۲۷۱ بایت حذف‌شده ، ‏۴ مهٔ ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

A.ahmadi

automoderated

۶٬۳۴۱

ویرایش

@@ خط ۳۱: / خط ۳۱: @@
 احادیث من مات،‌ به این مطلب دلالت می‌کنند که هر کسی امام زمان خود را نشناسد و از دنیا برود، به مرگ جاهلیت مرده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به کلینی، محمد بن یعقوب، [https://noorlib.ir/book/view/1348 الکافی]، تهران، دار الکتب الاسلامیة، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۲۱؛ خزاز رازی، علی بن محمد، کافیة‌ الاثر فی النص علی الائمة، قم، تحقیق و تصحیح عبداللطیف حسینی کوهکمری، ۱۴۰۱ق، ص۲۹۶.</ref> بر اساس برخی از این روایات، مراد از مرگ جاهلی، مرگ با کفر و گمراهی است.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، [https://noorlib.ir/book/view/1348 الکافی]، تهران، دار الکتب الاسلامیة، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۳۷۷.</ref>
-در مقابل، بر اساس دسته‌ای دیگر از احادیث کسانی که نماز می‌خوانند و روزه می‌گیرند و… هر چند امام خود را نشناسند، مسلمان هستند.<ref>همان، ج۲، ص۴۰۱، ح۱.</ref> طبق روایتی دیگر از پیامبر(ص)، مثال از پیامبر اکرم(ص) نقل شده است که: هر کس از امت من بمیرد در حالی که امامی از امامان دوازده‌گانه را در زمان خود نمی‌شناخته است تا به او اقتداء کند، به مرگ جاهلیت مرده است، چنین شخصی اگر دشمن امامان هم بوده، مشرک از دنیا رفته است، و چنان‌که دشمن آنها نبوده و دشمنی را هم ولی و سرپرست خود قرار نداده است، مشرک نیست ولی در جهالت و نادانی و گمراهی از دنیا رفته است.<ref>ر. ک. بحارالانوار، همان، ج۲۳، ص۸۹، ح۳۱.</ref>
+در مقابل، بر اساس دسته‌ای دیگر از احادیث کسانی که نماز می‌خوانند و روزه می‌گیرند و…، هر چند امام خود را نشناسند مسلمان هستند.<ref>همان، ج۲، ص۴۰۱، ح۱.</ref> طبق روایتی دیگر از پیامبر(ص)، هر کس از امت او که امام زمان خود را نشناخته اگر دشمن آنها نبوده و دشمن آنان را هم ولی و سرپرست خود قرار نداده، مشرک از دنیا نرفته، اگرچه در نادانی و گمراهی مرده است.<ref>ر. ک. بحارالانوار، همان، ج۲۳، ص۸۹، ح۳۱.</ref>
-بنابر مطالب یاد شده و بنابر این که تمام احادیث هر دو گروه هم در منابع معتبر می‌باشند و هم سندشان معتبر می‌باشد، لذا باید آن دسته از روایات را که دلالت بر کفر اشخاصی که امام زمان خود را نمی‌شناسند، می‌کنند به‌طور دقیق تبیین نمود. از این روی می‌توان گفت در این دسته از روایات «کفر» به معنی «گمراهی» می‌باشد نه کفر اصطلاحی و فقهی که موجب نجاست شده باشد. احکام اسلام به چنین شخصی بار نمی‌شود. همچنان که در بعض روایات این «کفر» تفسیر به گمراهی شده است.<ref>ر. ک. اصول کافی، همان، ج۱، ص۳۷۷، ح۳.</ref>
+برخی با این استدلال که سند هر دو دسته از روایات معتبر است بین آنها جمع کرده‌اند و مراد از کفر در دسته نخست را «گمراهی» دانسته‌اند{{مدرک|date=مه ۲۰۲۲}} همچنانکه در برخی روایات این کفر به گمراهی تفسیر شده است.<ref>ر. ک. اصول کافی، همان، ج۱، ص۳۷۷، ح۳.</ref> بر این اساس، افرادی که امام زمان خود را نشناخته‌اند کافر به کفر اصطلاحی که احکام خاصی مانند نجاست دارند، نخواهند بود.{{مدرک|date=مه ۲۰۲۲}}
-خلاصه و نتیجه:
-# کسی که به امام زمان خود اعتقاد ندارد به هر صورتی که باشد، سرپوشی بر روی حقیقت گذاشته و قطعاً جاهلانه زندگی کرده و جاهلانه خواهد مرد.
-# احادیث زیادی دلالت دارد بر این که هر کس امام زمان(ع) خود را نشناسد، بمیرد به مرگ جاهلی مرده است و این مرگ همان مرگ بر کفر است. و بعضی احادیث به صراحت به کافر بودن آنها اشاره دارند که با توجه به ادله مقابل این کفر، به جهالت و نفاق و گمراهی تفسیر می‌شود.
 با این وجود، برخی از ادله روائی و آنچه از معصومین(ع) به‌طور قطع به ما رسیده و نیز سیره آن بزرگواران بوده است، اعتقاد به مسلمانی، فرق دیگر اسلام می‌باشد.<ref>همان.</ref> چنان‌که امام جواد(ع) با دختر مأمون که هیچ اعتقادی به امامت نداشتند ازدواج کرد،<ref>ر. ک. قریشی، سید علی اکبر، خاندان وحی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ اول، ۱۳۶۸، ص۶۳۱.</ref> در حالی که ازدواج با «کافر» قطعاً جایز نیست.<ref>ر. ک. توضیح المسائل امام خمینی (ره)، مسئله ۲۳۹۷.</ref>