automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۱۰۵
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) جز (A.rezapour صفحهٔ بالهای فرشتگان در آیه اول سوره فاطر را به بالهای فرشتگان در آیه یک سوره فاطر منتقل کرد) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
== متن آیه == | |||
{{قرآن بزرگ|الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا أُولِي أَجْنِحَةٍ مَثْنَىٰ وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ ۚ يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ مَا يَشَاءُ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ | |||
| سوره = فاطر | |||
| آیه = ۱ | |||
| ترجمه = سپاس خداى را كه پديدآورنده آسمان و زمين است [و] فرشتگان را كه داراى بالهاى دوگانه و سهگانه و چهارگانهاند پيامآورنده قرار داده است. در آفرينش، هر چه بخواهد مىافزايد، زيرا خدا بر هر چيزى تواناست. | |||
}} | |||
مرحوم علامه طباطبایی در تفسیر المیزان آورده است: کلمه «مثنی» و «ثلاث» و کلمه «رباع» هر سه الفاظی هستند که بر تکرار عدد دلالت دارند، یعنی کلمه «مثنی» به معنای دو تا دو تا است، و کلمه «ثلاث» به معنای سه تا سه تا، و کلمه «رباع» به معنای چهار تا چهار تا است. گویا فرموده خداوند بعضی از فرشتگان را، دو بال داده و بعضی را سه بال، و بعضی را چهار بال. و جمله یَزِیدُ فِی الْخَلْقِ ما یَشاءُ بر حسب سیاق، خالی از اشاره به این نکته نیست، که بعضی از ملائکه بیش از چهار بال هم دارند.<ref>طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ترجمه موسوی همدانی، سید محمد باقر، قم، انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۷، ص۶.</ref> | مرحوم علامه طباطبایی در تفسیر المیزان آورده است: کلمه «مثنی» و «ثلاث» و کلمه «رباع» هر سه الفاظی هستند که بر تکرار عدد دلالت دارند، یعنی کلمه «مثنی» به معنای دو تا دو تا است، و کلمه «ثلاث» به معنای سه تا سه تا، و کلمه «رباع» به معنای چهار تا چهار تا است. گویا فرموده خداوند بعضی از فرشتگان را، دو بال داده و بعضی را سه بال، و بعضی را چهار بال. و جمله یَزِیدُ فِی الْخَلْقِ ما یَشاءُ بر حسب سیاق، خالی از اشاره به این نکته نیست، که بعضی از ملائکه بیش از چهار بال هم دارند.<ref>طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ترجمه موسوی همدانی، سید محمد باقر، قم، انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۷، ص۶.</ref> | ||