فرعون: تفاوت میان نسخه‌ها

'''فرعون''' نام حاکمان مصر قدیم است. مقصود از فرعون در قرآن، حاکم مصر در زمان حضرت موسی(ع) است. او ادعای رب بودن می‌کرد و بنی اسرائیل را به بردگی و بندگی گرفته بود. فرعون زمان موسی فردی ظالم و متکبر و شقی بود که پسران قوم بنی اسرائیل را می‌کشت و زنان را به خدمت می‌گرفت و انواع ظلم‌ها و جنایت‌ها را مرتکب می‌شد. او پس از معجزه حضرت موسی باز هم ایمان نیاورد و در تعقیب بنی اسرائیل در دریا غرق شد.

نام فرعون در قرآن ۷۴ بار آمده است که مقصود فرعون زمان حضرت موسی است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۵۵۶</ref> فرعون خود را «رب اعلی» معرفی می‌کرد. ولی خود خدایانی داشت.<ref>آیه ۱۲۷ سوره اعراف</ref> و همه چیز را از خودش می‌دانست.<ref>آیه ۵۱ سوره زخرف</ref> قرآن فرعون را فردی برتری جو، متکبر<ref>آیه ۴۶ سوره مؤمنون</ref> و مفسد و ذوالاتاد (صاحب میخ، کنایه از قدرت) توصیف می‌کند. فرعون در جامعه تبعیض قائل می‌شد و ظلم می‌کرد و پسران بنی اسرائیل را می‌کشت و زنانشان را برای کنیزی و خدمت نگه می‌داشت.<ref>آیه ۴ سوره قصص</ref> بنی اسرائیل سخت توسط آنان در شکنجه و عذاب بودند<ref>آیه ۴۹ سوره بقره</ref> خداوند موسی و هارون را با دلایل روشن نزد فرعون فرستاد اما او تکذیب کردند و ایمان نیاوردند.<ref>آیه ۴۵، ۴۷، ۴۸سوره مؤمنون

در قرآن آمده است که فرعون برای خود قصری مرتفع ساخت تا با ادعای خود خدای موسی را ببیند.<ref>آیه ۳۸ سوره قصص</ref>