میکائیل در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

هنگامی که پیامبر اکرم(ص) به مدینه آمدند، روزی عبدالله بن صوریا (یکی از علمای یهود) با جمعی از یهود فدک، نزد پیامبر اکرم(ص) آمدند و از آن حضرت سوالات گونه گونی به عمل آوردند. از جمله گفتند: نام آن فرشته‌ای که بر تو نازل می‌شود چیست؟ فرمود: جبرئیل است. «ابن صوریا» گفت؛ او دشمن ما است، دستورهای مشکل درباره جهاد و جنگ می‌آورد، اما میکائیل همیشه دستورهای ساده و راحت آورده، اگر فرشته وحی تو میکائیل بود به تو ایمان می‌آوردیم!<ref>فضل بن حسن طبرسی، تفسیر مجمع البیان، ترجمه دکتر محمد مفتح، تهران، انتشارات فراهانی، ۱۳۶۰ ش، ج۱، ص۲۷۴.</ref>

کلمه میکال از عبری وارد زبان عربی شده است و فرشته مقربی است که یهود و مسیحیان وی را میشل می‌نامند.<ref>خزائلی، محمّد، اعلام قرآن، تهران، مؤسسه انتشارات امیرکبیر، ۱۳۷۱ ش، ص۶۲۸ و ۶۲۹.</ref> در منابع یهود، مدرکی که بر کیفیت برخورد جبرئیل با یهود دلالت کند، در دست نیست ولی نسبت به میکائیل مطالبی که مؤید قصه مذکور باشد وجود دارد. در کتاب دانیال، میکائیل امیر بزرگ و حامی قوم اسرائیل، معرفی شده و در عهد جدید میکائیل خداوند اسرائیل است.

 

به موجب لاویتا، میکائیل اولین کسی است که شیطان را به تعظیم و ستایش آدم واداشت. قرآن مجید با این که در موارد زیادی از ابلیس سخن می‌گوید، به این بخش مندرج در لاویتا، اشاره نکرده است.<ref>همان.</ref>

میکائیل از جمله فرشتگانی است که سینه پیغمبر را پیش از لیله معراج، منشرح ساختند و هم چنین یکی از فرشتگانی است که در جنگ بدر به یاری مسلمین شتافتند. میکائیل فرشتهای است، از جانب باری تعالی برای ارزاق خلائق و در امور مهمیّه با جبرئیل(ع) همراهی می‌کند. یونانیان قدیم معتقد بودند که وی (میکال) حافظ دریای کل جهان است.{{پایان پاسخ}}