پاسخ بدی با خوبی در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

خوبی کردن در مقابل بدی، از فضایل بزرگ اخلاقی است که قرآن در چند آیه بدان تصریح کرده است. این خصوصیت را کسانی دارند که صبر پیشه می‌کنند و به تعبیر قرآن دارای حظ عظیم هستند که مفسران آن را داشتن ایمان و تقوا و اخلاق دانسته‌اند.

خداوند در قرآن آورده است که نیکی با بدی یکسان نیست{{قرآن|وَلَا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَلَا السَّيِّئَةُ ۚ|ترجمه=و نيكى با بدى يكسان نيست.|سوره=فصلت|آیه=۳۴}} و بدی را با خوبی دفع کن: {{قرآن|ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ|ترجمه=بدی را با نیکی دفع کن؛ آنگاه كسى كه ميان تو و ميان او دشمنى است، گويى دوستى يكدل مى‌گردد.|سوره=فصلت|آیه=۳۴}} «معناى آن اين است كه: بدى را با خصلتى كه مقابل آن است دفع نما، مثلا باطل آنان را با حقى كه نزد تو است دفع كن، نه به باطلى ديگر، و جهل آنان را با حلم و بدي‌هايشان را با عفو، و همچنين هر بدى ديگرشان را با خوبى مناسب آن دفع كند.»<ref>تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، ج۱۷، ص۵۹۴</ref> درباره شأن نزول این آیه آمده است: «مقاتل بن حيان گفت: اين آيت در شأن بوسفيان بن حرب فرو آمد كه اوّل دشمن بود و در دل عداوت داشت با رسول خدا و با مؤمنان و بآخر دوست گشت بآن مصاهره كه ميان وى و ميان رسول خدا رفت و ببركت حلم رسول و رفق وى مسلمان گشت‏.»<ref>تفسیر کشف الاسرار و عده الابرار، میبدی، ج۸، ص۵۲۷</ref>

در اینکه معنای حسنه چیست اقوال مختلفی وجود دارد. بعضی آن را هر حسنه‌ای دانسته‌اند. طبرسی در [[تفسیر جوامع الجامع]] آورده است: «برخى از بدي‌هاى را كه دشمنانت نسبت به تو انجام داده‌‏اند تو با نيكى پاسخ گو و دفع كن. نيكى در اين مورد اين است كه او را عفو كنى و ببخشى و نيكوتر از آن اين است كه در برابر بدى او تو نيكى كنى يا مثلا اگر او بدى تو را گفت تو او را ستايش كنى. هر گاه تو چنين كنى دشمن سرسخت تو دوست صميمى و با صفا و يك رنگ تو می‌شود.»<ref>تفسیر جوامع الجامع، طبرسی، ج۵، ص۴۶۴</ref>

در [[سوره فصلت]] آیه ۳۴ گفته شده که با دفع بدی با خوبی، دشمنی تبدیل به دوستی می‌شود. از این جهت کسانی که دنبال صلح و آشتی در میان انسان‌ها هستند، یکی از بهترین رفتارهایی که می‌توانند داشته باشند این است که در مقابل بدی، بدی نکنند و با رفتار خوب و با گذشت خود، نیکی و خوبی را گسترش دهند. «اينجا است كه كينه‏‌ها و عداوتها با طوفانى از درون جان برخاسته و جاى آن را محبت و صميميت می‌گيرد‌.»<ref>تفسیر نمونه، آیت الله مکارم شیرازی، ج۲۰، ص۲۸۱</ref>