جایگاه امام جماعت در رساله حقوق: تفاوت میان نسخه‌ها

جمله مورد سئوال در رساله حقوق امام سجاد(ع) عبارت است از {{متن عربی|فَوَقي نَفْسَكَ بِنَفْسِهِ وَ صَلاتَكَ بِصَلاتِهِ}} کلمه‌ای که به صورت فعل در این جمله به کار رفته است کلمه {{متن عربی|وَقي}} است که از ماده وقایه و به معنای حفظ و صیانت است و در این جمله به همان معنای لغوی به کار رفته است.

بنابراین «وقی» از ماده وقایه و به معنای حفظ و صیانت است و بدین معنا است که امام جماعت در نماز جماعت جان خویش را سپر بلای جان مأمومین و نماز خویش را سپر نماز آنان قرار داده است، یعنی اگر در نماز جماعت خلل و نقصانی از ناحیه امام جماعت وجود داشته باشد و او شرایط امامت را نداشته باشد و امامت کند او مورد مؤاخذه و بازخواست دادگاه الهی است نه مأمومین و همچنین اگر خلل و اشکالی در نماز جماعت از ناحیه امام جماعت در نماز و قرائت او وجود داشته باشد به عهده او است و مأمومین در گناه آن با او شریک نیستند درحالی‌که اگر نماز جماعت به‌طور صحیح و کامل و با شرایط صحت و قبول ادا شود مأمومین در ثواب آن با امام جماعت شریک هستند و این همان فرمایش امام سجاد(ع) است.<ref>حیدری نراقی، علی محمد، شرح رساله الحقوق امام سجاد(ع)، ص۳۶۲ به بعد؛ مهدی نراقی، چاپ هفتم، ۱۳۸۶ش؛ سپهری، محمد، ترجمه و شرح رساله الحقوق امام سجاد(ع)، تهران، دارالعلم، ۱۳۷۵ش.</ref>

امام زین العابدین(ع) در این فراز از حقوق امام جماعت می‌فرماید: «حق امام جماعت این است که: بدانی او (امام جماعت) سفارت و وساطت بین تو و خدا، و نمایندگی تو را در پیشگاه پروردگار متعال به عهده گرفته است، وی از جانب تو سخن می‌گوید، نه تو از ناحیه او، او برای تو دعا می‌کند، نه تو برای او، او از خدا برای تو طلب فیض و رحمت می‌نماید، نه تو درباره او، او به جای تو در پیشگاه خداوند ایستاده و به درگاه او دعا می‌کند، نه تو به جای او، اگر در هر یک از این مراحل کوتاهی شود، او مقصّر است نه تو. اگر گنهکار باشد (برخلاف وظیفه خود رفتار کند) تو شریک جرم او نیستی، در صورتی که او را به عدالت می‌شناختی و به او اقتدا کردی، نماز تو باطل نیست. تو بر او برتری نداری او جانش را سپر جان تو، نمازش را سپر نماز تو قرار داده است، بنابراین، باید از این خدمت و محبتش قدردانی کنی و حق او را بشناسی.»<ref>ابن شعبه حرانى، حسن بن على، تحف العقول، محمد باقر كمره اى، تحقیق و تصحیح على اكبر غفارى، تهران‏، ناشر كتابچى‏، ۱۳۷۶ش‏، چاپ ششم‏، ص۲۷۱</ref>

علاوه بر شرایط دیگری که در روایات و نیز رساله‌های عملیه برای امام جماعت بیان شده که باید حلال‌زاده باشد، عاقل و بالغ بوده و حتی مطابق برخی از روایات و فتاوای مجتهدین از خلاف مروّت خودداری کند همان گونه که از گناهان صغیره و کبیره باید اجتناب کند و بالاخره مسلح به سلاح تقوی، عدالت و اجتناب از گناهان کبیره و صغیره در محراب و محل مبارزه با شیطان و نفس اماره بایستد و با مأمومین متحد شده و آنان را با نمازی که می‌خواند به معراج ببرد.