اعتقاد به ولایت امام علی(ع) شرط قبولی ایمان در زمان پیامبر(ص): تفاوت میان نسخه‌ها

بررسی مجموع روایات اشاره دارد که محبت امام علی(ع) در زمان حیات پیامبر(ص) به عنوان یک ارزش مطرح بوده و به گفته ابوسعید خدری، ما در زمان حیات [[پیامبر]] منافقین را با بغضشان نسبت به علی می‌شناختیم، در نتیجه یکی از علائم [[نفاق]] افراد، بغض آنها نسبت به [[امیرالمؤمنین]] بوده است. مسئله [[ولایت]] و رهبری امام علی(ع) نیز در زمان پیامبر(ص) و در چند نوبت به مردم عرضه شده است که آخرین بار، بعد از آخرین [[حج]] پیامبر(ص) و در [[روز غدیر]] با ابلاغ ولایت، رسالت پیامبر(ص) کامل شد. در این روز بسیاری از صحابه با امام علی(ع) بیعت کردند بنابراین محبت و ولایت امام علی(ع) از زمان ابلاغ ولایت بر مردم در روز غدیر و در زمان حیات پیامبر(ص) شرط قبولی ایمان دانسته می‌شود.

خداوند در قرآن به پیامبر(ص) امر کرده ‌است که اجری برای رسالت خود به جز دوستی نزدیکانش مطالبه نکند. {{قرآن|ذلِکَ الّذی یُبشّرالله عِباده الّذین آمنوا وَ عَمِلو الصالحاتِ قُل لا أسئَلُکُم عَلَیه اَجْراً اِلاّالمَوَدَّه فِی الْقُرْبی}}<ref>شوری /۲۳.</ref> «این است همان که خدا بندگان خود را بدان بشارت می‌دهد، بندگانی که ایمان آورده و اعمال صالح انجام دادند. بگو من از شما در برابر رسالتم مزدی طلب نمی‌کنم به جز مودّت نسبت با نزدیکان.

محبت امام علی(ع) در زمان حیات پیامبر(ص) به عنوان تشکر از آن حضرت و پاسداشت رسالت وی، یک ارزش تلقی می‌شده است. اما اینکه آیا قبول ولایت آن امام در زمان حیات پیامبر(ص) نیز ملاک قبولی اعمال یا لازمه ایمان افراد بوده است یا خیر؟ در این‌جا تنها به یک نظرگاه بسنده می‌شود.

==ابلاغ امامت و ولایت==

ولایت امیرالمؤمنین در چند نوبت به پیامبر(ص) و مردم عرضه شده است که آخرین آنها در جریان حجه الوداع اتفاق افتاد آنگاه که خداوند آیه مبارکه {{قرآن|یا ایُّهَا الرَّسُول بَلِّغ ما اَنْزَلَ اِلَیْکَ مِنْ رَبِّک}}<ref>مائده / ۶۷.</ref> را بر پیامبر نازل فرمود؛ و قبل از آن هم در آیه مبارکه {{قرآن|اِنّما وَلیُّکُمُ اللهُ وَ رَسُولُه وَالَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلَوه وَ یُؤْتُونَ الزَّکَاه وَ هُمْ راکِعُونَ}}<ref>مائده / ۵۵.</ref> ولایت آن حضرت را بر مردم عرضه فرمود، می‌رسد از آن زمان که ولایت امیرالمؤمنین(ع) بر مردم عرضه شده است قبول آن (به معنائی که بیان خواهد شد) لازمه ایمان بوده و اگر کسی آنرا نپذیرد از ایمان حقیقی و نجات بخش بی بهره است.