سعه صدر در اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

در روایات از شرح صدر به عنوان فضیلتی یاد شده است که خداوند در دل کسی قرار می‌دهد که می‌خواهد مردم را اصلاح کند. [[امام رضا(ع)]] می‌فرماید: «خدا بنده‌ای را برای اصلاح کار بندگان خود انتخاب کند، به او شرح صدر عطا نماید»<ref>اصول کافی، ترجمه کمره‌ای، جلد دوم، صفحه ۱۳۱</ref> حضرت علی(ع) در تعریف صفات مؤمن می‌فرماید: «مؤمن اندوهش را به دل دارد و شادیش در چهره؛ و از همه مردم سعه صدر بیشتر دارد...»<ref>بحارالانوار، ترجمه خسروی، جلد دوم، صفحه ۶۷</ref>  و می‌فرماید: «ابزار ریاست، سعه صدر است».<ref>محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، قم، دارالحدیث، چاپ اول، ۱۴۹۲ق، ج۵، ص۱۲۷، ح۱۳۹۷.</ref> اوصافی مانند خوش‌خلقی، خویشتن‌داری، تواضع و خضوع، نور قلب و روح بزرگ و اخلاق نیکو در روایات همراه با سعه صدر آمده است.{{مطالعه بیشتر}}