پرش به محتوا

دلایل قرآنی و روایی شروع کارها به نام خدا: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'هٔ' به 'ه'
جز (جایگزینی متن - 'مسایل' به 'مسائل')
جز (جایگزینی متن - 'هٔ' به 'ه')
خط ۳: خط ۳:
دلایل قرآنی و روایی «شروع کارها به نام خدا» چیست؟
دلایل قرآنی و روایی «شروع کارها به نام خدا» چیست؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}'''۱.''' بسم الله الرحمن الرحیم، سرآغاز کتاب الهی است. «بسم الله» نه تنها در ابتدای قرآن کریم، بلکه در آغاز تمام کتاب‌های آسمانی بوده است.<ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور، ج۱، ص۱۲، ذیل آیه اول سوره حمد.</ref> مفهوم آغاز کردن به نام کسی است که موجودی پاک و منزه از جمیع نقص‌ها و سرچشمهٔ کمالات دانسته شده است و انسان مؤمن می‌خواهد عملش را با انتساب به او برکت بخشد. از این روی، کارها را به نام هیچ‌کس حتی نام پیغمبر(ص)، نمی‌توان آغاز کرد.<ref>مطهری، مرتضی، آشنایی با قرآن، ج۱ و ۲، ص۷۹.</ref>
{{پاسخ}}'''۱.''' بسم الله الرحمن الرحیم، سرآغاز کتاب الهی است. «بسم الله» نه تنها در ابتدای قرآن کریم، بلکه در آغاز تمام کتاب‌های آسمانی بوده است.<ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور، ج۱، ص۱۲، ذیل آیه اول سوره حمد.</ref> مفهوم آغاز کردن به نام کسی است که موجودی پاک و منزه از جمیع نقص‌ها و سرچشمه کمالات دانسته شده است و انسان مؤمن می‌خواهد عملش را با انتساب به او برکت بخشد. از این روی، کارها را به نام هیچ‌کس حتی نام پیغمبر(ص)، نمی‌توان آغاز کرد.<ref>مطهری، مرتضی، آشنایی با قرآن، ج۱ و ۲، ص۷۹.</ref>


'''۲.''' برای پاینده بودن یک برنامه و جاوید ماندن یک تشکیلات، باید آن را به موجود پایدار و جاودانی ارتباط دهیم که فنا در ذات او راه ندارد. چرا که همه موجودات این جهان به سوی کهنگی و زوال می‌روند. تنها چیزی باقی می‌ماند که با آن ذات لایزال بستگی دارد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱، ص۱۳، ذیل آیه اول سوره حمد.</ref> «بسم الله» رمز بقا و دوام است و هر چه رنگ خدایی نداشته باشد، فانی است.<ref>قصص/ ۸۸; قرائتی، محسن، تفسیر نور، ج۱، ص۱۶.</ref>
'''۲.''' برای پاینده بودن یک برنامه و جاوید ماندن یک تشکیلات، باید آن را به موجود پایدار و جاودانی ارتباط دهیم که فنا در ذات او راه ندارد. چرا که همه موجودات این جهان به سوی کهنگی و زوال می‌روند. تنها چیزی باقی می‌ماند که با آن ذات لایزال بستگی دارد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱، ص۱۳، ذیل آیه اول سوره حمد.</ref> «بسم الله» رمز بقا و دوام است و هر چه رنگ خدایی نداشته باشد، فانی است.<ref>قصص/ ۸۸; قرائتی، محسن، تفسیر نور، ج۱، ص۱۶.</ref>
خط ۹: خط ۹:
'''۳.''' سوره‌های [[قرآن کریم]]، برای این نازل شده‌اند که بشر را به آخرین سرمنزل سعادت و کمال ممکن سوق دهند و از تاریکی‌های شرک و جهالت به سوی نور معرفت و توحید رهنمون سازند. بنابراین، مناسب بود که هر سوره‌ای به نام گرامی پروردگار شروع شود؛ زیرا نام وی از ذات مقدسش حکایت می‌کند و قرآن کریم، هم بدین منظور فرود آمده است که در مسیر کمال انسانی، ذات اقدس الهی را برای بشر مطرح و معرفی می‌کند. تنها سوره برائت از این قاعده مستثنا است. زیرا نام خدا که عامل رحمت است، در آغاز این سوره که نشانه خشم خداست، مناسبت ندارد.<ref>خوئی، ابوالقاسم؛ بیان، ج۲، ص۷۴۷.</ref>
'''۳.''' سوره‌های [[قرآن کریم]]، برای این نازل شده‌اند که بشر را به آخرین سرمنزل سعادت و کمال ممکن سوق دهند و از تاریکی‌های شرک و جهالت به سوی نور معرفت و توحید رهنمون سازند. بنابراین، مناسب بود که هر سوره‌ای به نام گرامی پروردگار شروع شود؛ زیرا نام وی از ذات مقدسش حکایت می‌کند و قرآن کریم، هم بدین منظور فرود آمده است که در مسیر کمال انسانی، ذات اقدس الهی را برای بشر مطرح و معرفی می‌کند. تنها سوره برائت از این قاعده مستثنا است. زیرا نام خدا که عامل رحمت است، در آغاز این سوره که نشانه خشم خداست، مناسبت ندارد.<ref>خوئی، ابوالقاسم؛ بیان، ج۲، ص۷۴۷.</ref>


'''۴.''' در سرلوحهٔ کار و عمل همهٔ انبیا «بسم الله» قرار داشت. به عنوان نمونه، [[حضرت نوح(ع)]] در آن طوفان سخت و عجیب هنگام سوار شدن بر کشتی به یاران خود دستور می‌دهد که در هنگام حرکت و در موقع توقف کشتی «بسم الله» بگویند: {{قرآن|وَقَالَ ارْکَبُوا فِیهَا بِسْمِ اللَّهِ مَجْرَاهَا وَمُرْسَاهَا إِنَّ رَبِّی لَغَفُورٌ رَحِیمٌ|ترجمه=گفت: در آن سوار شويد كه رفتنش و ايستادنش بنام خداست كه پروردگار من آمرزگار است و رحيم‏.|سوره=هود|آیه=۴۱}} و نیز حضرت سلیمان(ع) در نامه‌ای که به ملکهٔ سبا می‌نویسد سرآغاز آن را «بسم الله» قرار می‌دهد.<ref>تفسیر نمونه، ج۱، ص۱۴.</ref><ref>نمل: ۲۷/ ۳۰.</ref> پیامبر اسلام(ص) نیز مأموریت رسالت خویش را با نام خدا شروع کرد.<ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور، ج۱، ص۱۵.</ref> {{قرآن|اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ|ترجمه=بخوان بنام پروردگارت كه بيافريد.|سوره=علق|آیه=۱}}
'''۴.''' در سرلوحه کار و عمل همه انبیا «بسم الله» قرار داشت. به عنوان نمونه، [[حضرت نوح(ع)]] در آن طوفان سخت و عجیب هنگام سوار شدن بر کشتی به یاران خود دستور می‌دهد که در هنگام حرکت و در موقع توقف کشتی «بسم الله» بگویند: {{قرآن|وَقَالَ ارْکَبُوا فِیهَا بِسْمِ اللَّهِ مَجْرَاهَا وَمُرْسَاهَا إِنَّ رَبِّی لَغَفُورٌ رَحِیمٌ|ترجمه=گفت: در آن سوار شويد كه رفتنش و ايستادنش بنام خداست كه پروردگار من آمرزگار است و رحيم‏.|سوره=هود|آیه=۴۱}} و نیز حضرت سلیمان(ع) در نامه‌ای که به ملکه سبا می‌نویسد سرآغاز آن را «بسم الله» قرار می‌دهد.<ref>تفسیر نمونه، ج۱، ص۱۴.</ref><ref>نمل: ۲۷/ ۳۰.</ref> پیامبر اسلام(ص) نیز مأموریت رسالت خویش را با نام خدا شروع کرد.<ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور، ج۱، ص۱۵.</ref> {{قرآن|اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ|ترجمه=بخوان بنام پروردگارت كه بيافريد.|سوره=علق|آیه=۱}}


'''روایات'''
'''روایات'''