مفهوم ظن و گمان به خدا در دعای کمیل: تفاوت میان نسخه‌ها

مفهوم ظن و گمان به خدا در دعای کمیل (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۹ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۴۳

۱۷ بایت حذف‌شده ، ‏۲۹ مهٔ ۲۰۲۱

بدون خلاصۀ ویرایش

Rahmani

۱٬۴۰۷

ویرایش

@@ خط ۱۵: / خط ۱۵: @@
 در دعای کمیل در دو جا چنین می‌گوید: خدایا [[یقین]] من به تو این نیست: {{متن عربی|ما ذٰلِكَ الظَّنُ بِكَ}} و {{متن عربی|مَا هَكَذَا الظَّنُّ بِكَ}} در مرحله اول باید دید ظن به چه معنا است.
-ظن در لغت گاهی به معنی گمان و شک آمده و گاهی به معنی علمی که هیچ شک و شبهه‌ای در آن نباشد و گاهی نیز تفاوت آن با علم در این است که علم آشکار است ولی ظن، یقینی است که بعد از تدبر و تعقل به دست آید.<ref>کتاب العین، ج۸، ص۱۵۱، ذیل کلمه ظن، و رک:ابن منظور، لسان العرب، ج۳، ص۲۷۲، ذیل کلمه ظن، و رک: مجمع البحرین، ج۶، ص۲۷۹، ذیل کلمه ظن.</ref>
+ظن در لغت گاهی به معنی گمان و شک آمده و گاهی به معنی علمی که هیچ شک و شبهه‌ای در آن نباشد و گاهی نیز تفاوت آن با علم در این است که علم آشکار است ولی ظن، یقینی است که بعد از تدبر و تعقل به دست آید.<ref>کتاب العین، ج۸، ص۱۵۱، ذیل کلمه ظن؛ ابن منظور، لسان العرب، ج۳، ص۲۷۲، ذیل کلمه ظن؛ مجمع البحرین، ج۶، ص۲۷۹، ذیل کلمه ظن.</ref>
 در قرآن نیز ظن گاهی به گمان و پندار و برداشت شخصی اشاره دارد که این‌گونه ظن، باطل، گناه، بی‌فایده دانسته شده‌ است.<ref>بقره / ۷۸ و ۲۳۰؛ آل عمران / ۱۵۴؛ نساء / ۱۵۷؛ انعام / ۱۱۶ و ۱۴۸؛ یونس / ۳۶</ref> گاهی نیز ظن به معنای علم و یقین به کار رفته که مؤمنان و مخلصان درگاه الهی به این یقین می‌رسند و این‌که خداوند به این‌گونه یقین‌ها علم گفته، به این دلیل است که چنین یقین‌هایی بعد از تدبر و تفکر و تعقل بدست می‌آید.<ref>بقره / ۴۶ و ۲۴۹؛ توبه / ۱۱۸؛ کهف / ۵۳؛ ص/ ۲۴؛ حاقه / ۲۰؛ جن / ۱۲ و ….</ref>