مفهوم ظن و گمان به خدا در دعای کمیل: تفاوت میان نسخه‌ها

امام علی(ع) در جای دیگر دعای کمیل عرضه می‌دارد {{متن عربی|ما ذٰلِكَ الظَّنُ بِكَ|ترجمه=خدایا یقین من به تو این نیست}} دلایل این یقین به فضل و احسان الهی را چنین بیان می‌کند: «ای سرپرست مؤمنان؛ ای غایت آرزوهای [[عارفان]]! ای فریادرس فریادخواهان! ای دوست دل‌های صادق و ای خدای جهانیان! آیا من بپذیرم که تو صدای بنده‌ات را در آتش به خاطر جرمش بشنوی که با امیدواری تو را صدا می‌زند و امید به رحمت تو دارد و با زبان [[اهل توحید]] تو را ندا می‌کند و به پروردگاری تو متوسل شده‌است؟ خدایا بنده‌ات چگونه در عذاب بماند در حالی که امید حلم تو را داشت؟ یا چگونه آتش را تحمل کند در حالی که امیدوار به [[فضل و رحمت]] توست …» تا به این فراز می‌رسد: {{متن عربی|هَيْهاتَ ما ذٰلِكَ الظَّنُ بِكَ|ترجمه=خدا یقین من به تو غیر این است؛}} یعنی من یقین دارم، تو کسی را که امیدوار به بخشش، فضل، رحمت، عفو و [[حلم]] تو بود و از روی صداقت چنین امیدی را داشت، عذاب نمی‌کنی.