مشورت نادرست پیامبر در بارور کردن نخل‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها

همه اندیشمندان [[شیعه]] و [[اهل‌سنت]]، پیامبر را در دریافت و ابلاغ [[وحی]] معصوم می‌دانند. شیعیان با استناد به دلایلی، از جمله روایات [[اهل‌بیت(ع)]]، معصومان را از هرگونه خطا و نسیانی دور می‌دانند. [[امام رضا(ع)]] در توصیف رهبران الهی، آنان را معصوم تأیید شده دانسته که از هر خطا و لغزشی در امان است.<ref>کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۰۲. برای آشنایی با برخی دیگر از روایات، ر.ک. مجلسی، بحار الانوار، ج۱۰، ص۴۳۹؛ ۱۷، ص۱۰۸؛ ج۳۶، ص۲۴۴؛ ج۶۵، ص۳۸۹؛ و ج۹۹، ص۱۵۰.</ref>

«عصمت از خطا» رابطه جدایی ناپذیر با علم معصومان دارد.<ref>پژوهشی در عصمت معصومان، ص۲۳۹–۲۳۴.</ref> درباره محدوده علم معصومان(ع) نظریه‌های گوناگونی مطرح شده است<ref>ر. ک. شرح الشفاء، ج۲، ص۲۱۲–۲۱۱؛ الامامة و الولایة فی القرآن الکریم، ص۲۲۴–۲۲۳؛ المیزان، ج۱۸، ص۱۹۴–۱۹۲؛ عقائد الامامیة، ص۶۹–۶۷؛ مصنفات الشیخ المفید، ج۴، اوائل المقالات، ص۶۷؛ پیام قرآن، ج۷، ص۲۵۳–۲۴۹؛ و منشورجاوید، ج۸، ص۴۱۸–۳۰۹.</ref> که براساس یکی از آن‌ها؛ [[پیامبران]] و امامان از تمامی حقایق هستی آگاهی دارند. اما در بیشتر موارد علومی که از راه‌های عادی به دست آورده‌اند، ملاک رفتار خود قرار می‌دهند.

داستان جلوگیری [[رسول خدا(ص)]] از تلقیح درخت خرما، عجیب و غیر قابل باور است. پذیرفتنی نیست کسی حدود شصت سال در سرزمین عربستان که همواره مرکز پرورش نخل و تولید خرما بوده‌ زندگی می‌کند و به شهرهای مختلف سفر کرده است، از ضرورت باروری درخت خرما آگاهی نداشته باشد. همچنین چگونه می‌توان باور کرد مردمی که سال‌ها در این زمینه تجربه اندوخته‌اند و چه بسا در برخی شرایط از تلقیح درختی بازمانده و پیامدهای آن را دیده‌اند، بدون هیچگونه چون و چرا دست از این کار بکشند. به ویژه آن که در میان اصحاب، سست ایمانانی بودند که حتی در مسائل دینی و اخروی لب به اعتراض می‌گشودند و احکام پیامبر را زیر سؤال می‌بردند، چه رسد به امور دنیوی.<ref name=":0">بسیاری از نویسندگان، این داستان را دست آویزی برای انکار عصمت پیامبر (دست کم در امور عادی) قرار داده‌اند. برای نمونه، ر.ک. اضواء علی السنة المحمدیّة، ص۴۴–۴۳؛ و پژوهش‌هایی دربارهٔ قرآن و وحی، ص۴۶–۴۵.</ref>