automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==اصل جمله== | ==اصل جمله== | ||
اصل جمله «از ضرر کسی بترس که به او خوبی کردهای» عبارت «اِتَّقِ شَرَّ مَنْ احْسَنْتَ الَيْهِ» است | اصل جمله «از ضرر کسی بترس که به او خوبی کردهای» عبارت «اِتَّقِ شَرَّ مَنْ احْسَنْتَ الَيْهِ» است. این عبارت به عنوان مثلی مشهور توسط احمد بن ابراهیم ثعلبی، مفسر اهل سنت قرن پنجم قمری در تفسیر الكشف والبيان عن تفسير القرآن ذکر شده است.<ref>ثعلبی، احمد بن ابراهیم، الكشف والبيان عن تفسير القرآن، به اشراف صلاح باعثمان و دیگران، جده، دار التفسیر، ١٤٣٦ق، ج۱۳، ص۴۸۸.</ref> ابوالفتوح رازی مفسر شیعه قرن ششم قمری نیز، این عبارت را به عنوان مثلی مشهور نقل کرده است.<ref>ابوالفتوح رازی، حسین بن علی، روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن، به تصحیح محمدجعفر یاحقی و محمدمهدی ناصح، آستان قدس رضوی، بنياد پژوهشهای اسلامی، ۱۳۶۶ش، ج۹، ص۲۹۹.</ref> | ||
بر اساس پژوهش برخی پژوهشگران، در منابع روایی شیعه و اهل سنت، به عنوان روایت از آن یاد نشده است.<ref>موسوی، سید سلیمان و محمد میرزایی، «بررس جمله اتق شر من احسنت الیه از حیث صدوری و سنجش مفهومی آن با آموزههای دینی»، در آموزههای حدیثی، شماره ۴، پاییز و زمستان ۱۳۹۷ش، ص۲۷.</ref> با این همه در برخی نوشتههای متأخر به اشتباه، به امام علی(ع) نسبت داده شده است.<ref name=":0">امامی خوئی، محمدامین، مرآة الشرق، به تحقیق و تصحیح علی صدرایی خویی، قم، مکتبة آیة الله العظمی المرعشي النجفي، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۴۹؛ جاحظ، عمرو بن بحر، رسائل الجاحظ: الرسائل السیاسیة، به تحقیق علی بوملحم، دار و مکتبه الهلال، ۲۰۰۲م، حاشیه، ص۵۲۱؛ فاضلی، قادر، فرهنگ موضوعی ادب فارسی (ویژه مثتوی معنوی)، کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج، ۱۳۸۶ش، ج۴، ص۲۷۹.<br /></ref> | |||
و وهبه زحیلی مفسر اهل سنت،<ref>زحیلی، وهبه، التفسیر المنیر في العقیدة و الشریعة و المنهج، بیروت، دار الفکر المعاصر، ۱۴۱۸ق، ج۱۰، ص۳۱۶.</ref> این عبارت را مثلی مشهور دانستهاند | و وهبه زحیلی مفسر اهل سنت،<ref>زحیلی، وهبه، التفسیر المنیر في العقیدة و الشریعة و المنهج، بیروت، دار الفکر المعاصر، ۱۴۱۸ق، ج۱۰، ص۳۱۶.</ref> این عبارت را مثلی مشهور دانستهاند | ||
== .گوینده جمله == | ==.گوینده جمله== | ||