وحدت مسلمانان از دیدگاه قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ}}

پیش از شرح و تفسیر آیات نکته‌ای درباره «وحدت» بیان می‌شود.

درقرآن کریم واژه «وحدت» بکار نرفته است بلکه از واژه‌های «اعتصام» و «امت واحد» استفاده شده است که درهمه آن‌ها مسلمانان را به داشتن وحدت تشویق می‌کند. آن آیات عبارتند از:

۱ـ {{قرآن|واعتصموا بحبل الله جمیعاً و لا تفرّقوا و اذکروا نعمه الله علیکم اذ کنتم اعداء فاَلّف بین قلوبکم فاصبحتم بنعمته اخواناً}}<ref>آل عمران/۱۰۳. ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، نشر دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۵۴، ج۳، ص۲۸.</ref> و همگی به ریسمان خدا چنگ زنید، و پراکنده نشوید؛ و نعمت خدا را بر خود یاد کنید آنگاه که دشمنان (یکدیگر) بودید، پس میان دلهای شما الفت انداخت، تا به لطف او برادران هم شدید.

۲ـ {{قرآن|و لا تکونوا کالذین تفرقوا و اختلفوا من بعد ما جاءهم البیّنات}}<ref>آل عمران/۱۰۵. ر.ک. الطباطباییی، محمد حسین، المیزان، مترجم عبدالکریم بروجردی، تهران، انتشارات منباء علمی، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۶۰۲–۶۱۰.</ref> و چون کسانی مباشید که پس از آن‌که دلایل آشکار برایشان آمد، پراکنده شدند و با هم اختلاف پیدا کردند.

۳ـ {{قرآن|حتی اذا فشلتم و تنازعتم فی الامر و عصیتم من بعد ما اراکم ما تحبون منکم من یرید الدنیا و منکم من یرید الاخره}}<ref>آل عمران/۱۵۲.</ref> تا آن‌که سست شدید و درکار (جنگ و بر سر غنایم) با یکدیگر به نزاع پرداختید؛ و پس از آن‌که آنچه را دوست داشتید (یعنی غنایم را) به شما نشان داد، نافرمانی نمودید. برخی از شما دنیا را و برخی از شما آخرت را می‌خواهد.

۴ـ {{قرآن|یا ایها الذین آمنوا خذوا حذرکم فانفروا ثبات اونفروا جمیعاً}}<ref>النساء/۷۱.</ref> ای کسانی که ایمان آورده‌اید، (در برابردشمن) آماده باشید (= اسلحه خود را برگیرید) و گروه گروه (به جهاد) بیرون روید یا به‌طور جمعی روانه شوید.

۵ـ {{قرآن|ان الذین فرّقوا دینهم و کانوا شیعاً لست منهم فی شیء}}<ref>انعام/۱۵۹.</ref> کسانی که دین خود را پراکنده‌ساختند و فرقه فرقه شدند، تو هیچ گونه مسؤول ایشان نیستی.

۶ـ {{قرآن|و لو أراکم کثیراً و لتنازعتم فی الامر}}<ref>انفال/۴۳.</ref> و اگر ایشان را (= سپاه دشمن) به تو بسیار نشان می‌داد قطعاً سست می‌شدید و حتماً در کار (جهاد) منازعه می‌کردید.

۷ـ {{قرآن|و لا تنازعوا فتفشلوا و تذهب ریحکم}}<ref>انفال/۴۶.</ref> و با هم نزاع مکنید که سست شوید و مهابت شما از بین برود.

۸ـ {{قرآن|و قاتلوا المشرکین کافّه کما یقاتلونکم کافه}}<ref>توبه/۳۶.</ref> و همگی با مشرکان بجنگید، چنان‌که آنان همگی با شما می‌جنگند.

۹ـ {{قرآن|و انّ هذا امتکم امه واحده و انا ربکم فاعبدون}}<ref>انبیاء/۹۲.</ref> این است امت شما که امتی یگانه است، و منم پروردگار شما، پس مرا بپرستید.

۱۰ـ {{قرآن|و انّ امتکم امه واحده و انا ربکم فاتقون}}<ref>مؤمنون/۵۲.</ref> و در حقیقت، این امت شماست که امتی یگانه است، و من پروردگار شمایم؛ پس از من پروا دارید.

۱۱ـ {{قرآن|و لا تکونوا من المشرکین من الذین فرقوا دینهم و کانوا شیعاً}}<ref>الروم/۳۱–۳۲.</ref> و از مشرکان مباشید: از کسانی که دین خود را قطعه قطعه کردند و فرقه فرقه شدند.

۱۲ـ {{قرآن|انّ الله یحبّ الذین یقاتلون فی سبیله صفّاً کانهم بنیان مرصوص}}<ref>الصف/۴.</ref> در حقیقت خدا دوست دارد کسانی را که در راه او صف درصف، چنان‌که گوئی بنائی ریخته شده از سرب‌اند جهاد می‌کند. آیات فوق طبق ترتیب سور شریفه نقل شده است. از جهتی بطور کلّی آیات را به دو دسته عمده می‌توان تقسیم کرد: یک دسته، آیاتی که تشویق به وحدت می‌کند و دسته دوّم آیاتی که نهی از اختلاف و تفرقه می‌کند. علاوه بر کتب تفسیر که بهترین منبع برای مطالعه آیات می‌باشند، چنانچه در پاورقی به بعضی از آن‌ها اشاره شده.