وحدت مسلمانان از دیدگاه قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

كدام آيات و در چه سوره‌هايي در قرآن كريم مسلمانان را تشويق به وحدت مي‌كند؟

پيش از شرح و تفسير آيات نكته‌اي درباره « وحدت» بيان مي شود.

درقرآن كريم واژه «وحدت‌» بكار نرفته است بلكه از واژه‌هاي «اعتصام‌» و «امت واحد» استفاده شده است كه درهمه آن‌ها مسلمانان را به داشتن وحدت تشويق مي‌كند. آن آيات عبارتند از :

۱ـ {{قرآن|واعتصموا بحبل الله جميعاً و لا تفرّقوا و اذكروا نعمه الله عليكم اذ كنتم اعداء فاَلّف بين قلوبكم فاصبحتم بنعمته اخواناً}}<ref>آل عمران/۱۰۳. ر.ك: مكارم شيرازي، ناصر و همكاران، تفسير نمونه، نشر دارالكتب الاسلاميه، ۱۳۵۴، ج۳، ص۲۸.</ref> و همگي به ريسمان خدا چنگ زنيد، و پراكنده نشويد؛ و نعمت خدا را بر خود ياد كنيد آنگاه كه دشمنان (يكديگر) بوديد، پس ميان دلهاي شما الفت انداخت، تا به لطف او برادران هم شديد.

۲ـ {{قرآن|و لا تكونوا كالذين تفرقوا و اختلفوا من بعد ما جاءهم البيّنات}}<ref>آل عمران/۱۰۵. ر.ك: الطباطباييي، محمد حسين، الميزان، مترجم عبدالكريم بروجردي، تهران، انتشارات منباء علمي، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۶۰۲ ـ ۶۱۰ .</ref> و چون كساني مباشيد كه پس از آن‌كه دلايل آشكار برايشان آمد، پراكنده شدند و با هم اختلاف پيدا كردند.

۳ـ {{قرآن|حتي اذا فشلتم و تنازعتم في الامر و عصيتم من بعد ما اراكم ما تحبون منكم من يريد الدنيا و منكم من يريد الاخره}}<ref>آل عمران/۱۵۲.</ref> تا آن‌كه سست شديد و دركار (جنگ و بر سر غنايم) با يكديگر به نزاع پرداختيد؛ و پس از آن‌كه آنچه را دوست داشتيد (يعني غنايم را) به شما نشان داد، نافرماني نموديد. برخي از شما دنيا را و برخي از شما آخرت را مي‌خواهد.

۴ـ {{قرآن|يا ايها الذين آمنوا خذوا حذركم فانفروا ثبات اونفروا جميعاً}}<ref>النساء/۷۱ .</ref> اي كساني كه ايمان آورده‌ايد، (در برابردشمن) آماده باشيد (= اسلحه خود را برگيريد) و گروه گروه (به جهاد) بيرون رويد يا به طور جمعي روانه شويد.

۵ـ {{قرآن|‌ان الذين فرّقوا دينهم و كانوا شيعاً لست منهم في شيء}}<ref>انعام/۱۵۹ .</ref> كساني كه دين خود را پراكنده ساختند و فرقه فرقه شدند، تو هيچ گونه مسؤول ايشان نيستي.

۶ـ {{قرآن|و لو أراكم كثيراً و لتنازعتم في الامر}}<ref>انفال/۴۳ .</ref> و اگر ايشان را (= سپاه دشمن) به تو بسيار نشان مي‌داد قطعاً سست مي‌شديد و حتماً در كار (جهاد) منازعه مي‌كرديد.

۷ـ {{قرآن|و لا تنازعوا فتفشلوا و تذهب ريحكم}}<ref>انفال/۴۶ .</ref> و با هم نزاع مكنيد كه سست شويد و مهابت شما از بين برود.

۸ـ {{قرآن|و قاتلوا المشركين كافّه كما يقاتلونكم كافه}}<ref>توبه/۳۶ .</ref> و همگي با مشركان بجنگيد، چنانكه آنان همگي با شما مي‌جنگند.

۹ـ {{قرآن|و انّ هذا امتكم امه واحده و انا ربكم فاعبدون}}<ref>انبياء/۹۲ .</ref> اين است امت شما كه امتي يگانه است، و منم پروردگار شما، پس مرا بپرستيد.

۱۰ـ {{قرآن|و انّ امتكم امه واحده و انا ربكم فاتقون}}<ref>مؤمنون/۵۲ .</ref> و در حقيقت، اين امت شماست كه امتي يگانه است، و من پروردگار شمايم؛ پس از من پروا داريد.

۱۱ـ {{قرآن|و لا تكونوا من المشركين من الذين فرقوا دينهم و كانوا شيعاً}}<ref>الروم/۳۱ ـ ۳۲ .</ref> و از مشركان مباشيد: از كساني كه دين خود را قطعه قطعه كردند و فرقه فرقه شدند.

۱۲ـ {{قرآن|انّ الله يحبّ الذين يقاتلون في سبيله صفّاً كانهم بنيان مرصوص}}<ref>الصف/۴ .</ref> در حقيقت خدا دوست دارد كساني را كه در راه او صف درصف، چنانكه گوئي بنائي ريخته شده از سرب‌اند جهاد مي‌كند. ‌آيات فوق طبق ترتيب سور شريفه نقل شده است. از جهتي بطور كلّي آيات را به دو دسته عمده مي‌توان تقسيم كرد: يك دسته، آياتي كه تشويق به وحدت مي‌كند و دسته دوّم آياتي كه نهي از اختلاف و تفرقه مي‌كند. علاوه بر كتب تفسير كه بهترين منبع براي مطالعه آيات مي‌باشند، چنانچه در پاورقي به بعضي از آن‌ها اشاره شده.

۱. سيد محمود طالقاني، وحدت و آزادي، چاپ مهرماه ۱۳۶۱، انتشارات ميعاد فرهنگي آيت الله طالقاني.

۲. آيت محمد باقر حكيم، وحدت اسلامي از ديدگاه قرآن و سنّت، ترجمه عبدالهادي فقيهي زاده، چاپ مؤسسه فرهنگي انتشارات تبيان، چاپ اوّل، ۱۳۷۷.

==منابع==

|شاخه فرعی۳ =  

  | شناسه =  

  | تیترها =  

  | ویرایش =  

  | لینک‌دهی =  

  | ناوبری =  

  | نمایه =  

  | تغییر مسیر =  

  | ارجاعات =  

  | بازبینی =  

  | تکمیل =  

  | اولویت =  

  | کیفیت =