پرش به محتوا

دلیل گفتن صدق الله العلی العظیم: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ابرابزار)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
دلیل گفته شدن «صدق الله العلی العظیم» بعد از خوندن قرآن چیست؟ تأیید حرف کلام خدا از زبان ما چه معنی دارد با اینکه می‌دانیم جز صدق چیزی نیست؟
دلیل گفته شدن «صدق الله العلی العظیم» بعد از خواندن قرآن چیست؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
پاسخ اجمالی:


در قرآن به شخص پیامبر (صلوات الله علیه و آله) توصیه شده که کلام خداوند را تصدیق کند و نیز از زبان مؤمنان تصدیق امر الهی بیان شده است؛ همچنین تصدیق آیات الهی پس از تلاوت قرآن، توصیه‌ای است که در چندین روایت بیان شده است. این تصدیق‌ها را می‌توان واکنشی مبتنی بر ایمان و باور به کلام الهی دانست و اینگونه نیست که چون شخص مؤمن کلام خدا را صادق می‌داند، از گفتن چنین عبارتی بی‌نیاز باشد. چنان‌که بیان مکرر ذکرهایی چون «سبحان الله»، با علم به اینکه خداوند کمترین عیب و نقصی ندارد، امری کاملاً مقبول بلکه اثرگذار است.
====
در قرآن به شخص پیامبر(ص) توصیه شده که کلام خداوند را تصدیق کند. همچنین در روایت‌های از معصومان به تصدیق آیات الهی پس از تلاوت قرآن، توصیه‌ شده‌است. این تصدیق‌ها را می‌توان واکنشی مبتنی بر ایمان و باور به کلام الهی دانست و اینگونه نیست که چون شخص مؤمن کلام خدا را صادق می‌داند، از گفتن چنین عبارتی بی‌نیاز باشد.


پاسخ تفصیلی:


در چندین روایت از رسول خدا و ائمه طاهرین «ع» نقل شده است که در انتهای قرائت قرآن یا برخی سوره‌های آن توصیه به بیان عبارت «صدق الله» کرده‌اند، البته با اندک تفاوتی که در روایات این موضوع وجود دارد.


از جمله این روایات، روایتی از پیامبر اکرم است که در پاسخ به سؤال شخصی به نام عبدالله بن سلام که از حضرت پرسید: «مَا ابْتِدَاءُ الْقُرْآنِ وَ مَا خَتْمُهُ قَالَ یَا ابْنَ سَلَامٍ ابْتِدَاؤُهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ وَ خَتْمُهُ صَدَقَ اللَّهُ الْعَلِیُ الْعَظِیم» در ابتدا و انتهای [قرائت] قرآن چه [بگوییم]؟ حضرت فرمودند: ای پسر سلام! ابتدای قرآن با «بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» ‏ و پایان آن «صَدَقَ اللَّهُ الْعَلِیُ الْعَظِیم» است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوارالجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ ق، ج‏۵۷، باب ۳۷، ص۲۴۳.</ref>
* روایتی از پیامبر اکرم در پاسخ به سؤال شخصی که از حضرت پرسید: {{عربی|مَا ابْتِدَاءُ الْقُرْآنِ وَ مَا خَتْمُهُ قَالَ یَا ابْنَ سَلَامٍ ابْتِدَاؤُهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ وَ خَتْمُهُ صَدَقَ اللَّهُ الْعَلِیُ الْعَظِیم|ترجمه=در ابتدا و انتهای [قرائت] قرآن چه [بگوییم]؟ حضرت فرمودند: ای پسر سلام! ابتدای قرآن با «بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» ‏ و پایان آن «صَدَقَ اللَّهُ الْعَلِیُ الْعَظِیم» است}}.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج‏۵۷، باب ۳۷، ص۲۴۳.</ref>


از امام صادق نیز روایت شده که هر کس سوره «الشمس» را تلاوت و ختم کرد، بگوید: «صدق الله و صدق رسوله».<ref>طوسی، محمد، تهذیب الاحکام، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۲۹۷.</ref>
از امام صادق نیز روایت شده که هر کس سوره «الشمس» را تلاوت و ختم کرد، بگوید: «صدق الله و صدق رسوله».<ref>طوسی، محمد، تهذیب الاحکام، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۲۹۷.</ref>
۷٬۲۳۰

ویرایش