پرش به محتوا

دلیل گفتن صدق الله العلی العظیم: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
ابرابزار
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}}سؤال: دليل گفته شدن "صدق الله العلي العظيم" بعد از خوندن قرآن چيست؟...» ایجاد کرد)
 
جز (ابرابزار)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}سؤال: دليل گفته شدن "صدق الله العلي العظيم" بعد از خوندن قرآن چيست؟ تاييد حرف كلام خدا از زبان ما چه معني دارد با اينكه مي‌دانيم جز صدق چيزي نيست؟
{{شروع متن}}
 
{{سوال}}
دلیل گفته شدن «صدق الله العلی العظیم» بعد از خوندن قرآن چیست؟ تأیید حرف کلام خدا از زبان ما چه معنی دارد با اینکه می‌دانیم جز صدق چیزی نیست؟
{{پایان سوال}}
پاسخ اجمالی:
پاسخ اجمالی:


در قرآن به شخص پیامبر (صلوات الله علیه و آله) توصیه شده که کلام خداوند را تصدیق کند و نیز از زبان مؤمنان تصدیق امر الهی بیان شده است؛ همچنین تصدیق آیات الهی پس از تلاوت قرآن، توصیه‌ای است که در چندین روایت بیان شده است. این تصدیق¬ها را می توان واکنشی مبتنی بر ایمان و باور به کلام الهی دانست و اینگونه نیست که چون شخص مومن کلام خدا را صادق می¬داند، از گفتن چنین عبارتی بی¬نیاز باشد. چنانکه بیان مکرر ذکرهایی چون «سبحان الله»، با علم به اینکه خداوند کمترین عیب و نقصی ندارد، امری کاملاً مقبول بلکه اثرگذار است.
در قرآن به شخص پیامبر (صلوات الله علیه و آله) توصیه شده که کلام خداوند را تصدیق کند و نیز از زبان مؤمنان تصدیق امر الهی بیان شده است؛ همچنین تصدیق آیات الهی پس از تلاوت قرآن، توصیه‌ای است که در چندین روایت بیان شده است. این تصدیق‌ها را می‌توان واکنشی مبتنی بر ایمان و باور به کلام الهی دانست و اینگونه نیست که چون شخص مؤمن کلام خدا را صادق می‌داند، از گفتن چنین عبارتی بی‌نیاز باشد. چنان‌که بیان مکرر ذکرهایی چون «سبحان الله»، با علم به اینکه خداوند کمترین عیب و نقصی ندارد، امری کاملاً مقبول بلکه اثرگذار است.


پاسخ تفصیلی:
پاسخ تفصیلی:


در چندین روایت از رسول خدا و ائمه طاهرین ((ع)) نقل شده است که در انتهای قرائت قرآن و یا برخی سوره‌های آن توصیه به بیان عبارت «صدق الله» کرده‌اند، البته با اندک تفاوتی که در روایات این موضوع وجود دارد.  
در چندین روایت از رسول خدا و ائمه طاهرین «ع» نقل شده است که در انتهای قرائت قرآن یا برخی سوره‌های آن توصیه به بیان عبارت «صدق الله» کرده‌اند، البته با اندک تفاوتی که در روایات این موضوع وجود دارد.


از جمله این روایات، روایتی از پیامبر اکرم است که در پاسخ به سؤال شخصی به نام عبدالله بن سلام که از حضرت پرسید: «مَا ابْتِدَاءُ الْقُرْآنِ وَ مَا خَتْمُهُ قَالَ يَا ابْنَ سَلَامٍ ابْتِدَاؤُهُ‏ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏ وَ خَتْمُهُ صَدَقَ‏ اللَّهُ‏ الْعَلِيُ‏ الْعَظِيم» در ابتدا و انتهای [قرائت] قرآن چه [بگوییم]؟ حضرت فرمودند: ای پسر سلام! ابتدای قرآن با «بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»‏ و پایان آن «صَدَقَ‏ اللَّهُ‏ الْعَلِيُ‏ الْعَظِيم» است.<ref>مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوارالجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار، بيروت، دار إحياء التراث العربي، چاپ دوم، ۱۴۰۳ ق، ج‏۵۷، باب ۳۷، ص۲۴۳.</ref>
از جمله این روایات، روایتی از پیامبر اکرم است که در پاسخ به سؤال شخصی به نام عبدالله بن سلام که از حضرت پرسید: «مَا ابْتِدَاءُ الْقُرْآنِ وَ مَا خَتْمُهُ قَالَ یَا ابْنَ سَلَامٍ ابْتِدَاؤُهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ وَ خَتْمُهُ صَدَقَ اللَّهُ الْعَلِیُ الْعَظِیم» در ابتدا و انتهای [قرائت] قرآن چه [بگوییم]؟ حضرت فرمودند: ای پسر سلام! ابتدای قرآن با «بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» ‏ و پایان آن «صَدَقَ اللَّهُ الْعَلِیُ الْعَظِیم» است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوارالجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ ق، ج‏۵۷، باب ۳۷، ص۲۴۳.</ref>


از امام صادق نیز روايت شده که هر کس سوره «الشمس» را تلاوت و ختم کرد ، بگويد: «صدق الله و صدق رسوله».<ref>طوسي، محمد، تهذيب الاحکام، تهران، دار الکتب الاسلاميه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۲۹۷.</ref>
از امام صادق نیز روایت شده که هر کس سوره «الشمس» را تلاوت و ختم کرد، بگوید: «صدق الله و صدق رسوله».<ref>طوسی، محمد، تهذیب الاحکام، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۲۹۷.</ref>


همچنین در روایت دیگری آمده است که امام سجاد وقتي سوره قدر را تلاوت مي‌کردند، بعد از تلاوت «انا انزلناه في ليله القدر» مي‌فرمود: «صدق الله عز وجل أنزل الله القرآن في ليله القدر»<ref>کليني، محد، الکافي، تهران ، دار الکتب الاسلاميه، چاپ پنجم، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۴۸.</ref>
همچنین در روایت دیگری آمده است که امام سجاد وقتی سوره قدر را تلاوت می‌کردند، بعد از تلاوت «انا انزلناه فی لیله القدر» می‌فرمود: «صدق الله عز وجل أنزل الله القرآن فی لیله القدر»<ref>کلینی، محد، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ پنجم، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۴۸.</ref>


علاوه بر روایات، حتی خداوند در قرآن کریم به پیامبر امر به این تایید و تصدیق نموده است: «قُلْ صَدَقَ‏ اللَّهُ فَاتَّبِعُوا مِلَّه إِبْراهيمَ حَنيفاً وَ ما كانَ مِنَ الْمُشْرِكين» ؛‏ بگو: خدا راست گفته است. بنا بر اين، از آيين ابراهيم پيروى كنيد، كه به حق گرايش داشت و از مشركان نبود.
علاوه بر روایات، حتی خداوند در قرآن کریم به پیامبر امر به این تأیید و تصدیق نموده است: «قُلْ صَدَقَ اللَّهُ فَاتَّبِعُوا مِلَّه إِبْراهیمَ حَنیفاً وَ ما کانَ مِنَ الْمُشْرِکین»؛ ‏ بگو: خدا راست گفته است. بنا بر این، از آیین ابراهیم پیروی کنید، که به حق گرایش داشت و از مشرکان نبود.


همچنین در آیه ۲۲ از سوره احزاب، خداوند از قول مؤمنین تصدیق خدا و رسولش را نقل قول می‌کند: «وَ لَمَّارَأَ الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزابَ قالُوا هذا ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ صَدَقَ‏ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ ما زادَهُمْ إِلاَّ إيماناً وَ تَسْليماً» ؛ (امّا) مؤمنان وقتى لشكر احزاب را ديدند، گفتند: اين همان است كه خدا و رسولش به ما وعده داده و خدا و رسولش راست گفته‏اند و اين موضوع جز بر ايمان و تسليم آنان نيفزود.
همچنین در آیه ۲۲ از سوره احزاب، خداوند از قول مؤمنین تصدیق خدا و رسولش را نقل قول می‌کند: «وَ لَمَّارَأَ الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزابَ قالُوا هذا ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ صَدَقَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ ما زادَهُمْ إِلاَّ إیماناً وَ تَسْلیماً»؛ (امّا) مؤمنان وقتی لشکر احزاب را دیدند، گفتند: این همان است که خدا و رسولش به ما وعده داده و خدا و رسولش راست گفته‌اند و این موضوع جز بر ایمان و تسلیم آنان نیفزود.


در مورد چرایی این تصدیق کلام الهی از سوی مؤمنان، علامه طباطبایی توضیح ارزشمندی را در تفسیر المیزان بیان کرده‌اند: «اين آيه وصف حال مؤمنين است كه وقتى لشكرهایی را كه پيرامون مدينه اتراق كرده‏اند، مى‏بينند، مى‏گويند: اين همان وعده‏اى است كه خدا و رسولش به ما داده و خدا و رسولش راست مى‏گويند. اين عكس العمل آنان براى اين است كه در ايمان خود بينا و رشد يافته‏اند و خدا و رسولش را تصديق دارند».<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمدباقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج‏۱۶، ص۴۳۳.</ref>
در مورد چرایی این تصدیق کلام الهی از سوی مؤمنان، علامه طباطبایی توضیح ارزشمندی را در تفسیر المیزان بیان کرده‌اند: «این آیه وصف حال مؤمنین است که وقتی لشکرهایی را که پیرامون مدینه اتراق کرده‌اند، می‌بینند، می‌گویند: این همان وعده‌ای است که خدا و رسولش به ما داده و خدا و رسولش راست می‌گویند. این عکس العمل آنان برای این است که در ایمان خود بینا و رشد یافته‌اند و خدا و رسولش را تصدیق دارند».<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمدباقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج‏۱۶، ص۴۳۳.</ref>


بر اساس دیدگاه علامه طباطبایی، حقیقت و باطن بیان عبارت «صدق الله» را می‌توان واکنشی مبتنی بر ایمان و دلبستگی به سخنان خداوند دانست، علاوه بر آنکه این کار در ظاهر رعایت ادبی از آداب تلاوت قرآن است.
بر اساس دیدگاه علامه طباطبایی، حقیقت و باطن بیان عبارت «صدق الله» را می‌توان واکنشی مبتنی بر ایمان و دلبستگی به سخنان خداوند دانست، علاوه بر آنکه این کار در ظاهر رعایت ادبی از آداب تلاوت قرآن است.


با این توضیح تأیید کلام الهی از سوی مومنان معنا و مفهوم روشنی می¬یابد.
با این توضیح تأیید کلام الهی از سوی مؤمنان معنا و مفهوم روشنی می‌یابد.


ذکر این نکته نیز خالی از لطف نیست که در موضوع ذکر گفتن نیز ممکن است با همین سؤال مواجه شویم که مثلاً با علم به اینکه خداوند هیچگونه عیبی ندارد، گفتن ذکر «سبحان الله» از سوی شخص مؤمن چه معنایی دارد؟  
ذکر این نکته نیز خالی از لطف نیست که در موضوع ذکر گفتن نیز ممکن است با همین سؤال مواجه شویم که مثلاً با علم به اینکه خداوند هیچگونه عیبی ندارد، گفتن ذکر «سبحان الله» از سوی شخص مؤمن چه معنایی دارد؟


پاسخ آن است که تاثیر واقعی اذکار را باید در اثر نفسانی این کلمات در جان و روح انسان مومن جستجو کرد. وقتی شخص مومن عبارت «سبحان الله» را زمزمه می‌کند، درست است که از حقیقتی خبر می¬دهد، ولی در واقع اِخبار، هدف اصلی از ذکر نیست، بلکه با تکرار این کلمات، جان مؤمن با آن حقیقت متعالی گره خورده و در قالب الفاظی بروز و ظهور می¬کند.  
پاسخ آن است که تأثیر واقعی اذکار را باید در اثر نفسانی این کلمات در جان و روح انسان مؤمن جستجو کرد. وقتی شخص مؤمن عبارت «سبحان الله» را زمزمه می‌کند، درست است که از حقیقتی خبر می‌دهد، ولی در واقع اِخبار، هدف اصلی از ذکر نیست، بلکه با تکرار این کلمات، جان مؤمن با آن حقیقت متعالی گره خورده و در قالب الفاظی بروز و ظهور می‌کند.


==منابع==
== منابع ==
<references />
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =  
  | شاخه اصلی =
|شاخه فرعی۱ =  
|شاخه فرعی۱ =
|شاخه فرعی۲ =  
|شاخه فرعی۲ =
|شاخه فرعی۳ =  
|شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =
  | تیترها =  
  | تیترها =
  | ویرایش =  
  | ویرایش =
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت =  
  | اولویت =
  | کیفیت =  
  | کیفیت =
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
۷٬۲۳۰

ویرایش