کاربر:Mohammad7576: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
آیا ایمان و عمل صالح در رشد یک دیگر تأثیر دارند؟
آیا تلاش برای راسخ کردن و تقویت ایمان برای انسان ضروری است؟
{{پایان سوال}}'''[[ایمان و اراده انسان|ایمان]] و عمل صالح''' در آیات مختلفی از قرآن کریم در کنار یکدیگر استفاده شده اند. لذا یکی از سوالاتی که پیرامون آن ها پدید می آید نحوه ارتباط آن ها است. پاسخ این سوال این است که ایمان باعث افزایش و تولید عمل صالح و عمل صالح بر ایمان می افزاید.
{{پایان سوال}}'''[[ایمان و اراده انسان|ایمان]] و عمل صالح''' در آیات مختلفی از قرآن کریم در کنار یکدیگر استفاده شده اند. لذا یکی از سوالاتی که پیرامون آن ها پدید می آید نحوه ارتباط آن ها است. پاسخ این سوال این است که ایمان باعث افزایش و تولید عمل صالح و عمل صالح بر ایمان می افزاید.
==تفاوت ایمان و علم==
==تفاوت ایمان و علم==

نسخهٔ ‏۱۲ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۸

تأثیر ایمان و عمل صالح در رشد یکدیگر

سؤال

آیا تلاش برای راسخ کردن و تقویت ایمان برای انسان ضروری است؟

ایمان و عمل صالح در آیات مختلفی از قرآن کریم در کنار یکدیگر استفاده شده اند. لذا یکی از سوالاتی که پیرامون آن ها پدید می آید نحوه ارتباط آن ها است. پاسخ این سوال این است که ایمان باعث افزایش و تولید عمل صالح و عمل صالح بر ایمان می افزاید.

تفاوت ایمان و علم

ضرورت تحصیل ایمان

هم افزایی ایمان و عمل صالح

خداوند در آیه دهم سوره فاطر می فرماید:﴿إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ ۚ؛ حقایق پاک [چون عقاید و اندیشه های صحیح] به سوی او بالا می رود و عمل شایسته آن را بالا می برد. علامه طباطبایی ذیل این آیه توضیحی پیرامون رابطه اعتقاد حق که می توان از آن تعبیر به ایمان کرد و عمل صالح بیان می کنند. بر اساس توضیح ایشان عمل صالحِ خالص موجب راسخ شدن ایمان و اعتقاد حق می گردد[۱]. علاوه بر این که عمل صالح باعث رشد ایمان می شود، ایمان نیز بر کمیت و کیفیت عمل صالح می افزاید. لذا ارتباط میان ایمان و عمل صالح ارتباط طرفینی است. به بیان شهید مطهری ایمان عمل می زاید و عمل بر ایمان می افزاید.[۲]

انسان برای عاقبت به خیری و سعادت در دنیا و آخرت، لازم است تا ایمان به حقائق را کسب کند. انسانی که اعتقادات خود را به قلب خود

منابع

  1. طباطبایی، المیزان، 1375ق، ج17، ص23
  2. مطهری، آشنایی با قرآن، 1387ش، جلد6، صفحه144