نجاست سگ

نسخهٔ تاریخ ‏۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۱۰ توسط Nazarzadeh (بحث | مشارکت‌ها) (جایگزینی متن - 'مسایل' به 'مسائل')
سؤال

آیا سگ نجس است؟

نجاست سگ از موضوعات فقه اسلامی است که اکثر فقهای شیعه و اهل‌سنت، به آن فتوا داده‌اند. این فتوا برخاسته از روایات و اجماع است و در قرآن به آن اشاره‌ای وجود ندارد. سید مرتضی برخلاف فقهای شیعه، فتوا بر پاک بودن موی سگ داده است. در میان اهل‌سنت نیز فقه مالکی، معتقد به طهارت سگ است.

نجاست سگ در روایات

عمده دلیل برای حکم نجاست سگ، روایات هستند. از احکامی که قرآن آن را بیان نکرده ولی در روایات آمده، نجاست سگ است. این نوع احکام، توسط پیامبر اسلام(ص) و ائمه معصوم(ع) بیان شده است. در یکی از روایات، ابی‌سهل قریشی از امام صادق(ع) در مورد گوشت سگ سؤال کرد. ایشان فرمودند: سگ نجس است.[۱]

شیخ حر عاملی از علمای شیعه در کتاب وسائل الشیعه بخشی را به نجاست پوست، مو و پشم سگ و خوک اختصاص داده است که آن را نجس و خرید و فروش آن را حرام می‌داند.[۲] تمامی فقها، سگ را نجس العین می‌دانند.[۳] و از ادله احکام این فتوا را برداشت کرده‌اند.[۴]

البته خرید و فروش سگ برای استفاده مفید مانند صید، نگهداری گله و خانه و … اشکال ندارد.[۵]

نجاست سگ از منظر سید مرتضی و مالکیه

تمامی فقهای شیعه سگ را عین نجس می‌دانند. سید مرتضی تنها فقیهی است که موی سگ را پاک می‌داند. و اعتقاد دارد مذهب شیعه هم چنین نظری دارد. و این نسبت را به ابوحنیفه هم می‌دهد.[۶] دلیل فتوای خود را بی روح بودن مو و نیز آیه ۸۰ سوره نحل می‌داند:﴿وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ بُيُوتِكُمْ سَكَنًا وَجَعَلَ لَكُمْ مِنْ جُلُودِ الْأَنْعَامِ بُيُوتًا تَسْتَخِفُّونَهَا يَوْمَ ظَعْنِكُمْ وَيَوْمَ إِقَامَتِكُمْ ۙ وَمِنْ أَصْوَافِهَا وَأَوْبَارِهَا وَأَشْعَارِهَا أَثَاثًا وَمَتَاعًا إِلَىٰ حِينٍ؛ و خدا براى شما خانه‌هايتان را مايه آرامش قرار داد، و از پوست دامها براى شما خانه‌هايى نهاد كه آن‌[ها] را در روز جابجا شدنتان و هنگام ماندنتان سبك مى‌يابيد، و از پشمها و كُركها و موهاى آنها وسايل زندگى كه تا چندى مورد استفاده است [قرار داد].(نحل:۸۰)

مذهب مالکیه هم اعتقاد بر عدم نجاست سگ دارد.[۷] در روایتی آمده است که پیامبر(ص) گفته است ظرفی که سگ آن را لیسیده را هفت بار بشویید. مالکی با استناد به آیه﴿فَكُلُوا مِمَّا أَمْسَكْنَ؛ از آن صيد كه برايتان مى‌گيرند و نگه مى‌دارند بخوريد(مائده:۴) به این روایت اشکال می‌کند.[۸]

منابع

  1. کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵، ج۱، صفحه ۲۴۵.
  2. حر عاملی، وسایل الشیعه، قم، مؤسسه آل البیت، ج۴، ص۳۵۲.
  3. موسوعة الإمام الخميني (استفتائات امام خمينى( س))، الخميني، السيد روح الله، ج۱، ص۳۵۰
  4. مجمع المسائل، گلپايگانى، سید محمدرضا، ج۱، ص۳۴
  5. رساله عملیه فقها، قسمت نجاست سگ.
  6. المسائل الناصریات، سید مرتضی، ج۱، ص۱۰۰
  7. الفقه على المذاهب الخمسة، مغنية، الشيخ محمد جواد، ج۱، ص۲۴
  8. مسايل كابل، محسنى، شيخ محمد آصف، ج۱، ص۱۴۴