منبع دعای «اللهم ارزقنی من فضلک الواسع الحلال الطيب»: تفاوت میان نسخه‌ها

Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
== متن دعا و ترجمه ==
{{عربی بزرگ|اللّٰهُمَّ ارْزُقْنِي مِنْ‌ فَضْلِكَ الْوَاسِعِ الْحَلالِ الطَّيِّبِ، رِزْقاً واسِعاً حَلالاً طَيِّباً بَلاغاً لِلدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ صَبّاً صَبّاً، هَنِيئاً مَرِيئاً مِنْ غَيْرِ كَدٍّ وَ لَا مَنٍّ مِنْ أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ إِلّا سَعَةً مِنْ فَضْلِكَ الْوَاسِعِ، فَإِنَّكَ قُلْتَ: وَ سْئَلُوا اللّٰهَ مِنْ فَضْلِهِ، فَمِنْ فَضْلِكَ أَسْأَلُ، وَ مِنْ عَطِيَّتِكَ أَسْأَلُ، وَ مِنْ يَدِكَ الْمَلْأَء أَسْأَلُ.|ترجمه=بار خدايا به من روزى بده از فضلِ واسع و حلال و پاک خود، روزىِ واسع و حلال و پاک، رسا به كار دنيا و آخرت؛ فرو ريز، فرو ريز، گوارا و خوش‌گوار و بى‌رنج و منّت از احدى جز از فضل وسيع خودت، زيرا تو گفتى: «از خدا خواهش كنيد از فضلِ او» من از فضلت خواستارم و از عطايت خواستارم و از آنچه پر دست دارى خواستارم.}}
== منبع ==
این دعا از امام صادق(ع) نقل شده است. خواندن این دعا برای درخواست روزی حلال توصیه شده است.کتاب‌هایی که این دعا در آنها آمده عبارتند از:
این دعا از امام صادق(ع) نقل شده است. خواندن این دعا برای درخواست روزی حلال توصیه شده است.کتاب‌هایی که این دعا در آنها آمده عبارتند از:
*محمد بن یعقوب کلینی در کتاب کافی.<ref>الکلینی، الکافی، ج۲، ص۵۵۰.</ref>
*محمد بن یعقوب کلینی در کتاب کافی.<ref>الکلینی، الکافی، ج۲، ص۵۵۰.</ref>

نسخهٔ ‏۱۶ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۸

سؤال

منبع این دعا کجاست: «اللهم ارزقنی من فضلک الواسع الحلال رزقا واسعا حلالا طیبا بلاغا للدنیا و الاخره…»؟


متن دعا و ترجمه

منبع

این دعا از امام صادق(ع) نقل شده است. خواندن این دعا برای درخواست روزی حلال توصیه شده است.کتاب‌هایی که این دعا در آنها آمده عبارتند از:

  • محمد بن یعقوب کلینی در کتاب کافی.[۱]
  • ابن فهد حلی در کتاب عدة الداعی و نجاح الساعی.[۲]
  • ابراهیم بن کفعمی در کتاب المصباح.[۳]

با توجه به راویان حدیث به نظر می‌رسد بقیه کتاب‌ها این دعا را از کافی نقل کرده‌اند.


منابع

  1. الکلینی، الکافی، ج۲، ص۵۵۰.
  2. الحلی، احمد بن فهد، عدة الداعی و نجاح الساعی، ص۵۳.
  3. الکفعمی، المصباح، ص۷۰.