معجزات حضرت فاطمه(س): تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{شاخه | شاخه اصلی = |شاخه فرعی۱ = |شاخه فرعی۲ = |شاخه فرعی۳ = }} {{س...» ایجاد کرد) |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = | | شاخه اصلی = | ||
|شاخه فرعی۱ = | |شاخه فرعی۱ = | ||
|شاخه فرعی۲ = | |شاخه فرعی۲ = | ||
|شاخه فرعی۳ = | |شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
آیا حضرت زهرا (س) همانند حضرت مریم که پیامبر و امام نبود ولی معجزه سبز شدن درخت را داشت، معجزه ای داشته‌اند یا خیر؟ | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
معجزه | معجزه کاری است بر خلاف مجاری طبیعت که با اتکاء به قدرت الهی انجام می‌گیرد و دارای این دو علامت است: اولا از راه تعلیم و تعلّم حاصل نمی‌شود. ثانیاً مغلوب عامل دیگری واقع نمی‌گردد.<ref>مصباح یزدی، محمد تقی، راه و راهنماشناسی، دفتر انتشارات اسلامی، چ دوم، ۱۳۷۹، ص ۶۰.</ref> مرحوم آیت الله خویی (ره) در این مورد می‌فرماید: معجزه عبارت است از دلیلی که برای اثبات مقام ارائه می‌گردد. این مقام، چه مقام نبوت باشد یا امامت، دلیل بر صدق مدعا را معجزه می‌گویند که به عنایت الهی صادر شده باشد.<ref>خوئی، ابوالقاسم، البیان، قم، چاپ حوزه علمیه، ۱۳۹۴ هـ. ق، ج۱، ص ۴۵.</ref> | ||
پس معجزه | پس معجزه همانطور که گذشت عبارت است از دلیل و برهان بر اثبات یک مقام الهی. بی گمان امامان معصوم (ع) نیز برای اثبات مقام الهی خود در مواردی که صلاح می‌دیدند از خود معجزاتی نشان می‌دادند. ذیلاً به چند مورد، اشاره می‌گردد: | ||
از اصبغ بن نباته نقل شده است | از اصبغ بن نباته نقل شده است که روزی درمحضر امیرالمؤمنین (ع) بودم، عده ای از اصحاب، که از آن جمله ابوموسی اشعری، عبدالله بن مسعود، انیس بن مالک، ابوهریره و… وارد شدند، به آن حضرت گفتند: از معجزاتی که خداوند به شما اختصاص داده است نشان دهید. حضرت فرمود: شما چگونه هستید و این چه سؤالی است که شما کردید…، خداوند فرموده است: «اگر کسی بعد از حجت ایمان نیاورد به عذاب سخت گرفتار خواهد شد… سپس آنان گفتند: یا امیرالمؤمنین، ما به خدا و رسولش ایمان آوردیم و به او توکل می‌کنیم؛ و بعد حضرت فرمود: به نام خدا و برکات او با من برخیزید، و ما با آن حضرت برخاستیم؛ و درجایی بودیم که هیچگونه آبی در آنجا نبود، در همان حال ناگهان در برابر خود باغ سرسبزی که نهرهایی از آب در آن جاری بود را مشاهده کردیم. به امام علی علیه السّلام عرض کردیم: یا امیرالمؤمنین، به خدا قسم این نشانه امامت است؛ و غیر آن را نیز به ما نشان دهید حضرت فرمود: این مرا کافی است و خداوند نیکو وکیل است…<ref>مجلسی، محمد باقر، بیروت، مؤسسه الوفاء، بحار، ج ۴۲، ص ۵۴،</ref> | ||
از قطب | از قطب رواندی نقل شده است که روزی ابوصلاح کنانی به خانه امام باقر (ع) می‌رود، در را کوبیده، کنیز و خدمتکار امام (ع) می‌آید. در این هنگام دست به سوی او برده و اهانتی می‌کنند. در این زمان امام (ع) از خانه صدا می‌زند و می‌فهماند که دیوار خانه مانع از دیدار آن حضرت نمی‌گردد؛ و سپس وارد خانه شده به حضرت می‌گوید: به خدا قسم این کار از روی بی اعتنایی و قصد اهانت نبود. بلکه می‌خواستم بر یقینم بیافزایم. امام (ع) فرمود: اگر گمان داری که این در و دیوار وسیله ای حائل بین من و شما می‌شود، پس فرق میان من و شما چه خواهد بود؛ و بپرهیز که دیگر عملی اینگونه ناشایست به جا نیاوری.<ref>قمی، شیخ عباس، منتهی الامال، انتشارات هجرت، ۱۳۷۱، ج ۲، ص ۱۹۹.</ref> | ||
در خصوص معجزات حضرت زهرا (س) باید گفت: | در خصوص معجزات حضرت زهرا (س) باید گفت: صدّیقه طاهره – سلام الله علیها – در عین اینکه نبی و امام نمی‌باشد؛ ولی جزء حجج الهی بوده، فعل، قول و تقریر او حجت است؛ و در طول زندگی آن حضرت نیز نشانه‌ها و علاماتی از او ظاهر گردیده است. از جمله: | ||
ابن عباس | ابن عباس می‌گوید: روزی پیامبر اکرم (ص) وارد خانه فاطمه زهرا (س) شد؛ و حسنین (ع) در خواب بودند و بیدار شدند و در این هنگام علی (ع) وارد شد، رسول خدا (ص) رو به طرف آسمان نموده فرمود: خدایا، اینها اهلبیت من اند هر پلیدی را از آنان دور گردان. در این حال حضرت زهرا (س) در خلوتگاه رفت و دو رکعت نماز خواند، پس دست به سوی آسمان برافراشت و گفت: الهی و سیّدی، اینک محمدـ صلّی الله علیه و آله ـ پیغمبر تو و علی (ع) پسر عموی پیغمبرت، حسن و حسین فرزند زاده پیغمبرت هستند. خدایا مائده ای (نعمت) آسمانی بر ما بفرست، چنانچه که بر بنی اسرائیل فرستادی و آنها خوردند و ناسپاسی کردند؛ و بر ما بفرست که ما از ایمان آورندگانیم. | ||
ابن عباس | ابن عباس می‌گوید: به خدا قسم هنوز سخن فاطمه (س) تمام نشده بود که قدحی بزرگ که بوی آن نیکوتر ازمشک و عنبر بود نمایان شد. فاطمه آن را گرفته نزد پیامبر (ص) و علی (ع) گذاشت؛ و چون علی (ع) به آن نگاه کرد فرمود: ای فاطمه، این را از کجا آوردی، در حالی که چیزی نزد شما نبود؟ رسول خدا (ص) فرمود: یا ابالحسن (ع) میل کن و سؤال نکن، شکر خدا را که فرزندی به ما روزی گردانیده است مانند مریم دختر عمران، هر گاه که ذکریا (ع) به محراب عبادت بر او وارد می‌شد، نزد او روزی می‌یافت…<ref>محلاتی، ذبیح الله، ریاحین الشریعه، تهران، دارالکتب اسلامیه، ج ۱، ص ۱۳۰.</ref> | ||
پس، | پس، اهلبیت عصمت (ع) که از مقام و جایگاه والایی برخوردار می‌باشند، در راستای اثبات حقانیت و جایگاه خود، علامت‌ها و معجزاتی را اظهار داشته‌اند، و حقایق پوشیده را آشکار نموده است؛ و هم چنین فاطمه زهرا (س) نیز، به نوبه خود، معجزاتی را اظهار نموده است که به برخی از آنها اشاره شد. | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
۱. بحار، | == معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر == | ||
۱. بحار، مجلسی، ج ۲، انتشارات الوفاء. | |||
# صدیقه کبراء، آیت الله دستغیب، انتشارات کاوه. | |||
# زندگانی امام رضا (ع)، عماد زاده، انتشارات گنجینه. | |||
# زندگانی حضرت زهرا از ولادت تا شهادت، سید کاظم قزوینی، چاپ علمیه قم. | |||
{{پایان مطالعه بیشتر}} | {{پایان مطالعه بیشتر}} | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{پانویس}} | |||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = | ||
| تیترها = | | تیترها = | ||
| ویرایش = | | ویرایش = | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت = | ||
| کیفیت = | | کیفیت = | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ ۶ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۴۳
آیا حضرت زهرا (س) همانند حضرت مریم که پیامبر و امام نبود ولی معجزه سبز شدن درخت را داشت، معجزه ای داشته‌اند یا خیر؟
معجزه کاری است بر خلاف مجاری طبیعت که با اتکاء به قدرت الهی انجام می‌گیرد و دارای این دو علامت است: اولا از راه تعلیم و تعلّم حاصل نمی‌شود. ثانیاً مغلوب عامل دیگری واقع نمی‌گردد.[۱] مرحوم آیت الله خویی (ره) در این مورد می‌فرماید: معجزه عبارت است از دلیلی که برای اثبات مقام ارائه می‌گردد. این مقام، چه مقام نبوت باشد یا امامت، دلیل بر صدق مدعا را معجزه می‌گویند که به عنایت الهی صادر شده باشد.[۲]
پس معجزه همانطور که گذشت عبارت است از دلیل و برهان بر اثبات یک مقام الهی. بی گمان امامان معصوم (ع) نیز برای اثبات مقام الهی خود در مواردی که صلاح می‌دیدند از خود معجزاتی نشان می‌دادند. ذیلاً به چند مورد، اشاره می‌گردد:
از اصبغ بن نباته نقل شده است که روزی درمحضر امیرالمؤمنین (ع) بودم، عده ای از اصحاب، که از آن جمله ابوموسی اشعری، عبدالله بن مسعود، انیس بن مالک، ابوهریره و… وارد شدند، به آن حضرت گفتند: از معجزاتی که خداوند به شما اختصاص داده است نشان دهید. حضرت فرمود: شما چگونه هستید و این چه سؤالی است که شما کردید…، خداوند فرموده است: «اگر کسی بعد از حجت ایمان نیاورد به عذاب سخت گرفتار خواهد شد… سپس آنان گفتند: یا امیرالمؤمنین، ما به خدا و رسولش ایمان آوردیم و به او توکل می‌کنیم؛ و بعد حضرت فرمود: به نام خدا و برکات او با من برخیزید، و ما با آن حضرت برخاستیم؛ و درجایی بودیم که هیچگونه آبی در آنجا نبود، در همان حال ناگهان در برابر خود باغ سرسبزی که نهرهایی از آب در آن جاری بود را مشاهده کردیم. به امام علی علیه السّلام عرض کردیم: یا امیرالمؤمنین، به خدا قسم این نشانه امامت است؛ و غیر آن را نیز به ما نشان دهید حضرت فرمود: این مرا کافی است و خداوند نیکو وکیل است…[۳]
از قطب رواندی نقل شده است که روزی ابوصلاح کنانی به خانه امام باقر (ع) می‌رود، در را کوبیده، کنیز و خدمتکار امام (ع) می‌آید. در این هنگام دست به سوی او برده و اهانتی می‌کنند. در این زمان امام (ع) از خانه صدا می‌زند و می‌فهماند که دیوار خانه مانع از دیدار آن حضرت نمی‌گردد؛ و سپس وارد خانه شده به حضرت می‌گوید: به خدا قسم این کار از روی بی اعتنایی و قصد اهانت نبود. بلکه می‌خواستم بر یقینم بیافزایم. امام (ع) فرمود: اگر گمان داری که این در و دیوار وسیله ای حائل بین من و شما می‌شود، پس فرق میان من و شما چه خواهد بود؛ و بپرهیز که دیگر عملی اینگونه ناشایست به جا نیاوری.[۴]
در خصوص معجزات حضرت زهرا (س) باید گفت: صدّیقه طاهره – سلام الله علیها – در عین اینکه نبی و امام نمی‌باشد؛ ولی جزء حجج الهی بوده، فعل، قول و تقریر او حجت است؛ و در طول زندگی آن حضرت نیز نشانه‌ها و علاماتی از او ظاهر گردیده است. از جمله:
ابن عباس می‌گوید: روزی پیامبر اکرم (ص) وارد خانه فاطمه زهرا (س) شد؛ و حسنین (ع) در خواب بودند و بیدار شدند و در این هنگام علی (ع) وارد شد، رسول خدا (ص) رو به طرف آسمان نموده فرمود: خدایا، اینها اهلبیت من اند هر پلیدی را از آنان دور گردان. در این حال حضرت زهرا (س) در خلوتگاه رفت و دو رکعت نماز خواند، پس دست به سوی آسمان برافراشت و گفت: الهی و سیّدی، اینک محمدـ صلّی الله علیه و آله ـ پیغمبر تو و علی (ع) پسر عموی پیغمبرت، حسن و حسین فرزند زاده پیغمبرت هستند. خدایا مائده ای (نعمت) آسمانی بر ما بفرست، چنانچه که بر بنی اسرائیل فرستادی و آنها خوردند و ناسپاسی کردند؛ و بر ما بفرست که ما از ایمان آورندگانیم.
ابن عباس می‌گوید: به خدا قسم هنوز سخن فاطمه (س) تمام نشده بود که قدحی بزرگ که بوی آن نیکوتر ازمشک و عنبر بود نمایان شد. فاطمه آن را گرفته نزد پیامبر (ص) و علی (ع) گذاشت؛ و چون علی (ع) به آن نگاه کرد فرمود: ای فاطمه، این را از کجا آوردی، در حالی که چیزی نزد شما نبود؟ رسول خدا (ص) فرمود: یا ابالحسن (ع) میل کن و سؤال نکن، شکر خدا را که فرزندی به ما روزی گردانیده است مانند مریم دختر عمران، هر گاه که ذکریا (ع) به محراب عبادت بر او وارد می‌شد، نزد او روزی می‌یافت…[۵]
پس، اهلبیت عصمت (ع) که از مقام و جایگاه والایی برخوردار می‌باشند، در راستای اثبات حقانیت و جایگاه خود، علامت‌ها و معجزاتی را اظهار داشته‌اند، و حقایق پوشیده را آشکار نموده است؛ و هم چنین فاطمه زهرا (س) نیز، به نوبه خود، معجزاتی را اظهار نموده است که به برخی از آنها اشاره شد.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر
۱. بحار، مجلسی، ج ۲، انتشارات الوفاء.
- صدیقه کبراء، آیت الله دستغیب، انتشارات کاوه.
- زندگانی امام رضا (ع)، عماد زاده، انتشارات گنجینه.
- زندگانی حضرت زهرا از ولادت تا شهادت، سید کاظم قزوینی، چاپ علمیه قم.
منابع
- ↑ مصباح یزدی، محمد تقی، راه و راهنماشناسی، دفتر انتشارات اسلامی، چ دوم، ۱۳۷۹، ص ۶۰.
- ↑ خوئی، ابوالقاسم، البیان، قم، چاپ حوزه علمیه، ۱۳۹۴ هـ. ق، ج۱، ص ۴۵.
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بیروت، مؤسسه الوفاء، بحار، ج ۴۲، ص ۵۴،
- ↑ قمی، شیخ عباس، منتهی الامال، انتشارات هجرت، ۱۳۷۱، ج ۲، ص ۱۹۹.
- ↑ محلاتی، ذبیح الله، ریاحین الشریعه، تهران، دارالکتب اسلامیه، ج ۱، ص ۱۳۰.