قرائت‌های مختلف قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
قرآن‌هایی که در مناطق مختلف اسلامی وجود دارند از لحاظ کم یا زیاد بودن کلمات تفاوتی ندارند، و همه از روی همان مصحف عثمانی نوشته شده‌اند، با این تفاوت که این نسخه‌ها سیر تکاملی خود را از نظر حرکات و قواعد تجویدی طی کرده‌اند و چیزی از قرآن کم یا زیاد نشده است.<ref>ر. ک. محمد طاهر عبدالقاهر الکردی، تاریخ القرآن، ص۱۲۰.</ref>
قرآن‌ها در مناطق مختلف اسلامی، از لحاظ کم یا زیاد بودن کلمات، تفاوتی نداشته و تنها سیر تکاملی خود را از نظر حرکات و قواعد تجویدی طی کرده‌اند.<ref>ر. ک. محمد طاهر عبدالقاهر الکردی، تاریخ القرآن، ص۱۲۰.</ref>


در کشور اسلامی ایران، قرائت قرآن، بر اساس قرائت عاصم است؛ هر چند ممکن است به خاطر اختلاف قرائات، در برخی کشورهای اسلامی، قرآن به قرائت‌های دیگر تلاوت شود که در نتیجه منجر به کم یا زیاد شدن برخی از حروف می‌شود.
در ایران، قرائت قرآن، بر اساس قرائت عاصم است؛ هر چند ممکن است به خاطر اختلاف قرائات، در برخی کشورهای اسلامی، قرآن به قرائت‌های دیگر تلاوت شود که در نتیجه منجر به کم یا زیاد شدن برخی از حروف می‌شود.


گرچه در زمان عثمان، قرائات مصاحف واحد شد، لکن عوامل مختلفی، مانند: عاری بودن مصاحف عثمانی از نقطه و اعراب، خالی بودن از «الف» در وسط کلمات، تفاوت لهجه‌ها، اعمال رأی و اجتهاد قاریان، و… در اختلاف قرائات مؤثر بودند.<ref>ر. ک. رسم‌الخط المصحف، ترجمهٔ یعقوب جعفری، ص۱۷۱–۱۷۷، و نیز: محمد هادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۱۴۰–۱۵۳.</ref>
گرچه در زمان عثمان، قرائات مصاحف واحد شد، لکن عوامل مختلفی، مانند: عاری بودن مصاحف عثمانی از نقطه و اعراب، خالی بودن از «الف» در وسط کلمات، تفاوت لهجه‌ها، اعمال رأی و اجتهاد قاریان، و… در اختلاف قرائات مؤثر بودند.<ref>ر. ک. رسم‌الخط المصحف، ترجمهٔ یعقوب جعفری، ص۱۷۱–۱۷۷، و نیز: محمد هادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۱۴۰–۱۵۳.</ref>
خط ۳۳: خط ۳۳:


بنابراین، قرآن‌ها از نظر تعداد سوره‌ها و کم یا زیاد بودن اصل آیات و کلمات با یکدیگر تفاوتی ندارند؛ فقط تفاوت آنها در قرائت، تعداد آیات و حروف و رسم‌الخط است.<ref>ر. ک. علوم القرآن عند المفسرون، ص۲۷–۳۵.</ref>
بنابراین، قرآن‌ها از نظر تعداد سوره‌ها و کم یا زیاد بودن اصل آیات و کلمات با یکدیگر تفاوتی ندارند؛ فقط تفاوت آنها در قرائت، تعداد آیات و حروف و رسم‌الخط است.<ref>ر. ک. علوم القرآن عند المفسرون، ص۲۷–۳۵.</ref>
{{پایان پاسخ}}
 
<span></span>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۱۴

سؤال

چرا در مناطق مختلف اسلامی، قرآن‌ها گاهی با هم تفاوت دارند؟

قرآن‌ها در مناطق مختلف اسلامی، از لحاظ کم یا زیاد بودن کلمات، تفاوتی نداشته و تنها سیر تکاملی خود را از نظر حرکات و قواعد تجویدی طی کرده‌اند.[۱]

در ایران، قرائت قرآن، بر اساس قرائت عاصم است؛ هر چند ممکن است به خاطر اختلاف قرائات، در برخی کشورهای اسلامی، قرآن به قرائت‌های دیگر تلاوت شود که در نتیجه منجر به کم یا زیاد شدن برخی از حروف می‌شود.

گرچه در زمان عثمان، قرائات مصاحف واحد شد، لکن عوامل مختلفی، مانند: عاری بودن مصاحف عثمانی از نقطه و اعراب، خالی بودن از «الف» در وسط کلمات، تفاوت لهجه‌ها، اعمال رأی و اجتهاد قاریان، و… در اختلاف قرائات مؤثر بودند.[۲]

امام صادق می‌فرماید:

ان القرآن واحد نزل من عند واحد ولکنّ الاختلاف یجیء من قبل الرّواه؛[۳] قرآن یکی است و از سوی (خداوند) یکتا نازل شده، ولی اختلاف بر سر قرائت آن از جانب راویان (قاریان) صورت گرفته است.

مشهورترین و معروف‌ترین قاریانی که در مناطق مختلف اسلامی، قرآن طبق قرائت آنها تلاوت می‌شود، عبارت‌اند از:

۱. عبدالله بن عامر عصبی (م ۱۱۸ق)، از شام.

۲. عبدالله بن کثیر دارمی (م ۱۲۰ ق)، از مکه.

۳. عاصم بن ابی النَجود اسدی (م ۱۲۸ ق)، از کوفه که قرائت او از ناحیهٔ حفص به‌طور دقیق، ضبط و منتشر شده است. قاریان جمهوری اسلامی ایران و بیش‌تر کشورهای اسلامی به روش او قرائت می‌کنند.

۴. ابوعمرو بن علاء مازنی (م ۱۵۴ ق)، از بصره.

۵. حمزه بن حبیب زیّات (م ۱۵۶ ق)، از کوفه.

۶. نافع بن عبدالرحمن اللیثی، (م ۱۶۹ ق)، از مدینه.

۷. علی بن حمزه کسایی (م ۱۸۹ ق)، از کوفه.

متأُخرین نیز علاوه بر آنها، خلف بن هشام، یعقوب حضرمی و ابوجعفر مخزومی را از قاریان مشهور دانسته‌اند. برخی نیز تعداد دیگری را به آنها افزوده‌اند.[۴]

بنابراین، قرآن‌ها از نظر تعداد سوره‌ها و کم یا زیاد بودن اصل آیات و کلمات با یکدیگر تفاوتی ندارند؛ فقط تفاوت آنها در قرائت، تعداد آیات و حروف و رسم‌الخط است.[۵]

منابع

  1. ر. ک. محمد طاهر عبدالقاهر الکردی، تاریخ القرآن، ص۱۲۰.
  2. ر. ک. رسم‌الخط المصحف، ترجمهٔ یعقوب جعفری، ص۱۷۱–۱۷۷، و نیز: محمد هادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۱۴۰–۱۵۳.
  3. الکافی، ج۲، ص۶۳۰.
  4. ر. ک. محمد هادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۱۴۷–۱۴۸؛ علوم القرآن عند المفسران، ج۲، ص۱۳–۱۵.
  5. ر. ک. علوم القرآن عند المفسرون، ص۲۷–۳۵.