فضیلت و اهمیت نماز شب در روایات

Article-dot.png
Article-dot.png
از ویکی پاسخ
سؤال

نماز شب چه اهمیت و فضیلتی دارد؟

روایات زیادی از اهل بیت(ع) برای نماز شب و بیان فضیلت آن وارد شده است. از امام صادق(ع) روایت آمده که: شرف مؤمن در نماز شب، و عزت او بی‌نیازی‌اش از مردم است و از امام صادق روایت است که نماز شب را فخر مؤمن و زینت او در دنیا و آخرت می‌داند.[۱]

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: جبرئیل پیوسته … مرا به شب زنده داری سفارش می‌کرد، تا جایی که گمان بردم بهترین افراد امّت من شبها را هرگز نخواهند خوابید.

. پیامبر خدا ص: رحمت خدا بر آن مردی باد، که نیمه‌های شب برخیزد و نماز بخواند و همسرش را برای نماز خواندن بیدار کند و اگر بیدار نشد آب به صورتش بپاشد. رحمت خدا بر آن زنی باد که نیمه‌های شب از خواب برخیزد و نماز بخواند و شوهرش را برای نماز بیدار کند و اگر امتناع کرد، به صورتش آب پاشد.

. پیامبر خدا ص: هرگاه بنده در دل شب تار، با سرور خود خلوت کند و با او به راز و نیاز پردازد، خداوند نور را در دلش ثابت گرداند … سپس به فرشتگانش فرماید: «ای فرشتگان من! به بنده ام بنگرید که در دل شب تار که اهل باطل به لهو و لعب سرگرمند و غافلان خفته‌اند، با من خلوت کرده است. گواه باشید که من او را آمرزیدم».

. پیامبر خدا ص: بر شما باد به شب زنده داری که آن شیوه شایستگان پیش از شماست. و شب زنده داری مایه تقرّب به خدا و بازداشتن از گناه است.

امام صادق ع: نماز شب چهره را سفید و نورانی می‌کند، نماز شب انسان را خوشبو می‌کند، نماز شب روزی می‌آورد.[۲]

تیتر

و همچنین علامه مجلسی در جلد هیجده بحارالانوار، پس از نقل آیات قرآنی در فضیلت نماز شب، بیش از هفتاد روایت نقل فرموده است.[۳]

پیامبر: ای مسلمانان! نماز شب و راز و نیاز شبانه را فراموش نکنید، که شب زنده داری روش و سیره صالحان قبل از شما بوده است. (یعنی نماز شب در امّت‌های گذشته نیز وجود داشته) و موجب نزدیکی به خداوند می‌گردد، و ابزار بازدارنده گناهان است، و کفّاره گناهان محسوب می‌شود و (علاوه بر تمام این آثار معنوی) باعث سلامت و طراوت جسم انسان می‌گردد![۴]

تیتر

از روايات فراوانى كه در اين زمينه از پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) و ائمه هُدى(عليهم السلام) نقل شده همين بس كه در حديثى پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) به على(عليه السلام) توصيه مى كند: «عَلَيْكَ بِصَلَاةِ اللَّيْلِ! يُكَرِّرُهَا أَرْبَعَةً»(2)؛ (بر تو باد كه نماز شب را به جاى آورى! پيامبر اين سخن را چهار بار تكرار كرد).

در حديث پرمعناى ديگرى از همان حضرت مى خوانيم: «مَا اتَّخَذَ اللّهُ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلاً إِلَّا لاِطْعَامِهِ الطَّعَامَ وَ صَلَاتِهِ بِاللَّيْلِ وَ النَّاسُ نِيَامٌ»(4)؛ (خداوند ابراهيم(عليه السلام) را به مقام دوستى خود [و افتخار خليل اللّهى] نرساند مگر به خاطر اطعام طعام و نماز شبانه هنگامى كه مردم در خواب بودند).[۵]

منابع

  1. شیخ بهائی، مفتاح الفلاح - کلید رستگاری، گزینش و ترجمه: علی نظری منفرد، تهران، جلوه کمال، ۱۳۸۷ش، ص۲۶۲.
  2. محمدی ری‌شهری، محمد، منتخب میزان الحکمه، ص۳۳۱.
  3. مُهری، محمد جواد، فضایل و برکات نماز شب، قم، انتشارات نبوغ، ۱۳۸۹ش، ص۳۲.
  4. والاترین بندگان، مکارم شیرازی، قم، نسل جوان، ۱۳۸۳ش، ناصر، ص۱۰۱.
  5. «اهمیّت و جایگاه «نماز شب» در اسلام»، آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی، بازدید: ۱۹ دی ۱۴۰۲.