فضیلت روزه ماه شعبان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۰ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Rezapour }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
روزه شعبان چه اهمیتی دارد که اینقدر به آن توصیه شده است؟
روزه شعبان چه آثاری دارد؟ آیا روزه‌داری ائمه برای این ماه نیز نقل شده است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
روایات توصیه بسیار به گرفتن روزه در ماه شعبان کرده‌ و پیامبر روزه ماه شعبان را برترین روزه‌ها دانسته؛ زیرا بزرگداشتی برای ماه رمضان است<ref>ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، النص، ص: 61</ref> و خود ماه شعبان را روزه می‌گرفت و روزه این ماه را به روزه ماه رمضان متصل می‌کرد.<ref name=":0">زاد المعاد - مفتاح الجنان، ص: 43</ref> رسول خدا برای تعداد روزه‌هایی که در این ماه گرفته شود، اثراتی را برشمرده و خود را شفیع افرادی دانسته که یک روز را در این ماه روزه بگيرد. براساس گفتار پیامبر اسلام، هر كه دو روز از شعبان را روزه بگیرد، گناهانش آمرزيده شود و هر كه سه روز از این ماه را روزه دارد، به او می‌گويند که كار خود را از نو آغاز کن.<ref>الأمالي( للصدوق)، النص، ص: 19</ref>
'''روزه ماه شعبان''' را برترین روزه‌ها<ref>شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، دارالشریف الرضی، چاپ دوم، ۱۴۰۶ق، ص۶۱.</ref> و کفاره‌ای برای گناهان<ref name=":0">مجلسی، محمد باقر، زاد المعاد (مفتاح الجنان)، بیروت، علاء الدین، ۱۴۲۳ق، ص۴۳.</ref> معرفی کرده‌اند. [[رسول خدا]] خود را [[شفیع]] افرادی دانسته که یک روز را در این ماه روزه بگیرند.<ref name=":2">شیخ صدوق، الامالی، بیروت، اعلمی، چاپ پنجم، ۱۴۰۰ق، ص۱۹.</ref> براساس گفتار پیامبر اسلام، هر که دو روز از [[شعبان]] را روزه بگیرد، گناهانش آمرزیده شود و هر که سه روز از این ماه را روزه دارد، به او می‌گویند که کار خود را از نو آغاز کن.<ref name=":2"/> از پیامبر اسلام<ref name=":0"/> و [[امام علی(ع)]]<ref name=":1"/> نقل شده که ماه شعبان را روزه می‌گرفتند.


{{جعبه نقل قول|پیامبر اسلام: خداوندِ جبار به سبب این ماه بر بندگانش مباهات می‌کند و نظر خاص به روزه داران و نمازگزاران در این ماه دارد و بوسیله ایشان، بر ملائکه حامل عرش مباهات می‌کند.<ref>إقبال الأعمال (ط - القديمة)، ج‏2، ص: 684</ref>}}
{{جعبه نقل قول|پیامبر اسلام: خداوند به سبب این ماه بر بندگانش مباهات می‌کند و نظر خاص به روزه داران و نمازگزاران در این ماه دارد و بوسیله ایشان، بر ملائکه حامل عرش مباهات می‌ورزد.<ref>ابن طاووس، علی بن موسی، اقبال الاعمال، گردآورنده: آخوندی، محمد، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۶۷ش، ج‏۲، ص۶۸۴.</ref>}}


امام صادق(ع) توصیه کردند که اطرافیان خود را تشویق به روزه گرفتن در ماه شعبان کنید.<ref name=":1" /> روزه ماه رمضان را ذخیره‌ای برای بندگان در روز قیامت دانسته و در مورد فردی که روزه بسیار در این ماه بگیرد فرموده که خداوند امورات زندگی او را اصلاح می کند و شر دشمنانش را کم می‌کند.<ref>الأمالي( للصدوق)، النص، ص: 16</ref>
[[امام صادق(ع)]] توصیه کردند که اطرافیان خود را تشویق به [[روزه گرفتن]] در ماه شعبان کنید<ref name=":1"/> و روزه ماه شعبان را ذخیره‌ای برای بندگان در روز قیامت دانسته است. امام در مورد فردی که روزه بسیار در این ماه بگیرد فرموده که خداوند امورات زندگی او را اصلاح می‌کند و شر دشمنانش را کم می‌گرداند.<ref>شیخ صدوق، الامالی، بیروت، اعلمی، چاپ پنجم، ۱۴۰۰ق، ص۱۶.</ref>


شخصی از امام صادق(ع) در مورد فضیلت روزه این ماه پرسید و امام از پیامبر نقل کرد که هرگاه هلال ماه شعبان را می‌دید به منادی دستور می‌داد در مدینه چنین بگوید: ای اهل مدینه، من از جانب خداوند به سوی شما مبعوث شدم. بدانید شعبان ماه من است. پس خدا رحمت کند کسی را که مرا در این ماه یاری کند. امام صادق(ع) سپس از امام علی(ع) نقل می‌کند که پس از شنیدن پیام پیامبر به مردم مدینه، دیگر روزه ماه شعبان را از دست نداد.<ref name=":1">مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج‏2، ص: 825</ref>
شخصی از امام صادق(ع) در مورد فضیلت روزه این ماه پرسید. امام از پیامبر نقل کرد که هرگاه هلال ماه شعبان را می‌دید، به منادی دستور می‌داد در مدینه چنین بگوید: ای اهل مدینه، من از جانب خداوند به سوی شما مبعوث شدم. بدانید شعبان ماه من است. پس خدا رحمت کند کسی که مرا در این ماه یاری کند. امام صادق(ع) سپس از امام علی(ع) نقل می‌کند که پس از شنیدن پیام پیامبر به مردم مدینه، دیگر روزه ماه شعبان را از دست نداد.<ref name=":1">شیخ طوسی، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۸۲۵.</ref>
 
 
امام باقر(ع) روزه این ماه را پاک کننده گناه سوگند و نذر در معصیت،  و قَسَم در زمان عصبانیت است.<ref>الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏4، ص: 93</ref>
 
وَ يُرْوَى عَنِ الْإِمَامِ الْبَاقِرِ عَلَيْهِ السَّلَامُ: أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ كَانَ يَصُومُ شَهْرَ شَعْبَانَ وَ يُوصِلُهُ بِشَهْرِ رَمَضَانَ وَ يَقُولُ: كِلَاهُمَا شَهْرُ اللَّهِ وَ صِيَامُهُمَا كَفَّارَةُ الذُّنُوبِ الْمُتَقَدِّمَةِ وَ الْمُتَأَخِّرَةِ.<ref name=":0" />
 
وكان صلى‌الله‌عليه‌وآله يقول : شعبان شهري من صام يوما من شهري وجبت له الجنة<ref>زاد المعاد - مفتاح الجنان، ص: 45</ref> وَ عَنْهُمْ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ص أَنَّهُ قَالَ: شَعْبَانُ‏ شَهْرِي‏ وَ رَمَضَانُ‏ شَهْرُ اللَّهِ‏.<ref>دعائم الإسلام، ج‏1، ص: 283</ref> ابن‌حیون محدث شیعی قرن چهارم در توضیح این روایت آورده است که و هذا على التعظيم و الشهور كلها لله و لأن‏ رسول الله ص كان يصوم شعبان‏<ref>دعائم الإسلام، ج‏1، ص: 284.</ref>


[[امام باقر(ع)]] روزه این ماه را پاک‌کننده گناهِ سوگند و [[نذر]] در معصیت و قَسَم در زمان عصبانیت دانسته است.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: علی‌اکبر غفاری، محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۴۰۷ق، ج۴، ۹۳.</ref> از پیامبر اسلام نقل شده که شعبان ماه من است و هر که در این ماه، روزی را روزه بگیرد، بهشت بر او واجب می‌شود.<ref>مجلسی، محمد باقر، زاد المعاد (مفتاح الجنان)، بیروت، علاء الدین، ۱۴۲۳ق، ص۴۵.</ref>
== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =  
  | شاخه اصلی =ماه‌ها
| شاخه فرعی۱ =  
| شاخه فرعی۱ =شعبان
| شاخه فرعی۲ =
| شاخه فرعی۲ =
| شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =-
  | تیترها =
  | تیترها =-
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی نویسنده =  
  | بازبینی نویسنده =
  | بازبینی =
  | بازبینی =شد
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۲۱

سؤال

روزه شعبان چه آثاری دارد؟ آیا روزه‌داری ائمه برای این ماه نیز نقل شده است؟

روزه ماه شعبان را برترین روزه‌ها[۱] و کفاره‌ای برای گناهان[۲] معرفی کرده‌اند. رسول خدا خود را شفیع افرادی دانسته که یک روز را در این ماه روزه بگیرند.[۳] براساس گفتار پیامبر اسلام، هر که دو روز از شعبان را روزه بگیرد، گناهانش آمرزیده شود و هر که سه روز از این ماه را روزه دارد، به او می‌گویند که کار خود را از نو آغاز کن.[۳] از پیامبر اسلام[۲] و امام علی(ع)[۴] نقل شده که ماه شعبان را روزه می‌گرفتند.

پیامبر اسلام: خداوند به سبب این ماه بر بندگانش مباهات می‌کند و نظر خاص به روزه داران و نمازگزاران در این ماه دارد و بوسیله ایشان، بر ملائکه حامل عرش مباهات می‌ورزد.[۵]

امام صادق(ع) توصیه کردند که اطرافیان خود را تشویق به روزه گرفتن در ماه شعبان کنید[۴] و روزه ماه شعبان را ذخیره‌ای برای بندگان در روز قیامت دانسته است. امام در مورد فردی که روزه بسیار در این ماه بگیرد فرموده که خداوند امورات زندگی او را اصلاح می‌کند و شر دشمنانش را کم می‌گرداند.[۶]

شخصی از امام صادق(ع) در مورد فضیلت روزه این ماه پرسید. امام از پیامبر نقل کرد که هرگاه هلال ماه شعبان را می‌دید، به منادی دستور می‌داد در مدینه چنین بگوید: ای اهل مدینه، من از جانب خداوند به سوی شما مبعوث شدم. بدانید شعبان ماه من است. پس خدا رحمت کند کسی که مرا در این ماه یاری کند. امام صادق(ع) سپس از امام علی(ع) نقل می‌کند که پس از شنیدن پیام پیامبر به مردم مدینه، دیگر روزه ماه شعبان را از دست نداد.[۴]

امام باقر(ع) روزه این ماه را پاک‌کننده گناهِ سوگند و نذر در معصیت و قَسَم در زمان عصبانیت دانسته است.[۷] از پیامبر اسلام نقل شده که شعبان ماه من است و هر که در این ماه، روزی را روزه بگیرد، بهشت بر او واجب می‌شود.[۸]

منابع

  1. شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، دارالشریف الرضی، چاپ دوم، ۱۴۰۶ق، ص۶۱.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ مجلسی، محمد باقر، زاد المعاد (مفتاح الجنان)، بیروت، علاء الدین، ۱۴۲۳ق، ص۴۳.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ شیخ صدوق، الامالی، بیروت، اعلمی، چاپ پنجم، ۱۴۰۰ق، ص۱۹.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ شیخ طوسی، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۸۲۵.
  5. ابن طاووس، علی بن موسی، اقبال الاعمال، گردآورنده: آخوندی، محمد، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۶۷ش، ج‏۲، ص۶۸۴.
  6. شیخ صدوق، الامالی، بیروت، اعلمی، چاپ پنجم، ۱۴۰۰ق، ص۱۶.
  7. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: علی‌اکبر غفاری، محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۴۰۷ق، ج۴، ۹۳.
  8. مجلسی، محمد باقر، زاد المعاد (مفتاح الجنان)، بیروت، علاء الدین، ۱۴۲۳ق، ص۴۵.