شب‌زنده‌داری در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۰: خط ۱۰:
== سفارش به شب زنده داری در قرآن ==
== سفارش به شب زنده داری در قرآن ==
آیه ۷۹ اسرا آیه ۲ و ۴ مزمل. توصیه به پیامبر
آیه ۷۹ اسرا آیه ۲ و ۴ مزمل. توصیه به پیامبر
== شب‌زنده‌داران ==
در آیه ۱۷ سوره ذاریات، شب‌زنده داری وصف محسنین آمده است.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، ۱۳۷۱ش، ج۲۲، ص۳۲۱.
</ref>


== وصف عبادالرحمان ==
== وصف عبادالرحمان ==

نسخهٔ ‏۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۱

سؤال

در قرآن چقدر به شب زنده‌داری توصیه شده است؟


آیه ۷۹ اسرا. آیه ۸۱ مزمل. آیه ۱۳۰ طه. آیه ۴۰ ق. آیه ۴۹ طور. آیه ۲۶ انسان. آیه ۳ فجر. آیه ۱۵ ۱۶ سجده. آیه ۱۵ و ۱۶. ذاریات. آیه ۱۱۷ ذاریات. آیه ۶۳ و ۶۴ فرقان.آیه ۱۱۳ و ۱۱۴ آل عمران. آیه ۹ زمر. آیه ۳۵ احزاب. آیه ۴۶ کهف. ایه ۷۶ مریم

سفارش به شب زنده داری در قرآن

آیه ۷۹ اسرا آیه ۲ و ۴ مزمل. توصیه به پیامبر

شب‌زنده‌داران

در آیه ۱۷ سوره ذاریات، شب‌زنده داری وصف محسنین آمده است.[۱]

وصف عبادالرحمان

از صفات عباد الرحمان، يكى اين است كه تمام، يا دست‌كم، بخشى مهم و قابل توجهى از شب را به عبادت و سجده بر درگاه خداى متعال سپرى مى‌كنند.[۲]

در آیه ۶۴ سوره فرقان، سومين ويژگى عبادالرّحمن و بندگان خاصّ خداوند را، راز و نياز شبانه و شب زنده‌دارى و نماز شب دانسته است. بنابراين، عبادالرحمن كسانى هستند كه به خاطر رضاى خداوند، لااقل بخشى از شب را، از رختخوابهاى خويش جدا شده، و به راز و نياز با خداى خويش مى‌پردازند، و نماز شب را، كه شامل سجده و قيام و ديگر افعال است، به جا مى‌آورند. اين كه نماز شب جزء صفات عبادالرّحمن شمرده شده، جايگاه خاصّ آن را در مسأله تربيت و سير و سلوك الى اللّه مى‌رساند.[۳]

«عبادالرحمن» گروهی از بندگان صالح خداوند هستند که رحمانیت خداوند در آن ها تجلی یافته است، زیرا اراده این گروه بر اساس آگاهی و عبادات و عمل به کارهایی است که خداوند به آن راضی است[۴]

وصف مؤمنان

آیه ۱۶ سجده در اوصاف مؤمنان واقعى مى‌فرمايد: « «تَتَجافى‌ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَطَمَعاً وَمِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ»؛ پهلوهايشان از بسترها دور مى‌شود (و شبانگاه به پا مى‌خيزند و رو به درگاه خدا مى‌آورند) و پروردگار خود را با بيم و اميد مى‌خوانند و از آنچه به آنان روزى داده‌ايم انفاق مى‌كنند». در جاى ديگر مى‌فرمايد (آیه ۱۷ و ۱۷ ذاریات): « «كانُوا قَليلًا مِنَ اللَّيْلِ ما يَهْجَعُونَ* وَبِالْأَسْحارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ»؛ آنها كمى از شب را مى‌خوابيدند* و در سحرگاهان استغفار مى‌كردند».[۵]

منابع

  1. مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، ۱۳۷۱ش، ج۲۲، ص۳۲۱.
  2. مصباح یزدی، محمد تقی، رستگاران، قم: انتشارات مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره)، ص۲۶۳.
  3. مكارم شيرازى، ناصر، والاترين بندگان، قم، نسل جوان، ۱۳۸۳ش، ص ۹۵ و ۹۶.
  4. عارفی میناآباد، راهب، سیمای عبادالرحمن در قرآن، حبل المتین، شماره ۱۳، سال چهارم، زمستان ۱۳۹۴ش، ص۱۸.
  5. مكارم شيرازى، ناصر، پيام امام امير المومنين(ع)، تهران، دار الكتب الاسلاميه‌، ۱۳۸۶ش، ج۱۰، ص۲۴۰.