زوج آفریده شدن مخلوقات

نسخهٔ تاریخ ‏۸ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۳۶ توسط Mnazarzadeh (بحث | مشارکت‌ها) (تکمیل و بارگزاری)
سؤال

خداوند در قرآن کریم، مي فرمايد: از هر چيز زوج آفريديم، اما امروزه برخي موجودات تک جنسي يافت شده اند، چرا؟

زوجيت به معناي دو تا بودن، نر و ماده بودن مي آيد. در قرآن کریم، اشاره به زوجيت ميوه ها (سوره رعد آیه ۳)، زوجيت گياهان (سوره شعراء/۷ و لقمان/۱۰) زوجيت اشياء (سوره ذاريات/۴۹) شده است.

کلمه «زوج» در لغت به چهار معنا آمده است.

  • در حيوانات، به هر کدام از دو جنس نر و ماده که قرينه ی يکديگرند می باشند، زوج گفته می شود.
  • در غير حيوانات، به هر کدام از دو چيز که قرينه ی همديگر می باشند(مثل يک لنگه کفش) زوج مي گويند.
  • به هر چيزي که مقارن ديگري و مشابه آن باشد، زوج گفته می شود.
  • به هر چيزي که مقارن ديگري باشد و متضاد آن باشد. (مفردات راغب اصفهاني، ماده زوج) نیز زوج گفته می شود.

بنابراین قلمرو «زوج»، بسیار گستره است و تنها مختصّ نر و ماده نيست، بلکه شامل متضاد، مشابه و قرين همديگر بودن هم مي آيد. البته در سال ۱۷۸۷م کارل لينه، گياه شناس سوئدي، قانون زوجيت همه ی گياهان را مطرح کرد. و بعد از مدتي زوجيت عمومي را نيز مطرح کرده اند. که واحد ساختمان موجودات يعني اتم از الکترون ها و پروتون ها تشکيل شده است.

علاوه بر این موارد، پديده بکرزايي در ميان تک يافتگان (تک سلولي) و تکثير آن ها به صورت غيرجنسي (تقسيم دو تايي، تکثير چندتايي، جوانه زدن) و جنسي (آميختگي دو تک يافته، سنگامي دو سلول جنسي نر و ماده، اسپدروگوني) رواج دارد.[۱]

اشکال اساسي که باعث پيدايش پندار تعارض بين قانون زوجيت عمومي با مساله بکرزايي شد، اين است که گمان کرده اند که هميشه لغت زوج، به معناي نر و ماده اصطلاحي است. در حالي که معناي زوج اعم است و هر دو چيز مقارن، مشابه و متضاد را شامل مي شود.

از اين رو در تک يافتگان که از طريق تقسيم سلولي دو تا مي شوند، دو زوج خلق شده است و لذا مشمول کلمه ی زوج هستند. چون از هر کدام از آن ها دو چيز مقارن و مشابه پيدا مي شود. علاوه به آن هم مکان بودن و هم زمان بودن در زوجيت شرط نيست.[۲]


معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:

۱ـ پژوهشي در اعجاز علمي قرآن، دکتر رضايي اصفهاني، ج۲، ص۲۸۲ـ۲۸۵.

۲ـ تفسير نمونه، آيت الله العظمي مکارم شيرازي، ج۱۸، ص۳۷۷.

۳ـ مطالب شگفت انگيز، گودرز نجفي.


منابع

  1. مزدي، داور، انگل شناسي پزشکي، جهاد دانشگاهي، ۱۳۷۲ش، ص۳۷ـ۴۶.
  2. ر.ک: رضايي اصفهاني، پژوهشي در اعجاز علمي قرآن، ج۲، ص۲۸۲ـ۲۸۵.