جایگاه و فضیلت مسجد

از ویکی پاسخ
سؤال

خصوصیّات مسجد اسلامی را بیان کنید؟


مسجد در اسلام از جایگاه ویژه ای برخوردار است.

جایگاه

و مسجدها از آنِ خداست. و با وجود خداى يكتا كسى را به خدايى مخوانيد. (آیه ۱۸ سوره جن)

کلمه مسجد بیست و هشت بار در قرآن به صورت مفرد و جمع ذکر شده است. بیست و دو مورد آن مقید به قید (الحرام) است که مراد از همه آنها همان مسجد مقدس مسجدالحرام در مکه می باشد. یک مورد هم مقید به قید (الاقصی) که مراد از آن اولین قبله‌گاه مسلمانان مسجدالاقصی در بیت‌المقدس می‌باشد. یک مورد دیگر به قید اضطرار، مقید گشته که مقصود همان مسجد معروف ضرار است که بدست منافقان در مدینه ساخته شده بود. پنج مورد هم به‌صورت مطلق و بدون قید آمده است. اما کلمه مساجد که ۶ مورد از قرآن مجید به چشم می‌خورد سه مورد از آن نیز مقید اما به قید (الله) به این عبارت (مساجدالله) و سه مورد دیگر بطور مطلق بیان گردیده است.[۱]

شبستان زمستانی مسجد سپهسالار تهران

محلی برای یاد خداوند

مسجد، تنها جای نماز و یاد خدا است[۲] مسجد تنها برای خدا است و نباید همراه خداوند در مسجد کسی خوانده شود.[۳] در قرآن آمده است که در مسجد زینت خود را به همراه داشته باشید. [۴]

جمله‏ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيراً (نام خدا در آن بسيار برده می‌‏شود) که در آیه ۴۰ سوره حج برای مسجد به کار برده شده است ظاهرا توصيفى است براى خصوص مساجد، چرا كه مساجد مسلمين با توجه به نمازهاى پنجگانه كه در تمام ايام سال در آن انجام می‌‏گيرد پر رونق‏ترين مراكز عبادت در جهان است، در حالى كه بسيارى از معابد ديگر تنها يك روز در هفته و يا روزهايى در سال مورد بهره‌‏بردارى قرار می‌گيرد.[۵]

در تفسیر کشف الاسرار از ابن عباس نقل شده است که مساجد خانه های خدا در زمین است.[۶]

خدا در قرآن کسانی که مردم را از مسجد بازمی دارند از ظالمترین افراد معرفی کرده است.[۷]

انگیزه ساخت مسجد

انگیزه ساختن مسجد باید الهی باشد و بر اساس تقوا بنا شود.[۸] بنیان‌گذاران و بانیان مساجد نباید منافق و ضرر زنندگان به مسلمانان باشند.[۹] مطابق آیات قرآن، باید کسانی مسجد بسازند که به خدا و روز قیامت ایمان دارند و برپادارنده نماز و زکات دهنده هستند و جز از خدا نمی‌ترسند.[۱۰] و نیز مشکران صلاحیت آباد کردن مساجد را ندارند.[۱۱]

برنامه مسجد باید در مسیر تربیت انسان باشد:﴿در آن مسجد مردانی هستند که دوست می‌دارند پاکیزه باشند و خداوند پاکیزگان را دوست دارد.(توبه:۱۰۸)

مسجد دو مناره سقز

از نظر اسلام، ساختن، تعمیر و آبادی مسجد ثواب زیادی دارد. پیامبر اسلام(ص) فرمود: «کسی که مسجدی بنا کند اگر چه به مقدار جایگاه کبوتری باشد، خداوند برای او خانه‌ای در بهشت بنا نماید.»[۱۲] همانا خانه‌های خدا در زمین، مساجدند. بر خداست تا کسی را که در آن خانه‌ها دیدارش کند، گرامی بدارد. همانا بهترین مکان‌ها، مسجدها هستند.[۱۳]

مسجد در روایات

پیامبر اسلام، در مسجد، آیه‌های قرآن، احکام و معارف دینی و حتی مسائل تاریخی را برای مردم بیان می‌کرد.[۱۴] باید در مسجد از سخنانی که ظالمانه و هوادارانه باشد یا آبروی مردم را ببرد، غیبت و حرفی که بوی دنیاخواهی می‌دهد، پرهیز شود.[۱۵]

مسجد باید محل تعاون اجتماعی باشد. امام رضا(ع) فرمود: «یکی از فوائد مسجد رفتن، همکاری مسلمانان بر نیکی و تقوا است.[۱۶] رسول خدا(ص) فرمود: «مسجد، خانه هر پرهیزکار و جایگاه پیامبران است.[۱۷] از امام صادق نقل شده است که فرموده ما به بزرگداشت و تعظیم مساجد امر شده ایم.[۱۸]

نوشتن آیات قرآن در بالای محراب و ذکر نام و صفات خداوند اشکال ندارد.[۱۹]


مطالعه بیشتر

  • سیمای مسجد، رحیم نوبهار.

منابع

  1. میرنژاد، مریم، مسجد در قرآن، سایت کتابخانه دیجیتالی تبیان، تاریخ درج مطلب: بیتا. تاریخ بازدید: ۱۴۰۱.
  2. سوره حج آیه ۴۰. سوره بقره آیه ۱۱۴.
  3. سوره جن، آیه۱۸.
  4. سوره اعراف، آیه ۳۱.
  5. مکارم شیرازی، ناصر، تفسير نمونه‏، تهران، دار الكتب الإسلامية، ۱۳۷۱، ج۱۴، ص۱۱۶.
  6. رضایی، علی، جایگاه مسجد در فرهنگ اسلامی، قم، موسسه فرهنگی ثقلین، ۱۳۸۲. ص۳۵
  7. سوره بقره آیه ۱۱۴.
  8. سوره توبه آیه ۱۰۸.
  9. سوره توبه، آیه۱۰۷.
  10. سوره توبه آیه ۱۸.
  11. سوره توبه آیه ۱۷.
  12. حرّ عاملی، محمد بن حسن، وسائل‌الشیعه، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ج۳، ص۴۸۵ و نگاه کنید به مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ سوّم، ۱۴۰۳ هـ ۱۹۸۳ م، ج۸۴، ص۱.
  13. محمدی ری‌شهری، محمد، فرهنگ نامه مسجد، ص۲۳.
  14. عبدالحی الکتانی، التراتیب الاواریه، بیروت، دارالکتاب العربی، بی‌تا، ج۲، ص۲۲۱.
  15. وسائل‌الشیعه، ج۳، ص۴۹۳.
  16. وسائل‌الشیعه، ج۵، ص۳۷۲.
  17. محمود شریفی، مسجد در فرهنگ اسلامی، فرهنگ کوثر ۱۳۸۸، شماره ۷۷.
  18. وسائل الشیعه، ج۳، ص۵۵۶. به نقل از رضایی، علی، جایگاه مسجد در فرهنگ اسلامی، قم، موسسه فرهنگی ثقلین، ۱۳۸۲. ص۳۹.
  19. وسائل‌الشیعه، ج۳، ص۴۹۳–۴۹۴.