جایگاه و فضیلت مسجد: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۱: خط ۱۱:
* انگیزه ساختن مسجد باید الهی باشد. در [[قرآن کریم|قرآن]] آمده{{قرآن||ترجمه=قطعاً مسجدی که از نخستین روز بر پایه تقوا بنا شده شایسته‌تر است که در آن [به نماز و عبادت] بایستی.|سوره=توبه|آیه=۱۰۸}}
* انگیزه ساختن مسجد باید الهی باشد. در [[قرآن کریم|قرآن]] آمده{{قرآن||ترجمه=قطعاً مسجدی که از نخستین روز بر پایه تقوا بنا شده شایسته‌تر است که در آن [به نماز و عبادت] بایستی.|سوره=توبه|آیه=۱۰۸}}


* بنیان‌گذاران و بانیان مساجد نباید منافق و ضرر زنندگان به مسلمانان باشند.<ref>سوره توبه، آیه۱۰۷.</ref>
* بنیان‌گذاران و بانیان مساجد نباید [[منافقان در سوره توبه|منافق]] و ضرر زنندگان به مسلمانان باشند.<ref>سوره توبه، آیه۱۰۷.</ref>


* برنامه مسجد باید در مسیر تربیت انسان و تطهیر باشد:{{قرآن||ترجمه=در آن مسجد مردانی هستند که دوست می‌دارند پاکیزه باشند و خداوند پاکیزگان را دوست دارد.|سوره=توبه|آیه=۱۰۸}}
* برنامه مسجد باید در مسیر تربیت انسان باشد:{{قرآن||ترجمه=در آن مسجد مردانی هستند که دوست می‌دارند پاکیزه باشند و خداوند پاکیزگان را دوست دارد.|سوره=توبه|آیه=۱۰۸}}
* بنابر احتیاط واجب، مسجد را نباید با طلا زینت داد. همچنین نباید صورت چیزهایی که دارای روح هستند، در مسجد نقش کنند و نقاشی چیزهایی که روح ندارد، مثل گل و بوته نیز مکروه است.<ref>موسوی خمینی، سید روح الله، توضیح المسائل، مسئله ۹۰۸.</ref>
* بنابر احتیاط واجب، مسجد را نباید با طلا زینت داد. همچنین نباید صورت چیزهایی که دارای روح هستند، در مسجد نقش کنند و نقاشی چیزهایی که روح ندارد، مثل گل و بوته نیز مکروه است.<ref>موسوی خمینی، سید روح الله، توضیح المسائل، مسئله ۹۰۸.</ref>


* نوشتن آیات قرآن در بالای محراب و ذکر نام و صفات خداوند اشکال ندارد.<ref>وسائل‌الشیعه، ج۳، ص۴۹۳–۴۹۴.</ref>
* نوشتن آیات قرآن در بالای محراب و ذکر نام و [[صفات خداوند]] اشکال ندارد.<ref>وسائل‌الشیعه، ج۳، ص۴۹۳–۴۹۴.</ref>


* مسجد اسلامی، جای نماز و یاد خدا است: {{قرآن||ترجمه=مساجدی که در آنها یاد خدا زیاد برده می‌شود.|سوره=حج|آیه=۴}} عبادت خالصانه {{قرآن||ترجمه=مساجد جایگاه خدا و برای خداست پس با خدا کسی را نخوانید.|سوره=بقره|آیه=۱۱۴}} و جایگاه زمزمه و نجوای صادقانه با خدا <ref>سوره جن، آیه۱۸.</ref> و پایگاه عروج انسان از خاک به افلاک<ref>سوره اسراء، آیه۱.</ref> و اهل آن {{قرآن||ترجمه=دوست‌دار پاکیزگی و طهارت‌اند.|سوره=توبه|آیه=۱۰۸}}
* مسجد اسلامی، جای نماز و یاد خدا است: {{قرآن||ترجمه=مساجدی که در آنها یاد خدا زیاد برده می‌شود.|سوره=حج|آیه=۴}} عبادت خالصانه {{قرآن||ترجمه=مساجد جایگاه خدا و برای خداست پس با خدا کسی را نخوانید.|سوره=بقره|آیه=۱۱۴}} و جایگاه زمزمه و نجوای صادقانه با خدا <ref>سوره جن، آیه۱۸.</ref> و پایگاه عروج انسان از خاک به افلاک<ref>سوره اسراء، آیه۱.</ref> و اهل آن {{قرآن||ترجمه=دوست‌دار پاکیزگی و طهارت‌اند.|سوره=توبه|آیه=۱۰۸}}


* باید هنگام ورود به مسجد زینت خود را برداشت.<ref>سوره اعراف، آیه ۳۱.</ref>  
* باید هنگام ورود به مسجد زینت خود را برداشت.<ref>سوره اعراف، آیه ۳۱.</ref>  
* باید در مسجد از سخنانی که ظالمانه و هوادارانه باشد یا آبروی مردم را ببرد، غیبت و حرفی که بوی دنیاخواهی می‌دهد، پرهیز شود.<ref>وسائل‌الشیعه، ج۳، ص۴۹۳.</ref>  
* باید در مسجد از سخنانی که ظالمانه و هوادارانه باشد یا آبروی مردم را ببرد، [[غیبت]] و حرفی که بوی دنیاخواهی می‌دهد، پرهیز شود.<ref>وسائل‌الشیعه، ج۳، ص۴۹۳.</ref>  


* پیامبر اسلام، در مسجد، آیه‌های قرآن، احکام و معارف دینی و حتی مسائل تاریخی را برای مردم بیان می‌کرد.<ref>عبدالحی الکتانی، التراتیب الاواریه، بیروت، دارالکتاب العربی، بی‌تا، ج۲، ص۲۲۱.</ref>
* [[پیامبر اسلام]]، در مسجد، آیه‌های قرآن، احکام و معارف دینی و حتی مسائل تاریخی را برای مردم بیان می‌کرد.<ref>عبدالحی الکتانی، التراتیب الاواریه، بیروت، دارالکتاب العربی، بی‌تا، ج۲، ص۲۲۱.</ref>


* مسجد باید محل تعاون اجتماعی باشد. امام رضا(ع) فرمود: «یکی از فوائد مسجد رفتن، تعاون مسلمانان بر نیکی و تقوا است.<ref>وسائل‌الشیعه، ج۵، ص۳۷۲.</ref><br />
* مسجد باید محل تعاون اجتماعی باشد. امام رضا(ع) فرمود: «یکی از فوائد مسجد رفتن، همگاری مسلمانان بر نیکی و تقوا است.<ref>وسائل‌الشیعه، ج۵، ص۳۷۲.</ref><br />
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}



نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۰

سؤال

خصوصیّات مسجد اسلامی را بیان کنید؟

از نظر اسلام، ساختن، تعمیر و آبادی مسجد ثواب زیادی دارد. پیامبر اسلام(ص) فرمود: «کسی که مسجدی بنا کند اگر چه به مقدار جایگاه کبوتری باشد، خداوند برای او خانه‌ای در بهشت بنا نماید.»[۱]

برخی خصوصیات مسجد مربوط به سازندگان و برخی مربوط به خود مسجد است:

  • انگیزه ساختن مسجد باید الهی باشد. در قرآن آمده﴿قطعاً مسجدی که از نخستین روز بر پایه تقوا بنا شده شایسته‌تر است که در آن [به نماز و عبادت] بایستی.(توبه:۱۰۸)
  • بنیان‌گذاران و بانیان مساجد نباید منافق و ضرر زنندگان به مسلمانان باشند.[۲]
  • برنامه مسجد باید در مسیر تربیت انسان باشد:﴿در آن مسجد مردانی هستند که دوست می‌دارند پاکیزه باشند و خداوند پاکیزگان را دوست دارد.(توبه:۱۰۸)
  • بنابر احتیاط واجب، مسجد را نباید با طلا زینت داد. همچنین نباید صورت چیزهایی که دارای روح هستند، در مسجد نقش کنند و نقاشی چیزهایی که روح ندارد، مثل گل و بوته نیز مکروه است.[۳]
  • مسجد اسلامی، جای نماز و یاد خدا است: ﴿مساجدی که در آنها یاد خدا زیاد برده می‌شود.(حج:۴) عبادت خالصانه ﴿مساجد جایگاه خدا و برای خداست پس با خدا کسی را نخوانید.(بقره:۱۱۴) و جایگاه زمزمه و نجوای صادقانه با خدا [۵] و پایگاه عروج انسان از خاک به افلاک[۶] و اهل آن ﴿دوست‌دار پاکیزگی و طهارت‌اند.(توبه:۱۰۸)
  • باید هنگام ورود به مسجد زینت خود را برداشت.[۷]
  • باید در مسجد از سخنانی که ظالمانه و هوادارانه باشد یا آبروی مردم را ببرد، غیبت و حرفی که بوی دنیاخواهی می‌دهد، پرهیز شود.[۸]
  • پیامبر اسلام، در مسجد، آیه‌های قرآن، احکام و معارف دینی و حتی مسائل تاریخی را برای مردم بیان می‌کرد.[۹]
  • مسجد باید محل تعاون اجتماعی باشد. امام رضا(ع) فرمود: «یکی از فوائد مسجد رفتن، همگاری مسلمانان بر نیکی و تقوا است.[۱۰]


مطالعه بیشتر

  • مسجد نمونه، رحیم نوبهار، (ستاد اقامه نماز).
  • نقش تاریخ کتابخانه‌های مساجد، محمد مکی السباعی، ترجمه محمد عباسپور و محمد جواد مهدوی.
  • سیمای مسجد، رحیم نوبهار.


منابع

  1. حرّ عاملی، محمد بن حسن، وسائل‌الشیعه، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ج۳، ص۴۸۵ و نگاه کنید به مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ سوّم، ۱۴۰۳ هـ ۱۹۸۳ م، ج۸۴، ص۱.
  2. سوره توبه، آیه۱۰۷.
  3. موسوی خمینی، سید روح الله، توضیح المسائل، مسئله ۹۰۸.
  4. وسائل‌الشیعه، ج۳، ص۴۹۳–۴۹۴.
  5. سوره جن، آیه۱۸.
  6. سوره اسراء، آیه۱.
  7. سوره اعراف، آیه ۳۱.
  8. وسائل‌الشیعه، ج۳، ص۴۹۳.
  9. عبدالحی الکتانی، التراتیب الاواریه، بیروت، دارالکتاب العربی، بی‌تا، ج۲، ص۲۲۱.
  10. وسائل‌الشیعه، ج۵، ص۳۷۲.