تفاوت پاداش و مجازات افراد فقیر و ثروتمند: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{جا:ویرایش}} {{سوال}} آيا پاداش و مجازات افراد فقير و ثروتمند يا معل...» ایجاد کرد)
 
جز (۱ نسخه واردشده)
 
(۲۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{در دست ویرایش|کاربر=Rezapour }}
{{سوال}}
{{سوال}}
آيا پاداش و مجازات افراد فقير و ثروتمند يا معلول و سالم، يکي است؟ و اگر هست پس عدالت خدا کجاست؟
آیا پاداش و مجازات افراد فقیر و ثروتمند یا معلول و سالم، یکی است؟ اگر یکسان است، آیا با عدالت خدا سازگار است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
==تفاوت ها لازمه آفرينش==
براساس آموزه‌های اسلامی، خداوند از هر موجودی به اندازه استعداد، شرائط و ظرفیت او انتظار دارد:{{قرآن|لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا مَا آتَاهَا|ترجمه=خداوند هيچ كس را جز به آنچه بدو داده است تكليف نمی‌کند|سوره=طلاق|آیه=۷}} عالمان مسلمان معتقدند هر انسانی به اندازه امکانات، نعمت‌ها و استعدادی که به او داده شده، مسئول است و در [[آخرت]] نیز به همان اندازه از وی بازخواست خواهد شد.
 
مخلوقات و آفريده هاي خداوند، متفاوت و متنوع اند، اين تفاوت ها و تنوع ها از سويي نياز موجودات مادي خصوصا زندگي انسان است و از سويي ديگر از لوازم آن است چون در دنياي ماده اوضاع و شرايط، کاملاً يکسان براي همه به وجود نمي آيد. اين تفاوت ها در زمينه هاي تکوين و رشد موجود مادي، بر ظرفيت و استعداد آن تأثير مي گذارد. همين تفاوت ها زندگي انسان ها و حيوان ها را براي فرايند موجوديت، بقا و حيات، سامان مي دهد. چون زندگي اجتماعي بر اساس همين اختلاف استعدادها و سليقه ها شکل گرفته و تداوم مي يابد و از سويي ديگر تفاوت ها در برخي موارد از جمله هوش، سبب کسب درآمد و ثروت گرديده، و در مورد شکل و رنگ، باعث شناخت و معارفه مي گردد.
 
براي درک تفاوت در نظام آفرينش به دو نکته بايد توجه کرد:
 
۱. خداوند مالک وخالق همه موجودات است لذا خداوند مخلوق و مملوکش را به هر شکلي که بخواهد، مي تواند بيافريند براي چيزي که هنوز به وجود نيامده يا بعدا به وجود مي آيد حق اعتراضي نيست که بگويد چرا من را اين گونه آفريده اي؟ خداوند به هر گونه که براي نظام اصلح مصلحت مي داند دست به آفرينش مي زند. بنابراين خداوند قادر مطلق، عالم مطلق و خير محض هر آنچه صلاح عالم ماده بوده به احسن وجه آفريده است.
 
۲. خداوند از هر موجودي به اندازه استعداد و ظرفيت آن انتظار دارد. و هر انساني را به اندازه امکانات، نعمات و استعدادي که داده است از وي انتظار خدمت واطاعت دارد و در روز واپسين نيز به همان اندازه از وي بازخواست کرده و سؤال مي کند. {{قرآن|لا يُکلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَها لَها ما کسَبَتْ وَ عَلَيْها مَا اکتَسَبَتْ}}<ref>بقره / ۲۸۶.</ref>...}}؛ «يعني خداوند هيچ کس را به انجام کاري مکلف نمي کند مگر به اندازه توانائيش». {{قرآن|لا يُکلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ ما آتاها...<ref>طلاق / ۷.</ref> «يعني خداي تعالي هيچ کسي را تکليف ما لا يطاق نمي کند، بلکه هر کسي را به قدر امکاناتي که به وي داده است تکليف مي کند.}}<ref>طباطبايي، سيد محمد حسين، ترجمه الميزان، ج۲، ص۶۸۵.</ref>
 
در آيه اول حد و مرز تکليف را توانايي انسان مي داند و در آيه دوم حد و مرز ديگر و ملاک ديگري براي تکليف تعيين مي کند، و آن امکانات انسان است. روشن است کساني که از امکانات و دارايي بيشتري برخوردارند، با کساني که از چنين امکانات و ثروتي برخوردار نيستند در تکليف يکسان نيستند. مثلا کساني که دست و پاي سالمي دارند بهتر و زودتر به نماز جماعت و جهاد و... مي رسند نسبت به کساني که از چنين امکانات و نعماتي برخوردار نيستند و يا معلول اند. همچنين کساني که ثروت دارند بيشتر به فقرا مي توانند انفاق کنند و يا براي جهاد در راه خدا کمک و انفاق نمايند نسبت به انسان فقير، که البته در پاداش و مجازات هم مساوي نيستند و طبعاً برخورداري از توانايي و امکانات، کفه مسئوليت را سنگين تر مي کند. عدالت هم همين است. چون عدالت همه جا به معناي مساوات نيست بلکه عدالت به معناي اعطاي حق هر ذي حق و يا تکليف به اندازه توانايي و امکانات است. و از سوي ديگر اگر کسي با امکانات و توانايي کمتري خدمات بيشتري و يا مساوي با توانگران ارائه دهد پاداش بيشتري خواهد داشت.<ref>قرائتي، محسن، اصول عقايد، تهران، مرکز فرهنگي درس هايي از قرآن، ۱۳۷۵ش، ص۱۱۹ و ۱۲۰.</ref> بنابراين پاداش و مجازات انسان هاي فقير و ثروتمند يا انسان هاي سالم و معلول با رفتار و اعمال مشابه يکسان نخواهد بود چون انتظار از انسان هاي سالم و توانگر بالاتر و بيشتر است.
 
{{قرآن|ثُمَّ لَتُسْئَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعيمِ<ref>تکاثر / ۸.</ref> (در قيامت حتما از نعمتي که به شما داده شده است مورد سؤال قرار مي گيرد).
 
علامه طباطبايي، مراد از نعمت را ولايت الهيه مي داند که در قيامت از ولايت سئوال مي شود، اگر از نعمات دنيوي مانند آب و نان سؤال مي شود نيز از باب اين است که نيروي حاصل از آنها نيز در راه رضاي الهي صرف شده است يا خير؟}}<ref>مکارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، ج۲۷، ص۲۸۸.</ref>
 
خداوند، انسان ها را براي عبادت خود خلق کرده است چون که عبادت خداوند او را به کمال و سعادت مي رساند. برخورداري از نعمت ها طبيعتاً بايد انسان را در رسيدن به هدفش نزديک تر سازد لذا از کساني که از نعمات الهي برخورداري بيشتري داشته اند انتظار بيشتري نيز وجود دارد، که اگر چنين نشود بايد مورد سؤال و بازخواست قرار گيرد. يکي از نعمت ها، اعضا و جوارح سالم است که در قيامت از آن سؤال مي شود چون هرکه امکانات بيشتر و بهتري داشته باشد مسئوليت وي نيز سنگين تر خواهد بود. قرآن مي فرمايد: {{قرآن|... إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ کلُّ أُولئِک کانَ عَنْهُ مَسْؤُلاً<ref>اسراء / ۳۶.</ref>.
 
خداي سبحان به زودي از گوش و چشم و فؤاد که وسائل تحصيل علمند بازخواست مي فرمايد، و حاصل تعليل آن طور که با مورد بسازد اين است که گوش و چشم و فؤاد نعمت هايي هستند که خداوند ارزاني داشته است تا انسان به وسيله آنها حق را از باطل تميز داده و خود را به واقع برساند، و به وسيله آنها اعتقاد و عمل حق تحصيل نمايد، و به زودي از يک يک آنها بازخواست مي شود که آيا در آنچه که کار بستي علمي به دست آوردي يا نه، و اگر به دست آوردي پيروي هم کردي يا خير؟<ref>طباطبايي، سيد محمد حسين، ترجمه الميزان، ج۱۳، ص۱۳۰. (نرم افزار نور).</ref>
 
روايات متعدد بيان مي دارد که در قيامت انسان از جاي خود حرکت نمي کند مگر اينکه از وي در مورد عمر، جواني، مال، ولايت، و حب اهل بيت سؤال مي شود.<ref>همان، ج۲۰، ص۶۰۶.</ref>
 
نتيجه: خداوند عالم، عادل است و به کسي ظلم نمي کند. اگر در اين دنيا تفاوت هايي وجود دارد لازمه حيات مادي است. برخي از اين تفاوت ها چنانچه ذکرشد قبل از آنکه معلول مستقيم اراده خداوند باشد، معلول شرايط و اقتضاي طبيعت است. مثلا در اينکه نوزادي معلول به دنيا مي آيد ممکن است در اثر عوامل طبيعي و شرايط فيزيکي و طبيعي پدر و مادر باشد، فقر و غنا نيز در برخي موارد بستگي به توان، استعداد و تلاش يا محيط فرد دارد که ممکن است وابستگي تام به اراده خداوند نداشته باشد، هر چند که در مجموع خارج از اراده خداوند هم نيست. در دنياي مادي، خداوند مشيت و اراده خود را از طريق اسباب و وسايل مادي محقق مي کند که در اين فرايند طبيعت و انسان نيز تأثيرگذارند ممکن است در بسياري موارد معلوليت ها ناشي از عوامل طبيعي و اراده و رفتار سوء انسان باشد.
 
در هر صورت ظرفيت ها، استعدادها، و دارايي هاي انسان اسباب و وسايل مادي است که بايد انسان را در راه تکامل و تقرب به خداوند کمک کند که متأسفانه در بسياري موارد اين چنين نمي شود و صاحب خود را با کوله باري از مسئوليت رها مي کند. آنچه به خداوند مربوط است اين است که عدالت را در سراي باقي که انتهايي ندارد اعمال نمايد که مي کند و هر کس را با توجه به امکانات بدني و مالي که داده است محاکمه مي کند. و بيشترين پاداش را به کساني مي دهد که بهترين استفاده را نسبت به هدف خلقت از امکانات خود کرده باشد و طبعا بيشترين مجازات از آن کساني خواهد بود که بدترين استفاده را از بهترين امکانات کرده باشند.
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
==معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:==


۱ـ عدل از ديدگاه امام خميني، امام خميني(ره)، تهران، موسسه نشر و آثار امام خميني، ۱۳۷۸ش، (تبيان، آثار موضوعي، دفتر هفدهم).
افرادی که از امکانات و دارایی بیشتری برخوردارند، با کسانی که از چنین امکانات و ثروتی برخوردار نیستند، در تکلیف یکسان دانسته نشده‌اند. همچنین افرادی که با امکانات و توانایی کمتر، اعمال حسنه بیشتری انجام داده‌اند مستحق پاداش بیشتری دانسته شده‌اند.<ref>قرائتی، محسن، اصول عقاید، تهران، مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن، ۱۳۷۵ش، ص۱۱۹ و ۱۲۰.</ref>


۲ـ مسأله شر و راز تفاوت ها، محمدصفر جبرئيلي، تهران، کانون انديشه جوان، ۱۳۸۶ش، چاپ دوم.
آیات قرآن یکی از نعمت‌ها را اعضا و جوارح دانسته که از آن سؤال می‌شود: {{قرآن|إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ کلُّ أُولئِک کانَ عَنْهُ مَسْؤُلا|ترجمه=در پيشگاه خداوند، گوش و چشم و دل همه مسئول هستند|سوره=اسراء|آیه=۳۶}} گوش و چشم و قلب نعمت‌هایی هستند که خداوند عطا کرده تا انسان به وسیله آنها، حق را از باطل تمیز داده و خود را به واقع برساند.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه المیزان، ج۱۳، ص۱۳۰.</ref>
{{پایان مطالعه بیشتر}}


==منابع==
ظرفیت‌ها، استعدادها، و دارایی‌های انسان، وسیله‌های مادی است که انسان را در راه تکامل و [[تقرب به خداوند]] کمک می‌کند. آنچه به خداوند مربوط است این است که [[عدالت]] را در آخرت، اعمال نماید و هر فردی را با توجه به امکانات بدنی و مالی که داده، [[قضاوت]] کند و بیشترین پاداش را به کسانی دهد که بهترین استفاده را نسبت به هدف خلقت از امکانات خود کرده باشند و بیشترین مجازات را به فردی دهد که بدترین استفاده را از بهترین امکانات کرده باشند.{{مدرک}}
<references />
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = کلام
  | شاخه اصلی = کلام
|شاخه فرعی۱ = عدل الهی
| شاخه فرعی۱ = عدل الهی
|شاخه فرعی۲ = عدل
| شاخه فرعی۲ = عدل
|شاخه فرعی۳ =  
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =-
  | تیترها =  
  | تیترها =-
  | ویرایش =  
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =شد
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
| بازبینی نویسنده = شد
  | تکمیل =  
  | بازبینی =
  | اولویت =  
  | تکمیل =
  | کیفیت =  
  | اولویت =ج
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۲۴

سؤال

آیا پاداش و مجازات افراد فقیر و ثروتمند یا معلول و سالم، یکی است؟ اگر یکسان است، آیا با عدالت خدا سازگار است؟


براساس آموزه‌های اسلامی، خداوند از هر موجودی به اندازه استعداد، شرائط و ظرفیت او انتظار دارد:﴿لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا مَا آتَاهَا؛ خداوند هيچ كس را جز به آنچه بدو داده است تكليف نمی‌کند(طلاق:۷) عالمان مسلمان معتقدند هر انسانی به اندازه امکانات، نعمت‌ها و استعدادی که به او داده شده، مسئول است و در آخرت نیز به همان اندازه از وی بازخواست خواهد شد.

افرادی که از امکانات و دارایی بیشتری برخوردارند، با کسانی که از چنین امکانات و ثروتی برخوردار نیستند، در تکلیف یکسان دانسته نشده‌اند. همچنین افرادی که با امکانات و توانایی کمتر، اعمال حسنه بیشتری انجام داده‌اند مستحق پاداش بیشتری دانسته شده‌اند.[۱]

آیات قرآن یکی از نعمت‌ها را اعضا و جوارح دانسته که از آن سؤال می‌شود: ﴿إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ کلُّ أُولئِک کانَ عَنْهُ مَسْؤُلا؛ در پيشگاه خداوند، گوش و چشم و دل همه مسئول هستند(اسراء:۳۶) گوش و چشم و قلب نعمت‌هایی هستند که خداوند عطا کرده تا انسان به وسیله آنها، حق را از باطل تمیز داده و خود را به واقع برساند.[۲]

ظرفیت‌ها، استعدادها، و دارایی‌های انسان، وسیله‌های مادی است که انسان را در راه تکامل و تقرب به خداوند کمک می‌کند. آنچه به خداوند مربوط است این است که عدالت را در آخرت، اعمال نماید و هر فردی را با توجه به امکانات بدنی و مالی که داده، قضاوت کند و بیشترین پاداش را به کسانی دهد که بهترین استفاده را نسبت به هدف خلقت از امکانات خود کرده باشند و بیشترین مجازات را به فردی دهد که بدترین استفاده را از بهترین امکانات کرده باشند.[نیازمند منبع]

منابع

  1. قرائتی، محسن، اصول عقاید، تهران، مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن، ۱۳۷۵ش، ص۱۱۹ و ۱۲۰.
  2. طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه المیزان، ج۱۳، ص۱۳۰.