پیش نویس:واسطه فیض در شیعه
 | این متن یک پیشنویس است که در وضعیت در دست نگارش قرار دارد |
سؤال
آیا در عقاید شیعی، باور به واسطه فیض میان خالق و مخلوقات وجود دارد؟ در صورت وجود این باور، چه موجودی واسطه می باشد و مقصود از فیض چیست؟
اعتقاد به وجود واسطه فیض
در معارف تشیع به این مطلب تصریح شده است که مخلوقات قابلیت تماس مستقیم با خالق را ندارند.[۱] در کلام مفسرین نیز این مطلب وجود دارد که دلیل بی واسطه اقدام نکردن خداوند در تدبیر امور زمین و رشد دادن نفوس بندگان و اهداف دیگر، این است که بندگان قصور دارند و قابلیت دریافت مستقیم فیوضات را ندارند. لذا رسیدن هر گونه فیض و بهره ای از سوی خدا به مخلوقات نیازمند به واسطه است.[۲]
منظور از فیض
منظور از فیض هرگونه امر حقیقی و وجودی است که از خالق به مخلوقات می رسد. لذا شامل اصل وجود و هستی مخلوقات، هدایت مخلوقات، علم و آگاهی مخلوقات و ... می گردد.[۳][۴]
ائمه اطهار(ع)، واسطه فیض میان خالق و مخلوقات
درگاهها
پانویس
- ↑ کلینی، «باب الاضطرار الی الحجة»، كافي( ط- دار الحديث)، 1: 410.
- ↑ جوادی آملی، تسنیم، 3: 128.
- ↑ جوادی آملی، ادب فنای مقربان، 1: 377.
- ↑ جوادی آملی، ادب فنای مقربان، 3: 108.
منابع
- کلینی، محمد بن یعقوب (۱۴۲۹). كافي( ط- دار الحديث). قم: دار الحديث.
- جوادی آملی، عبدالله (۱۳۸۹). تسنیم. به کوشش احمد قدسی. قم: مؤسسه اسراء.
- جوادی آملی، عبدالله (۱۳۸۹). ادب فنای مقربان. قم: مؤسسه اسراء.