پرش به محتوا

لعن در اسلام

از ویکی پاسخ
سؤال

جایگاه لعن در مفاهیم اسلامی چیست؟


123

لعن در لغت

لعن را به معنای راندن و دور کردن همراه با ناراحتی دانسته‌اند. لعن از جانب خدا به معنای قطع رحمت و توفیق دنیوی و نیز به معنای عذاب اخروی است. لعن از سوی انسان، نوعی نفرین و بدخواهی برای دیگری است.[۱]

جایگاه لعن در اسلام

کلمۀ لعن و مشتقات آن ۳۷ بار در قرآن آمده است.در قرآن، کافران، ظالمان، منافقان، آزار رسانندگان به خدا و رسول، آنانی که از روی عمد قتل نفس کنند و کسانی که حقایق را کتمان و امر را بر مردم مشتبه می‌سازند، لعن شده‌اند.[۲]پیامبر نیز دشمنان رسالت، مشرکان، منافقان و برخی از صحابه را لعن کرده است.[۳]

در روایات اهل بیت، غالیانو عاملان واقعه کربلا لعن شده‌اند. در زیارت عاشورا افرادی از بنی‌امیه همچون یزید، معاویه و ابوسفیان لعن شده‌اند.[۴]برخی، خوارج را، نخستن کسانی دانسته‌اند که مسلمانان را با نام و نشان لعن کردند[۵]پس از خوارج، معاویه نیز به طور رسمی به ترویج لعن پرداخت او دستور داد در منابر امام علی(ع) را لعن کنند.[۶]

منابع

  1. طریحی (۱۳۷۵). مجمع البحرین. ج۶. تهران: مکتبة المرتضوية. ص۳۰۹.
  2. فخلعی (۱۳۸۳). مجموعه گفتمان‌های مذاهب اسلامی. ج۱. ص۳۰۰.
  3. رضوانی (۱۳۸۴). شیعه‌شناسی. ج۱. ص۵۸۸.
  4. ابن قولویه (۱۳۵۶). کامل الزیارات. ج۱. ص۱۷۸.
  5. معلمی (۱۳۹۰). بنیان‌گذاران و مبلغان سب و لعن با نام و نشان در اسلام. ج۱. صص۱۹۱–۱۹۲.
  6. معلمی (۱۳۹۰). بنیان‌گذاران و مبلغان سب و لعن با نام و نشان در اسلام. ج۱. صص۱۹۸.