کشته شدن شیعیان دروغگو توسط امام زمان(ع)

از ویکی پاسخ
نسخهٔ تاریخ ‏۹ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۱:۵۷ توسط A.ahmadi (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)
سؤال
آیا حدیثی که بر اساس آن امام زمان(ع) در ابتدای ظهور شیعیان دروغگو را می‌کشد، صحیح است؟


کشته شدن شیعیان دروغگو توسط امام زمان(ع) مضمون روایتی در کتاب رجالِ کشی است[۱] که از نظر سند ضعیف دانسته شده است. این روایت را شیخ طوسی (درگذشت ۴۶۰ق)[۲] و شیخ حر عاملی (درگذشت ۱۱۰۴ق)[۳] با همین سند از کتاب رجال کشی نقل کرده‌اند. بر اساس این روایت امام صادق(ع) می‌گوید: «لَوْ قَامَ قَائِمُنَا بَدَأَ بِكَذَّابِي اَلشِّيعَةِ فَقَتَلَهُمْ؛ اگر قائم ما قيام کند اول سراغ شيعيان دروغگو مي‌رود و آنها را مي‌کشد».[۱]

رجال‌شناسان شیعه حمدویه بن نصیر کشی،[۴] یونس بن عبد الرحمن[۵] و یحیی بن عمران حلبی[۶] از راویان این سلسله‌سند را ثقه و مورد اعتماد دانسته‌اند. درباره محمد بن عیسی بن عبید دو دیدگاه وجود دارد؛ شیخ طوسی[۷] او را غیرقابل اعتماد، و احمد بن علی نجاشی[۸] و مصطفی تفرشی[۹] مورد اطمینان دانسته‌اند؛ البته به اعتقاد کسانی که او را ثقه دانسته‌اند نیز، وقتی او محمد بن عیسی از یونس بن عبدالرحمن نمی‌توان اعتماد کرد.[۱۰] مفضل بن عمر دیگر راوی این سند، در کتاب‌های رجالی گاهی تضعیف شده و گاهی مورد اعتماد دانسته شده است.[نیازمند منبع]

بنابراین به دلیل وجود محمد بن عیسی بن عبید در سلسله‌سند و به دلیل اینکه او از یونس بن عبدالرحمن روایت کرده، به اعتقاد همه رجال‌شناسان شیعه این روایت ضعیف است.[۱۱]


منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ رجال کشی، ص۲۹۹، حدیث ۵۳۳.
  2. طوسی، محمد؛ اختیار معرفه الرجال، قم، مؤسسه آل البیت، بی تا، ج۲، ص۵۸۹.
  3. حر عاملی، محمد بن حسن؛ اثبات الهدی، ج۷، ص۱۲۱.
  4. رک: علامه حلی؛ خلاصه الاقوال، بی جا، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ ه. ق ، ص۱۳۳. و رک: اردبیلی، محمدعلی؛ جامع الرواه، بی جا، مکتبه المحدیه، بی تا، ج۱، ص۲۷۸.
  5. . رک: رجال النجاشی، پیشین، ص۴۴۶. و رک: رجال ابن داوود، پیشین، ص۲۰۷.
  6. رک: رجال النجاشی، پیشین، ص۴۴۴. و رک: خلاصه الاقوال، پیشین، ص۲۹۴.
  7. شیخ طوسی؛ الفهرست، بی جا، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ ه. ق ، ص۲۱۶ و ص۳۹۱.
  8. نجاشی؛ رجال النجاشی، قم، جامه مدرسین، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ ه. ق ، ص۳۳۳.
  9. تفرشی؛ نقد الرجال، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۱۸ ه. ق ، ج۴، ص۲۹۲.
  10. حلی، ابن داوود، رجال ابن داوود، نجف، حیدریه، ۱۳۹۲م، ص۲۷۵؛ تفرشی، نقد الرجال، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۲۹۲؛ جامع الرواه، بی جا، مکتبه المحدیه، بی‌تا، ج۲، ص۳۷۵.
  11. مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۳۷۶، ح ۱۳۳۰۱.