علم لدنی
 | این مقاله هماکنون به دست A.ahmadi در حال ویرایش است. |
علم لدنی علمی است که از طریق الهامات الهی به دست می‌آید و در برابر علم اکتسابی قرار دارد.[۱] علم لدنی که علم حقیقی شمرده شده، نوری است که خدا آن را در قلب کسی که شایستگی آن را دارد، قرار می‌دهد.[۲] از این علم در قرآن با تعابیری چون حکمت، فضل، هدایت و نور یاد شده است.[۲]
در روایتی از امام علی(ع)، از وجود بندگانی خبر داده شده که خدا در فكر و باطن با آنها مناجات می‌کند و در ژرفای خردهایشان (ذَاتِ عُقُولِهِم) با آنها سخن می‌گوید.[۳]
برای رسیدن به علم لدنی، مانند علم اکتسابی نیازی به تعلیم و فراگیری نیست.[۴] راه رسیدن به علم لدنی، تهذیب نفس دانسته شده است.[۵] فراگرفتن علم اکتسابی نیز، مقدمه رسیدن به علم لدنی شمرده شده است.[۶] بر اساس روایتی از پیامبر(ص)، هر کسی که به آنچه می‌داند عمل کند، خدا علم آنچه را که نمی‌داند به او می‌دهد.[۷] گفته شده مراد از علم دوم در این روایت، علم لدنی است.
منابع
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، میزان الحکمة (با ترجمه فارسی)، ترجمه حمیدرضا شیخی، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحديث، قم، سازمان چاپ و نشر، ۱۳۸۹ش، ج۱۲، ص۴۵۴.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ صدر الدين شيرازى، محمد، شرح أصول الكافي، تهران، مؤسسه مطالعات و تحقيقات فرهنگى، ۱۳۸۲، چاپ اول، ج۲، ص۲۱۱.
- ↑ شريف رضي، محمد، نهج البلاغه، قم، هجرت، ۱۴۱۴ ق، چاپ اول، خطبه ۲۲۲، ص۳۴۲.
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، میزان الحکمة (با ترجمه فارسی)، ترجمه حمیدرضا شیخی، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحديث، قم، سازمان چاپ و نشر، ۱۳۸۹ش، ج۱۲، ص۴۵۴.
- ↑ ن.ک: طیب، مهدی، حدیث دوست (شرح رهنمودها و دستور العمل های سلوکی امام صادق به عنوان بصری)، تهران، سفینه، ۱۳۹۰، چاپ اول، ص۵۵ .
- ↑ حدیث دوست (شرح رهنمودها و دستور العمل های سلوکی امام صادق به عنوان بصری)، پیشین، ص۶۷.
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، بيروت، دار إحياء التراث العربي، ۱۴۰۳ق، چاپ دوم، ج۴۰، ص۱۲۸.