غسل‌دهنده و کفن‌کننده پیامبر اکرم در منابع اهل‌سنت

سؤال

اهل سنت ادعا دارند که کار تجهیز و تدفین پیکر پیامبر اسلام(ص) را ابوبکر انجام داده و حضرت علی(ع) در آن زمان از شدت غم مدهوش شده بودند، آیا این ادعا واقعیت دارد؟

رحلت پیامبر(ص)

پیامبر اکرم(ص) بعد از بیست و سه سال تبلیغ اسلام و دعوت مردم به یکتاپرستی، روز دوشنبه بیست و هشتم صفر سال یازدهم هجری در سن شصت و سه سالگی رحلت کردند. بر اساس گزارش‌های تاریخی در منابع اهل سنت، پیامبر (ص) در حالی جان داد که سرشان روی سینه علی(ع) قرار داشت.

مسئول غسل و کفن پیامبر در منابع اهل سنت

بر اساس منابع اهل‌سنت، مراسم غسل، کفن، نماز و دفن پیامبر را علی بن ابی طالب(ع) عهده دار شد و چند نفر دیگر از بنی‌هاشم به او کمک کردند:

نقل طبقات الکبری: ابن سعد روایت کرده است؛ کعب الاحبار از خلیفه دوم سؤال کرد، پیامبر(ص) در موقع احتضار (آخرین لحظات عمرشان) چه فرمودند؟ عمر به علی(ع) که در آن مجلس حضور داشت اشاره کرد و گفت از او بپرسید. امام علی فرمود: پیامبر اکرم(ص) در حالی که سرشان روی شانه من بود، می‌فرمود: الصلاه الصلاه… کعب دوباره سؤال کرد که چه کسی پیامبر اکرم(ص) را غسل داد؟ عمر گفت از علی بپرس؛ حضرت فرمود: من پیامبر را غسل دادم در حالی که عباس نشسته بود و اسامه و شقران آب می‌ریختند.^[۱]

نقل السیره النبویه : ابن هشام می‌نویسد: کسانی که متصدی غسل بدن آن حضرت شدند عبارت بودند از علی بن ابی طالب، عباس بن عبدالمطلب، فضل بن عباس، قثم بن عباس، اسامه بن زید و شقران، غلام(ص) و اوس بن خولی نیز که یکی از انصار بود، فریاد زد: یا علی تو را به خدا سوگند ما را هم در این افتخار شریک کن، علی(ع) فرمود: داخل خانه شو و او نیز وارد شده در کناری نشست و کیفیت غسل آن حضرت بدین ترتیب بود که علی(ع) جنازه پیامبر اکرم(ص) را بر سینه خود گذارده بود و عباس و فضل و قثم در حرکت دادن و چپ و راست کردن بدن به او کمک می‌کردند و اسامه و شقران هم آب می‌ریختند و علی بن ابی طالب(ع) پیامبر(ص) را از زیر پیراهن غسل می‌داد و می‌گفت: پدر و مادرم به فدایت که چه اندازه در زندگی و پس از مرگت پاکیزه‌ای. و چون از غسل فارغ شدند او را با سه پارچه «صحاری» و یک پارچه بُرد «حبره» کفن کردند.^[۲]

مسئول دفن پیامبر در منابع اهل سنت

منابع اهل سنت در کیفیت دفن پیامبر نوشته اند که امام علی(ع) پیامبر را پس از غسل، کفن و دفن نمود:

ابن هشام از مورخان اهل سنت نوشته است: اما کسانی که متولی دفن آن حضرت شدند و وارد قبر پیامبر(ص) شدند عبارتند از: علی بن ابی طالب و فضل بن عباس و قثم بن عباس و شقران».^[۳]

علاوه بر این منابع که از کتاب‌های معتبر و قدیم اهل سنت در زمینه تاریخ پیامبر(ص) محسوب می‌شوند؛ ابن اثیر جزری در اسد الغابه،^[۴] ابن کثیر در البدایه و النهایه^[۵] بیهقی در دلائل النبوه^[۶] و بسیاری منبع دیگر از اهل سنت به این رویداد اشاره دارند که کسی جز علی(ع) و همراهان آن حضرت در تجهیز و تدفین آن حضرت شرکت نداشته است.

در کتاب تاریخ الامم و الملوک طبری نقل شده: سپس در محل دفن پیامبر اکرم(ص) بین مردم اختلاف شد، برخی گفتند: در بقیع دفن کنیم و برخی گفتند: در کنار مسجد و برخی نیز گفتند: در منزل حضرت، ایشان را دفن کنیم؛ در نهایت تصمیم بر این شد که جنازه حضرت را در همان حجره‌ای که حضرت رحلت نمود، به خاک بسپارند. قبر آن حضرت توسط ابو عبیده جراح و زید بن سهل آماده گردید و مراسم دفن به وسیله امیر مؤمنان به کمک فضل و عباس و قثم انجام گرفت.^[۷]

اقامه نماز بر پیکر پیامبر(ص)

منابع اهل سنت همچنین نوشته اند؛ نخستین کسی که بر پیامبر(ص) نماز گزارد، امیرالمؤمنین(ع) بود سپس یاران و اصحاب آن حضرت دسته دسته بر جنازه آن حضرت نماز خواندند:

ابن کثیر در البدایه و النهایه از ابن مسعود نقل کرده است: در وصیت پیامبر اکرم(ص) آمده است که آن حضرت را مردان اهل بیتش غسل دهند و کفن کنند و بعد بر جنازه آن حضرت نماز بگزارند سپس مردم بر آن حضرت نماز بگزارند و بعد از مردان زنان بر جسد آن حضرت نماز بخوانند.^[۸]

مطالعه بیشتر

سیره صحیح پیامبر اسلام، ترجمه دکتر سپهری
فروغ ابدیت، آیه الله، سبحانی.
تاریخ تحقیقی اسلام، یوسفی غروی.

منابع

↑ ابن سعد، محمّد، الطبقات الکبری، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۲۰۲.
↑ ابن هشام، عبدالملک، السیره النبویه، بیروت، دارالمعرفه، بی تا، ج۲، ص۶۲۲–۶۶۳.
↑ ابن هشام، عبدالملک، السیره النبویه، بیروت، دارالمعرفه، بی تا، ج۲، ص۶۶۴.
↑ ابن اثیر جزری، علی بن محمد، اسد الغابه فی معرفه الصحابه، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۳۸۸.
↑ ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷ق، ج۵، ص۲۶۹.
↑ بیهقی، احمد بن حسین، دلائل النبوه و معرفه احوال صاحب الشریعه، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۰۵ق، ج۷، ص۲۵۴.
↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، بیروت، مؤسسه الاعلمی، بی تا، ج۲، ص۴۵۲.
↑ ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷ق، ج۵، ص۲۶۶.

[1] ابن سعد، محمّد، الطبقات الکبری، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۲۰۲.

[2] ابن هشام، عبدالملک، السیره النبویه، بیروت، دارالمعرفه، بی تا، ج۲، ص۶۲۲–۶۶۳.

[3] ابن هشام، عبدالملک، السیره النبویه، بیروت، دارالمعرفه، بی تا، ج۲، ص۶۶۴.

[4] ابن اثیر جزری، علی بن محمد، اسد الغابه فی معرفه الصحابه، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۳۸۸.

[5] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷ق، ج۵، ص۲۶۹.

[6] بیهقی، احمد بن حسین، دلائل النبوه و معرفه احوال صاحب الشریعه، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۰۵ق، ج۷، ص۲۵۴.

[7] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، بیروت، مؤسسه الاعلمی، بی تا، ج۲، ص۴۵۲.

[8] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷ق، ج۵، ص۲۶۶.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]