دلیل گریه امام صادق(ع) بر غیبت امام زمان(ع)
حديثي از امام صادق(ع) نقل شده است كه معني آن ندبه و گريه حضرت امام صادق(ع) در فراق غيبت حضرت حجت(ع) مي باشد. حال با عنايت به تقدم و تأخر زماني، چگونه اين امر ممكن است در آن زمان كه هنوز حتي امام زمان به دنيا هم نيامده چه رسد به مسأله غيبت آن حضرت؟
موضوع مورد اشاره صرف نظر از بحث سندي روايت، كاملاً منطقي و معقول است،زيرا ندبه ی امام صادق(ع) ، حكايت از انتظار ايشان، براي حضرت ولي عصر(عج) و ظهور آن حضرت دارد. خمير مايه انتظار نيز، اشتياق است؛ يعني جعفر آل محمد(ص) ، اشتياق بر ديدن و ظهور مهدي آل محمد(عج) دارد.
خاستگاه اين اشتياق، وجود حضرت حجت(عج) است. ايشان، مظهر همه خوبي ها و داراي همه كمالات است. همين امر، باعث ايجاد اشتياق براي درك محضر آن حضرت مي شود. ظهور آن حضرت نيز، مبدأ جامعه ايده آل اسلام است؛ در نتيجه، مطلوب و مورد پسند همه ائمه است؛ چرا كه همه آنها، براي احياي چنان جامعه اي، تلاش و فداكاري كرده اند. اين شور و اشتياق و بي تابي در مورد جامعه مهدوي، در كسي كه مي داند امام زمان(عج) را نمي بيند، نيز قابل شكل گيري است.
علاوه بر آن، همه معصومين(ع) اشاره هايي به موضوع مهدويت داشتند و مسأله منجي آخرين را به مردم گوشزد مي كردند. پيامبر اكرم(ص) مسائل مربوط به آن حضرت(عج) را براي مردم، بيان مي فرمودند. به همين جهت، از صدر اسلام، موضوع مهدويت، براي مسلمانان تبيين شد. ساير معصومين(ع) هم اين مهم را يادآور مي شدند و مكرر بر آن، تأكيد مي كردند. پا فشاري بزرگان دين، در امر غيبت و انتظار، به اين دليل بود كه آمادگي ذهني براي مردم ايجاد شود تا در صورت وقوع غيبت، آن را انكار نكنند. ندبه امام صادق(ع) به همين دليل است كه مردم، وظيفه خود را در عصر غيبت بدانند و علاوه بر اعمال نيك، همانند پيشواي خود، بر امام غايب ندبه كرده و توفيق درك فيض آن نور مستور را از خداوند طلب كنند. در حقيقت، عملاً به شيعيان مي آموزند كه چنان حالاتي در آنان شكل بگيرد.
اميدواريم خداوند ما را از نغمه سرايان فراق قرار دهد.
مطالعه بيشتر
امامت و مهدويت، لطف الله صافي گلپايگاني، انتشارات حضرت معصومه، قم، چاپ دوم، ۱۳۸۰، ج۳.