معجزات حضرت موسی(ع)

سؤال

معجزات حضرت موسی علیه السلام در قرآن کریم کدامند؟

اثر موسی و معجزه صخره، که به معجزه حضرت موسی(ع) در جاری کردن چشمه از صخره اشاره دارد.

معجزات برای آل فرعون

حضرت موسی(ع) بر پایه آیه ۱۰۱ سوره اسراء، نُه نشانه و معجزه آورد. آیت‌الله مکارم شیرازی مرجع تقلید و مفسر، معتقد است منظور از این نُه نشانه، معجزاتی است که موسی برای فرعون و آل فرعون آورد و شامل معجزاتی که موسی پس از نجات دادن قوم خود بنی‌اسرائیل، برای آنها آورد نمی‌شود. او معجزات نه‌گانه را بر اساس آیاتی از قرآن، چنین دانسته است:

• تبدیل عصا به مار: موسی(ع) عصایش را می‌انداخت و آن به مار تبدیل می‌شد. این معجزه برای هدایت فرعونیان بود.
• ید بیضا: موسی دستش را در گریبان خود می‌کرد، وقتی بیرون می‌آورد سفید و درخشان بود. این معجزه برای هدایت آل فرعون بود.
• توفان: توفان و سیلی بزرگ در مصر و یکی از نشانه‌های پنچ‌گانه‌ برای آل فرعون بود، تا پس از نپذیرفتن دعوت موسی(ع)، پشیمان شوند.
• هجوم ملخ: هجوم ملخ‌ها که کشاورزی و درختان فروعونیان را از میان برد و یکی از نشانه‌های پنج‌گانه برای آنها بود.
• آفت گیاهی: آفتی گیاهی به نام قمل که غلات آل فرعون را از میان برد و برخی آن را شپش دانسته‌اند. این معجزه، یکی از نشانه‌های پنچ‌گانه بود.
• هجوم قورباغه: قورباغه‌هایی که از رود نیل می‌آمدند و به دلیل تولید مثل زیاد شمار آنها افزایش یافت و فرعونیان را دچار مشکل ساخت. این معجزه، یکی دیگر از نشانه‌های پنچ‌گانه بود.
• خون: آلوده شدن زندگی فرعونیان به خون یا ابتلای عمومی آنها به خون دماغ شدن و یا به رنگ خون درآمدن رود نیل و یکی دیگر از نشانه‌های پنچ‌گانه بود.
• خشکسالی: که بر اساس آیه ۱۳۰ سوره اعراف، یکی از معجزات موسی(ع) دانسته شده که برای ایجاد پشیمانی در آل فرعون فرستاده شد.
• کمبود میوه‌ها: که بر اساس آیه ۱۳۰ سوره اعراف، یکی از معجزات موسی(ع) دانسته شده که برای ایجاد پشیمانی در آل فرعون فرستاده شد.

غرق شدن فرعونیان، معجزه محسوب نشده است؛‌ با این استدلال که این کار برای هدایت آنها نبود؛ بلکه عذاب و برای هلاکت آنها بود.

معجزات برای بنی‌اسرائیل

شکافته شدن دریا: به گونه‌ای که بنی اسرائیل توانستند از آن بگذرند: «وَ إِذْ فَرَقْنا بِکُمُ الْبَحْرَ».

نزول «من» و «سلوی»: «وَ أَنْزَلْنا عَلَیْکُمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوی‏».

جوشیدن چشمه‌ها از سنگ: «فَقُلْنَا اضْرِبْ بِعَصاکَ الْحَجَرَ فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتا عَشْرَه عَیْناً».

قرار گرفتن کوه بالای سر بنی‌اسرائیل: جدا شدن قسمتی از کوه و قرار گرفتن همچون سایبانی فوق آنان: «وَ إِذْ نَتَقْنَا الْجَبَلَ فَوْقَهُمْ کَأَنَّهُ ظُلَّه».

زنده کردن مرده: بازگشت حیات و زندگی به مقتولی که قتل او مایه اختلاف شدید میان بنی اسرائیل شده بود: «فَقُلْنا اضْرِبُوهُ بِبَعْضِها کَذلِکَ یُحْیِ اللَّهُ الْمَوْتی».

۱۴- استفاده از سایه ابرها که در حرارت شدید بیابان بطور معجزه‌آسایی بر سر آنها قرار می‌گرفت: «وَ ظَلَّلْنا عَلَیْکُمُ الْغَمامَ».